De zondagen zijn in de Molenwaard altijd zaligheden van
rust. Geheel anders dan in Gouda op de Goudseweg waar altijd wel een buur de
zondag koos om de heg
elektrisch te snoeien, het gras te maaien, de
schuurmachine op gang te trekken en de dakgoot of de voordeur te gaan schuren
of gerust een paar vierkante meter brandhout met de kettingzaag klein te zagen.
Ronduit asociaal was dat.
Ik bedoel, je hoeft niet gelovig te zijn om elkaar een dag
in de week wat rust te gunnen. Maar dat werd daar niet gegund en als je er iets
van zei, dan werd je als een kinderachtige zak gezien en jeukten mijn handen.
Wel, dat zal dan allemaal wel waar zijn, wij ervaren de rust hier als pure
heerlijkheid en danken de Schepper op onze blote knietjes dat we eindelijk van
de rust die we zelf ook wensen te geven iets terugkrijgen.
Want rekening houden met elkaar was in Gouda heel ver te
zoeken. En dat is jammer want een goede buur is beter dan een verre vriend en
hier in de Molenwaard kent men nog principes die in veel steden lang vergeten
zijn. Je geniet van de vogels, de wandelaars, de fietsers, een praatje over de
heg, de geiten en de boer die de lammeren en schapen even in de zon brengt op
een weiland. Voor velen niets bijzonders misschien, voor ons gebedsverhoring
Enfin, vandaag weer maandag dus de schuur opruimen. Vrouwen
maken altijd zo'n zooi in mijn schuur!.