Ik heb een woord van de Heer

Zomaar een kreet die ik nogal eens te horen kreeg in de charismatische hoek. Ik

was toen veel jonger dan nu, doch luisterde al wel met verbazing naar wat er vervolgens kwam. Het betrof zonder uitzondering goedbedoelde gedachten van de persoon die het woord uitsprak, doch er zat geen procentje van de Heer bij. Vage algemeenheden van de Heer die ons liefhad en iedereen die wilde een aai over de bol gaf. Beelden vol lieflijkheid, maar nimmer iets wat geleek op wat de oude profeten ten gehore brachten in het oude testament. Voorgangers stonden er knikkend bij en ouderlingen glimlachten met gesloten ogen als er weer eens een woord van de Heer kwam. Ik heb dit altijd spottend gevonden. Sorry.

Van tijd tot tijd maakte iemand het redelijk dol en ik herinner mij een voorval dat velen wellicht herkennen. Tijdens de bidstond is het in de charismatische hoek gewoon om dan (bij teken dat de Heer spreekt) druk in je Bijbel te bladeren. Valt het opengeslagen boek der boeken op een zekere passage, dan speuren de ogen van de persoon wiens Bijbel dit is, naar een tekst die hem/haar aanspreekt en meent dit hardop als zijnde een woord van de Heer in de groep te kunnen uitstorten.

Iemand sprak:” Ik krijg het volgende woord van de Heer: Ikabod.” Dat wil zeggen: de Heerlijkheid van de Heer is hier niet meer.”

Voorgangers en ouderlingen bleven gewoon glimlachen en knikten doch keken wel op een manier alsof ze zojuist een lepel levertraan moesten verzwelgen. Niemand reageerde verder en de (noem hem) profeet, herhaalde: ”Ik krijg toch heus de woorden Ikabod, van de Heer door.”

Hij werd met milde hand verwijderd van de gebedsgroep en apart genomen om hem te verzekeren dat dit toch een vergissing betrof (van God of de profeet). Het gekke was dat dit de enige keer was dat ik meende dat de Heer werkelijk sprak….