zaterdag 11 november 2017

Beschaving is verkilling

14 jaar was ik en ik keek naar de reflectie in de ruiten van
het academisch ziekenhuis in Utrecht. Het was nacht, ik kon niet slapen. De andere morgen zou ik het zoveelste pijnlijke onderzoek krijgen waaraan ik, achteraf bezien bijna aan overleed en in de nacht geopereerd moest worden. Ik haalde het net.

De normaal zo drukke gangen waren leeg in de nacht. Overdag dribbelden trossen verpleegsters met kittig bewegende kontjes en borstjes over de gangen. Ik was op allemaal verliefd, dat spreekt. Ik heb altijd van mensen gehouden, nu nog. Ik vind onze manier van samenleven te kil en te koud. Mensen om je heen te aller tijden, dat is feest.

Daarom hou ik van ziekenhuizen waar altijd mensen zijn. Ik kijk begerig naar indianenstammen die in oerwouden samenleven. Met hangtieten voor je hut en een peniskoker voor. Allemaal mooi. Het moderne leven is mij te afstandelijk, te gevoelloos. Met z’n alleen een stuk wild schieten en laten braden door de vrouwen van de stam. Kijken naar de spelende kinderen en het oplaaiend vuur.

Even een stoot Yopo in je neusgat en wegdrijven op de roes. Ontwaken als het eten klaar is en gezamenlijk op de grond met je blote poten eten. Ach, ik ben een dromer. Voel me soms ontheemd als ik overal en nergens mensen ontmoet die ik mee wil nemen. Bij me wil houden en hun warmte voelen. Hun verhalen beluisteren. Een arm om ze heenslaan en intens van ze houden.

Ook mooi is een dorpje in Frankrijk. Oude mannen die klootschieten en in sobere kledij een glas wijn samen drinken. Dikke wolken rook trekkend uit nog dikkere bolknakken. Samen zitten op een verweerd bankje en met oude ogen kijken naar de mooie meisjes van het dorp en gniffelen bij de herinneringen van hooibergen en natte kussen.

De geur van tijm en knoflook. Zelfgebakken brood dopen in zuivere olijfolie en gezamenlijk eten. Voor mij is dat de hemel. Die straten van goud mogen ze houden daarboven. Ik behoef ook geen koning te worden of de hele dag met een harp te staan kwelen.
Ik wil mensen om mij heen. Mooie, lelijke, begeerlijke, kokende, rokende, winden latende, lachende, spelende mensen.


Nee, een ding is zeker, beschaving is voor mij verkilling.