dinsdag 30 mei 2017

Tante Klokklok

Was een vrouw die wat ruim in haar aangezichtsvlees zat. Ze was gehuwd met een slager die uitblonk in het vervaardigen van zure zult welks van het kopvlees
van het zwijn/varken gemaakt wordt. Hij was volgens ons kinderen op tante gevallen vanwege de treffende overeenkomst tussen zijn voorliefde voor het varken en het op zure zult gelijkende hoofd van tante. Ze rust al weer 12 jaar in (naar ik hopen mag) vrede en oom is ook al jaren op de eeuwige jachtvelden, dus ik kan vrij zijn in mijn uiteenzetting.

Als kind moet je al die knuffels van tantes je wel laten gevallen, wat niet altijd meevalt. Zeer zeker tante Klokkolk wist op verjaardagen het beste te braden uit die onschuldige kus die ze standaard niet op je wang maar op je mondhoeken (per ongeluk) wist te plaatsen. Als ik zwaar getafeld heb, droom ik nog wel eens van haar. Hoe ze dan als een oorlogschip met volle bepantsering met haar boezem die haar het uiterlijk gaf van een matrone die zo juist een schuit watermeloenen had gelost, op je af kwam en een felicitatie tot stand bracht die veel weghad van woeste seks.

“Zo ventje, ben jij nu al weer jarig, kom dan maar eens snel bij tante op schoot dan krijg je wat lekkers van tante.” In deze dagen zou ze er voor zijn opgepakt, maar toen werd dat nog weggeschreven onder de noemer “een lieve tante zijn.” Ze kietelde onder je kin, kuste je nogmaals op je mondhoeken en drukte je vervolgens diep in maar weelderige boezem waardoor je het idee had te stikken en haar nippels je oren voelde toucheren.

Oom was een impotente man die ooit van de ladder was gevallen tijdens bouwwerkzaamheden en hierdoor zo ongelukkig terecht was gekomen op een kruiwagen, dat zijn trouwgereedschap voor altijd het hoekje om was. Tante leed onder haar te korten, doch haalde die royaal in op verjaardagen.

Een psychiater, waar ik ooit bij op de canapé lag, vertelde mij dat ik daarom zo’n gruwelijke hekel heb aan verjaardagen. Ze doen me te veel aan tante Klokklok denken en haar kopvlees dat schudde bij elke kus gelijk een kalkoen haar lellen doet bewegen. Dus denk nu niet dat u een zware jeugd gehad hebt! Het kan erger…..

Helse mobieltjes

Er komt een tijd dat de mens alle zicht op het ware leven verliezen zal. We zitten er middenin....

Herkenbaar? Je zit op een feestje en men zit de hele avond met die klote mobiel te rommelen? Men is niet langer in gesprek met elkaar maar digitaal via de Gsm. Voorover gebogen en om de 4 minuten hoor je een piepje.

Dan moet er weer snel gekeken worden op het mobieltje want er komt iets heeeeeeel belangrijks binnen. Dat je een scheetje bent of zo. Het wachten is op de evolutie. Want als Darwin gelijk heeft worden de eerste mensen zonder stembanden snel geboren. Met elkaar praten is tenslotte uit. De geëvolueerde mens zal slechts bestaan uit één groot oog en een reusachtige sterke duim om de toetsjes mee te beroeren. Vooruitgang, noemen ze dat...

maandag 29 mei 2017

Drukwerk


We schrijven 1965. Aan de waslijn wapperde de katoenen lappen die
moeder gebruikte om haar maandelijkse ongemakken te ondervangen. Vroeg je er naar dan werd het afgedaan als hoofdpijndoekjes maar ieder kind snapt dat je voor hoofdpijn geen lapje tussen je benen stopt. Het was een heel gedoe, die stinkende lapjes in de wasketel weer uit te koken en het rook niet geheel fris, ongeveer als op een zomerse dag bij de visboer. “Uitje er bij?”

Het Toiletpapier was in die dagen ook vaak een krant waardoor je in spiegelbeeld op je kinderbibs kon lezen wat er zoal aan drukwerk in de krant van die dag stond. Zo werd drukwerk en drukwerk één. Al snel kwam het grijze schuurpapier op de markt en de eerste damesverbanden die met een veiligheidsspeld moesten worden vastgezet op de intieme plekjes. Ging dat mis dan had je een piercing in je lip vol schaamte. Plakstrips bestonden nog niet en ook geen verbanden met vleugeltjes waardoor je gelijk kunt zwemmen en paardrijden (ze vinden wat uit hoor!)

Bij het druk en kak-werk was het ook nog niet allemaal feest want het was, als al geroepen, hard, stug en je stak regelmatig met je vinger door het enkel gelaagde papier waardoor je je aarsdop toucheerde wat opwindend was maar je vinger ging er zo naar van geuren.

In 1980 was Prinses Christine bij Prinses Juliana op bezoek en ontdekte dat hare (ex) majesteit haar Koninklijke gat nog altijd met het grijze Popla meende te moeten vegen. Wat een zalig mens was dat toch. Koning keizer admiraal, Popla kennen ze allemaal.

Condooms waren slechts via de stichting NVSH te koop, de reden dat Bernhard een spoor aan nazaten verwekte wat geen voorbeeld was en mij altijd te boven komt tijdens het zingen van het Wilhelmus. “Lijdt u, mijn onderzaten, die oprecht zijt van aard”.  En denk er om dat er heel wat “onder zaten” want hij sproeide er koninklijk op los. Hij wel….

zaterdag 27 mei 2017

Waarom geneest God geen ziekte van Down?


Zomaar een vraag hoor. Praat nu even enkel tegen gelovigen en
heb geen behoefte aan reacties in de vorm van er is geen God. Je leest vaak op de borden langs de weg de uitnodiging te komen tot Hem die genezen wil. Oproepen vanuit de charismatische beweging, die menen dat de Schepper aller dingen u en mij wil genezen. Als wij ziek zijn althans.

Men haalt er meestal nog een slechthorende bij die nu weer hoort of een vrouw met een been dat te kort was en nu op lengte na een handoplegging van een broeder of zuster met genezingsgave. Altijd tamelijk onzienbare problematiek doch nimmer een man zonder benen die weer ledematen kreeg. Dat kan je contoleren op juistheid. Nooit iemand met Down die nu niet meer Down is. Hoe zit dat toch? Is de Schepper daar niet handig genoeg voor of hebben wij hier te maken met een van de grootste mis interpretaties uit de heilsgeschiedenis? Bedoel als het om genezing gaat.

vrijdag 26 mei 2017

Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen, welterusten.

Het leven is geen onafgebroken feestje helaas. Misschien
later als we in de hemel zijn. Dat het dan enkel vrolijkheid en plezier is. 
Maar op aarde liggen zaken momenteel nog anders. 
Er zijn tijden van groot plezier en genieten, maar er zijn ook dagen waarvan wij zeggen; daarin heb ik geen plezier. 
Daarom is het goed te genieten van het goede en verder niet om te zien. 
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. Morgen weer verder zien.


Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen, welterusten.

donderdag 25 mei 2017

Mama, jij bent de liefste van de hele wereld/ maar hoe zit het dan met Pa?



Nou ja, dat stelde ik mij zo voor dat ze dat zongen toen moeder thuiskwam met een vette bromvlieg. Ik zou het er persoonlijk niet voor doen, maar iets zijn meug, niet dan! Over moeders gesproken, hoe komt het toch dat zelfs stoere mannen en vrouwen “Moeder” op hun arm laten tatoeëren? 


Dat je er de naam van een lekkere meid op laat zetten valt nog binnen de gedachten die ik als redelijk normaal beschouw, maar je moedertje op je arm?
Je hebt er maar eentje, als het goed is dan. Alle bonusmoeders sorry, het blijft surrogaat. Daarom gaan zoveel adoptiekinderen op den duur toch op zoek naar hun echte moeder (vader). Logisch want je hebt een gat in je menszijn als je geen enkel zicht hebt op je komaf als zodanig.
Moeders, tja. Zelfs ten tijden van de oorlog roepen volwassen mannen om hun mama als ze in de loop van een geweer kijken of door het ellendig lood worden weggemaaid. Dat zoeken van bescherming bij je moeder zit blijkbaar heel erg diep. Die band van liefde is heel sterk, dat is wel zeker. Heel anders vaak dan met pa (noem hem even papa). Mama was (is) er voor de liefde en pa sjokt daar met zijn eeltige handen wat achteraan en laat die indien nodig even om je oren wapperen.

Nou ja, dat is ook weer een karikatuur maken van ouders. Doch het geeft wel te denken dat ik regelmatig “mama” op een gespierde arm zie, maar zelden of nooit “papa.”

Toch laat onze Schepper zich kennen als Papa/Vader/man en niet als mama. Hoewel ik ooit begreep dat het woordje Vader in het Hebreeuws ook de moeder insluit. Zo zijn pa en pa weer één in die Ene….

dinsdag 23 mei 2017

Plakstrips en brommers


Ooit was de brommer het vervoer middel van Jan met de pet.
Een auto lag ver buiten het bereik van de gewone man. Directeuren reden heilige koeien en Jan met de pet nam de benenwagen, de fiets of als hij erg modern was, de brommer. Meestal een stevig model waarbij de billen van de betreffende en zijn broodtrommel insleten op de buddyseat. 

Zo’n brommer ging naar de gebruiker staan en begon naar hem te ruiken. De tijden waren anders, werkgevers noemde je nooit bij de voornaam maar werden met meneer aangesproken. Langzaam maar zeker kreeg ook Jan met de pet het steeds beter en het eerste volkswagentje kwam in beeld, ook in Nederland nadat Hitler eindelijk de pijp aan Maarten gaf. Straten waren nog altijd leeg en her en der werden de eerste Dafjes gezien. Spelen kon je in die dagen onbezonnen want er was weinig sprake van gevaar vanwege verkeer. Betalen om te parkeren was ondenkbaar. Wie betaalt er nou om te stoppen?

Het is snel gegaan allemaal. We leven in de dagen waarin “armen” voedselpakketjes op komen halen. Nee, niet lopend, op de fiets of met de brommer. Ben je gek. Met de auto natuurlijk. Ook armoede is meegegroeid naar de maatstaf van deze tijd. De levensstandaard is fors omhoog gegaan en velen beseffen niet eens meer dat onze generatie tevreden was met een boterham tevredenheid (zonder beleg of boter dus). Geen Tv, geen vakantiereizen, geen douche, elke dag aardappels met of zonder een piepklein stukje vlees en een sloot jus.

 Geen mobiel, geen internet, geen computer, geen voorbehoedsmiddelen, geen dubbele beglazing. Geen wasmachine, geen wegwerpluiers, geen zacht dubbel gelaagd wc papier, geen maandverbanden met of zonder plak strips, geen tampons, geen condooms, geen vrije seks. Geen werkende moeders, geen sterwit, geen bodyshaver.


Wel ijs op de ramen in de winter, mama de hele dag thuis, een kolenkachel, een kopje thee en lange vingers en paardendekens op bed. Wel je eigen wassen met groene zeep, wel kleding in de wasketel opkoken. Wel haar op je kont, een vloermat voor de deur en kraaiennesten onder je armen. Wel spelletjes doen met elkander, elkaar helpen, je buren goed kennen, kortavonden of tot laat in de avond voor de deur in de straat de laatste roddels bespreken. Een soort facebook dus, maar met echte vrienden en vijanden. Een ban bestond nog niet. Men lelde je in die dagen voor je” harsus” als je lastig deed. 

maandag 22 mei 2017

Mama zakt uit


Sommige vrouwen zakken zo af na hun 50e. Die dingen gebeuren, ach, we blijven niet eeuwig jong. Voor mannen gaat hetzelfde op doch ze dragen
hun aftakeling met meer elan, me dunkt. Staan gerust op teenslippers onder een reusachtige pens bij de Emté hun kratjes bier hoog opgestapeld in de kar, want er is weer voetbal op tv dus er mot op gedronken worden en gezeken.
Vrouwen gaan moeizamer om met de aftakeling, dacht ik. Ze gaan met het speciale ondergoed in de weer wat als zijnde figuur-corrigerend verkocht wordt. Een soort leefnet voor nog bewegende rollades. Het mooie lange haar gaat er af en de bril moet op. Ach ja. Ik houd wel van die wat groter wordende achterwerken hoor, mannen kijken er toch anders naar dan de dames menen.
Gelukkig is de modernere mens zich langer modieus gaan kleden. Ooit zagen meiden van dertig jaar er al uit als heuse oma’s. Nu is het een beetje doorgeslagen naar de andere kant en zie je oma’s van tachtig jaar zich kleden als tienermeisjes en dan krijg je toch een gevoel van “dat is um ook niet.”
Wat ik mij ook afvraag is hoe de bejaarden met al die uitgezakte tattoos er straks uitzien?
Photoshop doet ook een duit in het verouderings-verrassings-zakje. Met trekt en duwt net zolang tot men een Barbie-plastiek-kopje heeft. Wat niet siert enkel aan een wasteiltje doet denken dat tegen de kachel heeft gelegen.
Nee, laten we nou maar accepteren dat ouder worden rimpels geeft, wat molliger heupen, wat dikkere konten en bossen hout voor de deur. Voor de mannen is het kaal worden geblazen en het dikpenzig geraken op dunne beentjes weggelegd door de Schepper of de Duivel weet ik veel wie daar een vinger in de pap heeft. Nou ja, we moeten er even door. Tis nie anders nie. Een waar liedje zegt: Schoonheid vergaat, enkel de lelijkheid die blijft, daar mot je maar aan wennen…


donderdag 18 mei 2017

Kook en bid!



De gebedsgroep kook en bid, heeft volop ruimte voor nieuwe leden. Voor meer informatie, vragen naar Jannie van der Neut Kerklaan 18, niet op zondag.

Zomaar gelezen in een oud kerkblad dat ik onder ogen kreeg. Weet niet hoe u dat nu beleeft, maar zulke informatie gaat bij mij altijd een eigen leven leiden. Ik bedoel: de gebedsgroep, kook en bid? Wat is dat dan? Staan ze daar tijdens het bidden te koken of koken ze tijdens het bidden? Verrekt, hoe zit dat?
Of koken ze daar gebedsgroepen of bidden voor kookgroepen? In mijn hoofd ontstaat volkomen kortsluiting door dergelijke info. Het gaat maar door en ik begin mij af te vragen of je ook gebeden kunt koken of overkoken van gebed? 
Om u niet in het ongewisse te laten heb ik navraag gedaan en het bleek een groep dames die voor zieke mensen koken. Een beetje naastenzorg. Een goede zaak enkel wat vaag in de oproep om nieuwe leden me dunkt.
Overigens is het vandaag enzaterdag brei-dag. Voor dames (heren wellicht ook) die van breiwerken houden. Ik houd van handgemaakte sokken want die blijven lang heel, zitten lekker en zijn veel warmer dan die synthetische rommel waar je enkel tenenkaas en voetschimmel in kweekt.
Dus ik ga morgen zeker kijken in Nieuwpoort hoe en wat. Mijn dame krijg ik niet zover dat ze sokken gaat breien en dat terwijl de Bijbel ons leert dat zelfs Sarah haar man “heer” noemde. We zijn ver afgezakt helaas. De mijne noemt mij hooguit koekenbakker of zak tabak. De entropie overheerst. En dan zijn er nog mensen die menen dat de evolutie bestaat waarin dingen enkel beter worden…




woensdag 17 mei 2017

Hé, kom jij eens hier



Het begint al in je kinderjaren waarop je op mollige beentjes bij papa of mama moet komen nadat je de goudvis hebt verdronken. “Hé, kom jij
eens hier!” De school, ach het begon zo lieflijk met spelen met blokken en klei, maar al snel werd het anders en moest je leren rekenen, de taal leren beheersen en het daaraan gekoppelde schrijfwerk. En deed je het fout dan klonk het: ”Hé, kom jij eens hier,” van de leraar.

De liefde bloeit op en je vindt een meisje van je dromen, maar dan moet er gewerkt worden voor de toekomst dus je krijg een werkgever en slooft vijf dagen per week en weer klinkt er het: “Hé, kom jij eens hier, ”nu van je werkgever.

Je staat voor het altaar en geeft elkander het jawoord en je wordt met nadruk verzocht goed voor je vrouwtje te zorgen. Het:” Hé, kom jij eens hier, en denk erom dat je haar goed behandelen zal,” klinkt in de eerste huwelijksnacht nog na in je oren.

Eindelijk is het zover, je kunt stoppen met werken en overal en nergens word je gecontroleerd in dit vrije land. Rijd je 8 km te hard dan is daar oom agent die allang geen oom meer is, doch een paal met flitsinstallatie. Op de mat valt een week later het schrijven met het:’ Hé, kom jij eens hier en betaal,” aan de acceptgiro vastgehecht.

Nog los van de jaarlijkse belastingen die elk jaar verder oplopen en hoe zuiniger je bent, hoe meer je gestraft wordt dus die blauwe enveloppe is niets anders dan een elke keer terugkerende kreet van de overheid die klinkt als:” Hé, kom jij eens hier en betaal!”

Je gaat kwakkelen met je gezondheid, je wordt ouder en de dokter komt in beeld. Roken, drinken en woeste seks mogen niet meer. Tis het hartje, dus de huisarts schrijft je pillen voor die je niet opvreet want je voelt je er niet lekker bij. “Hé, kom jij eens hier,” nu van de huisarts want pillen vreten zal je.

Het verzorgingstehuis komt in beeld. “Hé, breng opa eens hier om te zien hoe hij er financieel voorstaat en hup, weg zijn je spaarcenten, “hier” ermee! “Hé, geef jij eens hier,” klinkt het dan.
Eindelijk geef je de pijp aan Maarten en stijg je op en kom je voor de troon van de Schepper te staan. Er gaan boeken open en alles wat je gedaan hebt in je aards bestaan, wordt openbaar. Nog één keer klinkt het:” Hé, kom jij eens hier, en dan valt het doek. Dan klinkt Zijn stem: 
Die in Christus zijn zullen niet in het oordeel komen.

Goddank.

dinsdag 16 mei 2017

Kantklossen



Je hebt klossen garen, klosgaren, de klos zijn, of de rapen benne gaar. Maar dit is dus kantklossen. Ik trof het oudje vanmorgen aan in de kringloop voor 4.50.
Vol met mooie klosjes, het en der was door de tand des tijds aangevreten want die vreet wel door. Dus eerst een uurtje of wat de boel op orde gemaakt en nu een prominent plekje in de hal. Ooit kocht ik een molentje om de klosjes op te winden en dat kan er nu dus ook mooi bij. Had toen geen idee waar dat molentje nu eigenlijk voor diende, maar inmiddels is het uitgevogeld. Een apparaatje waarmede de opoes van weleer hun klosjes opwonden en wie weet wie nog meer. Want vrouwen benne vrouwen niet waar! En opwinding is van alle tijden. Het kan ook zonder molentje. Gelukkig maar. 
Eigenlijk is kantklossen en christen zijn met elkander verweven. Je bent druk in de weer om er echt iets moois van te maken. Een patroon te volgen. Doch meestal zit je in de knoop. Besef je dat je ergens weer een of meerdere missers hebt gemaakt en kun je met veel gepriegel de boel weer uithalen. Maar we houden vol en klossen door tot we bij de Grote Kantklosser zijn, en daar zien we wel weer verder. Hier begrijpen we toch eigenlijk zeer weinig van het te maken patroon. Maar, eenmaal daar zal alles wel op zijn plaatsje vallen.

P.s; prik je niet aan de naalden want kantklossen kan niet zonder speldwerk en ook daar bezien we het spiritueel leven recht in het gelaat. Het gaat niet zonder pijn gepaard....

Heilig oliesel en behagen




Trof in een oud kantklostafeltje op de bodem van een van de laden een oud overlijdensberichtje. Een duidelijk uit de katholieke hoek
overleden dame, waar de Heer volgens het bericht, behagen schepte om haar dood te laten gaan en naar de hemel te laten komen.
Vraag mij bij dergelijke altijd hardop af waarom mensen menen dat de Here van het leven behagen zou scheppen in iemands overlijden. Waar baseert men zulks toch op? Is het niet een beetje proberen te kijken in de boeken van de Schepper die Hij alleen kan inzien? Er gebeuren op deze aarde heel veel zaken die de Schepper niet behagen en in de dood had Hij zulk een onbehagen dat Hij Zijn Zoon stuurde.

En toch blijft het de Here behagen als iemand de laatste adem uitblaast. Ik weet het eerlijk gezegd niet zo. Dat iemand na een lijdensweg eindelijk over het lijden heen komt (waarvan ons woord: “overlijden” komt), en dat de Schepper hem/haar in de heerlijkheid ontvangt op grond van het kruis, heb ik vrede mee. Maar er zit een ondertoontje in zulke kreten als het heeft de Here behaagd die mij tegen de borst stuit. Behagen en dood zijn namelijk elkanders tegengestelden.

U en ik kunnen nog wel eens in onze boosheid denken: ik wilde wel dat die rotvent de pijp uitging. Doch de Schepper, geloof mij nu maar, heeft geen behagen in uw overlijden en dood. Hij wil dat u leeft.  Wat dergelijke oliesel en rouwadvertenties betreffen geloof ik dat je wel erg in de olie bent als je meent dat dood, behagen en God op één lijn te krijgen zijn. Of misschien toch.

Maar het was de bedoeling van de HERE dat Hij werd verbrijzeld en met verdriet overladen. Wanneer Hij Zijn leven heeft geofferd voor de zonde, zal Hij talloze nakomelingen krijgen; vele erfgenamen. Hij zal opnieuw leven en Gods voornemen zal bij Hem in goede handen zijn.
En als Hij ziet wat allemaal is bereikt door Zijn zware lijden, zal Hij voldoening smaken. Door wat Hij heeft ondervonden, zal mijn rechtvaardige dienaar vele mensen rechtvaardig maken in de ogen van God, want Hij zal al hun zonden dragen.

Dood waar is dan uw angel?

maandag 15 mei 2017

Reetje kijken


Een buurvrouw van een eind verderop,  kwam naar mij toe met de vraag
of ik een leuk reetje wilde zien? Wat zeg je als man op zulk een vraag anders als: “graag.”  Het bleek om een reekalfje te gaan dat op het weiland liep maar was te ver weg voor de foto. Ben maar terug gegaan naar huis met een illusie minder. Was ook vanzelfsprekend dat leuke reetjes meestal buiten bereik blijven van de gewone man. Moest er van naar de wc om wat stoom af te blazen.

Gelukkig is het zwevende toilet uitgevonden waarmee je nog een beetje de juiste hoogte kunt bepalen van je zit. Ooit toen de mensen nog dwergen waren is de wc-pot uitgevonden en gaf men hem terecht de hoogte van 40 cm. Doch de mensheid wordt steeds groter waardoor de meesten van ons onder een hoek van 90 graden zitten te downloaden. Echt lekker is dat niet want je zit met je knieën als een kraanvogel in paringstijd een beetje te persen en te hopen dat je door de verkrampte houding straks weer van de pot kunt komen. Ik ken een oudere bouwvakker die dat niet gelukte en toen de volgende morgen door zijn echtgenoot met een korte ruk van de pot is getrokken. Wat een heel aardige kijk geeft op het spreekwoord: van den pot gerukt zijn.

Enfin, wij hebben nog een heel lage dus u begrijpt dat enige oefeningen per dag om de ouder wordende knietjes te versterken hard nodig zijn, anders komt ook deze ouwe jongen straks niet meer van het glazuur en ik heb het persoonlijk niet op lang poepers.

Je hebt ze wel die mensen die de krant meenemen en dan een half uur voor zichzelf uit gaan zitten stinken, doch ik snap dat niet. Wie gaat er nu in zijn eigen stank zitten voor zijn plezier? Enfin, de mens is een bijzonder wezen en ik gun iedereen zijn vreemde kantjes, maar heb toch het voornemen om ook ons toilet zwevend te maken zodat ik tot in lengte van dagen kan ontlasten. En dan gelijk maar eens kijken wat de kosten zijn van een antistank-wc-pot want daar wordt nogal reclame voor gemaakt. Het zou de geur direct afzuigen en naar buiten blazen wat leuk is voor de buiten bbq ende buren. We zullen zien….


Natuurvlees in de aanbieding


Dacht even dat ze bij de Emté met rode lampjes in de weer gingen, want bij natuurvlees denkt een man al snel aan zaken die worden getoond en aangeboden bij schamel verlicht zijnde raampjes met rode lampjes. Maar nee.

Wat is natuurvlees dan?
Bestaat er dan soms ook onnatuurlijk vlees? Goed, vleesvervangers die smaken naar een oud matras ken ik. Je hebt het idee dat je een soort gemalen schooltassen opvreet, maar dat terzijde.
Natuurvlees is net zoiets als diervriendelijke worst me dunkt. Een weinig of beter gezegd niets toedoende kreet die de lading niet dekt. Ze eten het sappigste gras aldus de reclame. Zo, zo, zo, wat eten de onnatuurlijke veestapels dan? De lederen zolen van de Jehova's getuigen, die met een wachttoren in de broek langs de deuren gaan?
Alsof de karbonades die ik normaliter consumeer van een onnatuurlijk beest komen. Of van een lang overleden tyrannosaurus rex of zijn broer de indominus rex.
Het blijkt te komen van koeien die buiten komen. Wel, wel, wel, wat een wonder! De koeien van boer Bikker, lopen ook buiten dus is dat dan zo bijzonder? Blijkbaar wel. Een ding is zeker, het zal wel meer kosten en zo wordt de diervriendelijk bal gehakt van echt natuurlijk vlees toch iets om opgewonden over te geraken...

zondag 14 mei 2017

Dan ga je toch naar een “andere” kerk



Een kreet die wij nogal eens langs horen komen als men het hoofd boven het maaiveld steekt en zich hardop zaken afvraagt die in jouw beleven wel eens missers of zelfs ronduit fout zijn binnen de kerk.

Alsof er zoiets bestaat als “kerken”. Laat ik u uit de droom helpen, kerken bestaan niet. Het zijn ook geen gebouwen, hoewel men ze vaak wel zo noemt. De kerk zijn alle gelovigen in Christus tezamen, punt uit. In Gods ogen bestaat er namelijk ook maar één kerk. Soms hoor je zelfs voorganger praten over: naar een andere kerk gaan. Nogmaals een andere kerk bestaat niet. De kerk is geen samenkomstvorm. Het is geen gebouw al dan niet met klokken en gebrandschilderde ramen. 

De kerk zijn al de gelovigen in Hem samen ongeacht het tijdstip van samenkomsten, de verschillen in geloofsbeleving, de hardheid van de muziek, de liturgie als zodanig etc. dat zijn slechts bijzaken van generlei belang (voor de Schepper).
Derhalve is wat velen kerkgroei noemen ook geen groei. Het is (als wij het dan toch zo nodig een naam willen geven op zijn best kerkverplaatsing.
En even over dat “een kerk zoeken naar je zin?” Die bestaat niet. Misschien dat jij voor een onbepaalde tijd je meer thuis voelt in een zekere stroming en dat mag, maar niets is zo menselijk als verandering. 

Wat je nu fijn vindt, kan over een paar jaar anders zijn. Wil je weten of de samenkomst toekomst heeft, dan wel deze tip van mij: kijk even naar de hoeveelheid ouderen die er zijn. Zijn die zeer spaarzaam dan weet je naar alle waarschijnlijkheid ook hoe jouw toekomst er uit ziet binnen die stroming. Zijn er geen kinderen, dan moet men ook op de hoede zijn me dunkt.


Verder is het binnen de kerk niet een kwestie van die juiste te vinden, als dat al zou bestaan, doch van de juiste te zijn. Dus blijf op je plek en bid om jouw taak. Of je moet op de schouders der ouderlingen de samenkomst uitgedragen worden als Maarten Luther meemaakte. Maar zo dol zal het meestal niet worden. 

De samenkomst verlaten en naar een andere gaan, is iedereen vrij in. Ik lees nergens in de Bijbel dat er zegge één stroming is die de waarheid in pacht zou hebben. Hoewel die indruk wel eens gewekt wordt bij kerkelijke inzegeningen waarbij leden moeten bevestigen dat in “die” samenkomt de volkomen waarheid wordt gebracht, wat slechts hoogmoed is. Waarheid is geen leerstelling doch een Persoon! Sorry “Kerk”.

Eerlijk zeggen



Mensen sterven jong. Er is veel leed. Ziekte,
dood, pijn verdriet. In de kerk wordt er vaak langsheen gepreekt me dunkt. Men kaart het wel aan, doch ik mis het “wij begrijpen het ook niet”. Er wordt gedaan alsof we Gods wegen begrijpen maar ten diepste begrijpen wij zeer weinig van de wegen der Schepper. Men heeft het over Christus de wonderdoener maar tegelijk sterven er jonge mensen. Een redelijk dilemma waarin geloof een sterke rol mag spelen.
Wat ik zo ernstig mis is het bekennen van het onvermogen God te volgen in dergelijke verdrietige zaken en het ophouden van de schijn dat men het begrijpt, terwijl men het spoor volkomen bijster is.

Wij lijden, wij hebben pijn en verdriet en maar al te vaak is er geen antwoord. Er is geen “daarom” te vinden waaruit u en ik troost kunnen putten. Wel het geloof want tot wie anders moeten wij gaan dan tot degene die uw en mijn pijnen, zonden, ziekten etc. op zich nam?
Wat zou het een verademing en een omhelzing in begrip zijn als het eindelijk eens toegegeven wordt dat wij ook vaak geen zier snappen van de wegen der Schepper. Maar dat wordt waarschijnlijk als zwakte gezien en derhalve praat men om deze kwestie heen. Spreekt over wonderen, tekenen, krachten en genezingen terwijl naast ons enorm wordt geleden. 

Men citeert de Bijbel, het boek vol wonderen als pleister op de wonde van uw en mijn verdriet over het wonder dat niet kwam. Een redelijk schrale troost me dunkt.
Het gevoelt als een vorm van struisvogelpolitiek en iedereen die na kan denken heeft het door, maar wie durft het hardop te zeggen?

Dat je als medemens veel meer hebt aan een troostende arm om je schouder van iemand die er ook geen bal van snapt maar met je meelijdt, i.p.v. al die Bijbelteksten die je pijn soms zelfs vergroten. Wat ik nu zo vaak proef is een (noem het) de vrienden van Job, gevoelens. Met vrome woorden wordt de lijdende slechts een nog groter onrecht aangedaan.

Gaan wij wel eerlijk met de toetsing van het woord van God om? Wordt het niet eens tijd om eens heel eerlijk te zijn en te bekennen dat er heel veel geleden wordt op deze aarde en dat wij het ook niet kunnen plaatsen binnen het kader van het christelijk geloof en Zijn beloften aan u en mij?

Of tuffen we gewoon maar verder over de reeds uitgesleten paden waarin wij weigeren om te aanvaarden dat geloven lijden is en niet altijd gepaard gaat met zegen op zegen doch maar al te vaak met groot lijden en verdriet.
Zou de leegloop binnen de kerken een halt toegeroepen worden als wij een stuk minder geestelijk zouden doen en meer menselijk?

vrijdag 12 mei 2017

Thc wietolie tegen koppijn


Hoofdpijn en wietolie

Van kindsbeen af tob ik al met hoofdpijnen. Niet een beetje maar tegen migraine aan dus bij veel dokters geweest en van alles geslikt maar nee, niets hielp.
Gebruikte dus de laatste twintig jaar (houd je vast) 20 paracetamols plus 10 stuks ibuprofen per week. Jaar in jaar uit. Onnodig te zeggen dat deze middelen op den duur zelfs het tegenover gestelde zullen bewerken en je koppijn geven. Maar als je hoofdpijn hebt moet je wat!
Na een klein jaar gebruik van die paar kleine druppeltjes wietolie heb ik slechts drie doosjes paracetamol gebruikt, meer niet. De hoofdpijnen zijn als sneeuw voor de zon opgelost. Wellicht is Cbd olie  ook inzetbaar tegen hoofdpijn en als ik een en ander lees, wordt het daar welzeker voor verkocht. Doch een ding staat voor mij als een paal boven water: Thc wietolie vermindert je koppijn met 99%.

Toch weer mooi meegenomen!
Ons forum voor medisch gebruik wietolie, Thc/Cbd, waar te koop, hoe te gebruiken, waarbij te gebruike etc.. U vindt het hier onder de link

woensdag 3 mei 2017

Jongeren willen gamen



Een kreet die wij niet kenden in onze jeugdjaren maar ja, in de ogen van de jongeren leefden wij in een periode dat er nog dinosauriërs liepen en was onze overgrootvader een holbewoner met een baard tot aan de grond en billen vol haar.

Dingen veranderen. Touwtje springen, knikkeren, een balletje trappen, tollen, elastieken, verstoppertje spelen, het zit allemaal redelijk in het slob. Er voor in de plaats gekomen gamen is nu hot.
Of het net zo gezond is als de combi die wij kennen uit onze kinderjaren, is de hamvraag. Je was spelenderwijs in beweging, sloot vriendschappen en leerde omgaan met winst en met verlies. Wij moesten zelf met ons vege lijf een balletje trappen en konden niet uren op een scherm zitten koekeloeren.
Er zijn vast al computer games waarin je kerkje kunt spelen of de christen. Of je er hemelse punten mee scoort blijft de hamvraag. Het leven is tenslotte geen kinderspel.

Maar de vooruitgang staat niet stil en ik kan mij voorstellen dat een beetje gamen op zijn tijd erg leuk kan zijn. Je staat erbij als oudere en als je ziet hoe handig de jongeren met de moderne techniek omgaan dan krijg je toch een beetje het idee dat je uit de mode bent geraakt.
Kan mij het ook bommen. Morgen zijn zij aan de beurt om te denken: verdraait wat verandert die wereld om me heen toch snel, ik kan het gewoon niet meer bijbenen. En pas dan lach ik...

dinsdag 2 mei 2017

Heeft bidden wel zin?



Goed, de Bijbel en niemand minder dan de Here Jezus zelf, moedigt u en mij aan om vooral te blijven bidden. Dus je bidt voor de vrede in een wereld vol ruzie en oorlog.
Je bidt voor de gezondheid van mensen om je heen en ze blijven ziek. Je bidt voor mensen met een heel erge ziekte en ze gaan massaal toch dood. Je bidt, je bidt, je bidt….

Kijk je terug op al je gebeden dan kom je zo maar tot de gedachte of het nu wel zin heeft al die woorden richting omhoog? Velen beweren dat God alles wat gebeurt in Zijn handen heeft. Wat is dan de zin van bidden omdat jij zaken gaarne anders zou zien. Bedoel nu niet een gebed van: ’Heer geef ons a.u.b. een mooie auto!’ Ik bedoel de oprechte eerlijke gebeden in de vorm van gebed voor je zieke moeder of vader die toch overlijdt.

Dan sta je toch even aan het graf met een brok in je keel want je hebt gebeden en……dood.
Toch denk ik dat bidden in de eerste plaats iets doet met jou als mens in verhouding tot God. Je stelt je afhankelijk op. Je geeft aan dat je afhankelijk bent van Hem. 
Je krijgt hoop, ook iets wat je hard nodig hebt in dit leven. Je kunt je last (de zieke) delen met de Allerhoogste. Dit geeft al een positief gevoel een hoop een zeker weten dat Hij je hoort.

Doch gebeden worden nooit massaal verhoord. Laten we daar nu maar eerlijk over zijn. Bij mij niet tenminste. Misschien bij u wel. Ik wens het u toe. Ik geloof u enkel niet….