maandag 30 oktober 2017

Deel 1: De verwarring rond de ontactische God


Is wat de Here Jezus tegen Zijn discipelen zegt, zo maar altijd op ons als christenen te betrekken?
Een redelijke vraag me dunkt. Rond 1980 schoten charismatische
gemeenten als paddenstoelen uit de grond en meende men het ei van Columbus te hebben (her) ontdekt. Alles wat de Heer tot Zijn discipelen heeft gesproken is eenvoudig weg ook tot ons (discipelen) gesproken.
Gaat dan heen en maak alle volkeren tot Mijn discipelen en het: vraagt wat u maar wilt en het zal u geworden, op één grote hoop geveegd, was zo ongeveer het klimaat.

Genezingsdiensten, diensten waarin men gaven kon ontvangen, gaventesten om te ontdekken wat de Schepper je persoonlijk had geschonken, allerhande blessings zo maar voor het oprapen, het kon niet op. Velen gingen mee in deze stroom van denken en zijn teleurgesteld uitgekomen of “kerken” in het geheel niet meer. Men vergat binnen deze hele tendens helaas het: toets dan alle dingen en behoudt het goede.

Derhalve zien we nu nog in zekere charismatische gemeenten, dat men genezingsdiensten houdt, terwijl iedereen die een beetje oog heeft voor de realiteit, allang heeft begrepen dat het in (volgens de statistieken) 99.9% van de gevallen zo niet werkt. De lijdende blijft de lijdende, de zieke de zieke enkel heeft men er een probleem bij, namelijk: waarom geneest God mij niet?

Ik herinner mij het voorval van een man die wilde getuigen van het verkregen hebben van verlossing van kiespijn die plotseling tijdens zijn vakantie op kwam zetten. De Heer genas de kies en de zaal vol mensen prees de Heer er om. Dat er ook verschillende mensen in de zaal (lees kerk) zaten die een dodelijke ziekte onder de leden hadden (kanker) en met deze weer huiswaarts keerden, gaf voor mij een duidelijk voorbeeld van het ontbreken van tact. Niet van de Heer, doch van de man met de gevoelige kies. Soms vraag je je wel eens af hoe het toch komt dat christenen soms zo tactloos zijn?

Geloven wij werkelijk in een God die een gevoelige kies geneest en een mens die uitzichtloos lijdt aan zijn of haar lot overlaat is de hamvraag? Geen wonder dat veel ongelovigen terecht zeggen: “lekkere God dienen jullie.”

Het is te vaag lieve mensen. Goed bedoelt hoor, maar te ontactisch en niet realistisch, ik weiger te geloven in zo’n God.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.