Deel 2: De verwarring rond de ontactische God

Jan Zijstra riep een oude vrouw naar

voren die voetje voor voetje aan kwam schuifelen. “Mens wat mankeer je en wat heb je nodig van God?” Riep Jan, terwijl de zaal vol mensen joelde en in nieuwe tongen sprak. “Mijn rug meneer, ik heb zo’n pijn in mijn rug,” hoorde we haar zeggen.

“Luider spreken mens, iedereen moet het horen,” brulde Jan. De vrouw herhaalde haar woorden nu wat luider waarop Jan schreeuwde: ”Mens, ik zie het al, er is helemaal niets goed aan je.”

Er maakte zich een gejoel los vanuit de mensenmassa, anderen glimlachten maar ik dacht, het zal je moeder zijn die daar zo te koop gezet wordt. Het gevoelde niet naar liefde. Het leek zo ver weg van de tederheid die wij lezen in de Bijbel als de Heer Zijn wonderen deed.         

Een gevoel van ergernis maakte zich in mij los. De vrouw werd voorop het podium geroepen terwijl Jan zich boog over weer een andere zieke. De vrouw stond nu midden in het licht te kijk, doch Jan maakte geen enkele aanstalten zich met haar te bemoeien. Hij liep verder de zaal in met in zijn kielzog verschillende ouderlingen en knielde neer bij een verlamde in een rolstoel en begon minutenlang met hem te bidden.

De vrouw op het podium greep naar haar pijnlijke rug en besloot te gaan zitten op een van de leeggekomen stoelen der ouderlingen vooraan. Meteen draaide Jan zich naar haar om en schreeuwde: ”Vrouw wat heb ik je nu gezegd, ga terug naar die plek waar ik je heb neergezet, je zult anders geen genezing ontvangen. Alleen op die plek zal het wonder tot je komen.”

Dit was meteen het laatste wat ik er van gezien heb, zo boos was ik want dit had niets met de liefdevolle aanrakingen van God te maken, veeleer met de destructieve geest van een dictator en toch slikte de massa het als zoete koek.

Hoe komt het toch, dat mensen die zeggen wonderen in de naam van Jezus te kunnen doen een soort onaantastbaarheid genieten? Het dominante en sektarische droop er van alle kanten af en toch greep niemand in. 

En geloof mij dat het heus niet allemaal ongeschoolde mensen waren die er die avond bij die genezingsdienst aanwezig waren. En toch werd alles geslikt en ik zag heel duidelijk dat mensen zich heel snel laten verblinden ook met (noem het) schijnlicht.