zondag 12 november 2017

Leuk en lief

Dus ik ga nog een keer rond met de blokjes kaas en plakjes worst op
iemands verjaardag, terwijl de rest in de shampoo-houding zit. “Dat doe jij graag zeker?” roept een van de gasten opgewekt die al uren zit te kwekken en wijn te drinken die ik en de gastvrouw inschenken. Om eerlijk te zijn vind ik het fijn om te dienen doch wat mij zo verbaasd is dat zo weinigen het voorbeeld volgen. Het zijn altijd dezelfde die blijven zitten op hun dikke reet op feestjes en altijd dezelfde die helpen afruimen en de boel weer aan kant maken. “nou, dag hoor het was reuzegezellig,” en daar gaan de nietsdoeners op huis aan en laten het wederom aan anderen over om alles op te ruimen, de vaat te doen etc.

Ik groet het meisje aan de kassa en maak een compliment over haar ogen. “Slijmbal, mompelt een oude vent achter mij.” Ik vraag hem of hij nooit complimenten maakt? Hij antwoord kort en krachtig met:” Ikke niet!”

In de kerk groet ik de mevrouw naast me. Ze lacht en meteen, zonder dat ik haar ken, praten we als oude bekenden. Iets wat ik op Ammers eigenlijk zeer zelden meemaakte. Ook zij kerkte ooit zes jaar op Ammers en noemde het: de ijskast. Ze mistte net als ik het spontane. Het gesprekje, de glimlach, de goedemorgen, het lieflijke zonder welke de kerk inderdaad tot een ijzige beleving verwordt. “Ik heb je lief, met de liefde van de Heer, zingen ze zondagmorgen in de kerk dan.” Ja nou, geloof je het zelf!


Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Je kunt het nooit overal mee eens zijn. Doch het voelt zo fijn en natuurlijk om een klein beetje toegankelijk te zijn en belangstelling te tonen in je naaste.