dinsdag 19 september 2017

Proberen



Soms is het leven vol kleurenpracht, soms is het
uiterst zwart/wit en zijn alle tinten die overblijven van een somber grijs. De mens is ten diepste een eenzaam schepsel. Echt contact is er vaak niet bij met die ander. Goed, we praten met elkaar, delen elkanders liefde of verdriet en binnen relaties zijn er de intieme momenten. 

Doch dikwijls zijn ook die laatste op zichzelf gericht en veel minder op die ander. Wat een mens echt diep van binnen beroert, komt niet vaak aan het oppervlak want het maakt je kwetsbaar dus je zwijgt en slikt het meeste door.

Zelfs in de kerk kun je een gevoel van eenzaamheid ervaren, te midden van de massa. Kijk eens om je heen, denk eens na over wat je voor die ander kunt betekenen, of maak eens een complimentje, het kost zo weinig en is veelzeggend. Groet die ander eens hartelijk of glimlach als ogen elkander ontmoeten.

De kerk is geen plek waar wij enkel de Schepper mogen en behoren te ontmoeten, doch ook de afdrukken van Zijn wezen. En dat zijn de mensen. Kun je niet van de mensen houden, heb je geen oog voor hen die naast je in de bank zitten of die je in het dagelijkse leven ontmoet, verwacht dan niet dat je Hem zult ervaren. De maat waarmee u en ik meten worden wij mee terug gemeten in het leven.


Hij zegt het zo: ”Heb God lief met heel uw hart en uw naaste als uzelf.”Hoe eenvoudig kan het zijn in het leven. Ik besef dat wij allen falen, maar wij kunnen het op zijn minst elke dag weer proberen. Hij probeert het toch ook elke dag met ons. Nou dan….