Nog even zomer, doch wie er gevoelig voor is proeft reeds
dat we verder in het jaar glijden. Het licht begint te breken en wordt langzaam
harder, iets killer. Ook in de lucht zit een vreemde kilte, een geur van
voorzichtig verderf.
Honden janken soms hard in de nacht, ze gevoelen de
naderende herfst die nog ver weg is en toch dichtbij. De huisvrouwen kloppen
uit alle macht hun kleedjes. Aan waslijnen wapperen reusachtige op tweepersoons
tenten gelijkende bh’s, in gebloemde motieven als ware de boerinnen bij machte
om de hunkering naar de zomer nog even aan hun weelderige boezems te drukken en
te rekken.
Voorzichtig, heel voorzichtig worden de nachten iets frisser
en je slaapt niet meer enkel onder een laken doch trekt het dekbed al een
beetje bij. De parfums worden reeds zwaarder, wapperende meisjesharen in de
wind die aan begint te trekken. Misschien, heel misschien komt er een Indian
Summer. Dan rekken we de boel als een weduwe die opnieuw verliefd wordt op de
tuinman en best nog even wil rollen in het gras. De tijd verglijdt. Ach,niemand zong het intenser en beter dan Frankie…..
Toen ik zeventien was
Was het een heel goed jaar
Het was een heel goed jaar voor dorpsmeisjes
En zachte zomernachten
We verstopten ons voor de lichten
Op het dorpsplein
Toen ik zeventien was
Toen ik eenentwintig was
Was het een heel goed jaar
Het was een heel goed jaar voor stadsmeisjes
Die op stand woonden
Met al dat geparfumeerde haar
En de problemen begonnen
Toen ik eenentwintig was
Toen ik vijfendertig was
Was het een heel goed jaar
Het was een heel goed jaar voor adellijke meisjes
Die zelfstandig waren
We reden rond in limousines
Die hun chauffeurs bestuurden
Toen ik vijfendertig was
Maar nu worden de dagen korter
Ik ben in de herfst van mijn jaren
En nu denk ik aan mijn leven als rijpe wijn
Uit goede oude vaten
Van de rand tot aan de droesem
En het vloeide zoet en helder
Het was een heel goed jaar.
