woensdag 15 maart 2017

Tante Klok-klok



Had een tante in de familie (ze rust in vrede) die de eigenaardige gewoonte had je bij elke feestgelegenheid je in je nek te lebberen. Dat zou nog tot
daar zijn, doch naarmate ze ouder werd begon haar huid om de een of andere reden te ruim om haar hoofd te zitten, zodat ze veel weghad van een kalkoen. Ook haar stemgeluid vertoonde ernstige overeenkomsten met het:”Klok, klok, klok-geluid, dat deze pluimveestapel meent moeten voortbrengen.
Aan kinderen was ze nimmer begonnen omdat mijn oom een ernstig motorongeluk kreeg in militaire dienst waarbij bij zijn trouwgereedschap dusdanig beschadigde dat het nog wel een geweer bleef, doch met laten we zeggen, slechts losse flodders. Oom Janus was een (zoals men dat placht te zeggen) slapjanus geworden en hij leed er bitter onder. Doch toen bleek dat de Spaanse vlieg ook geen uitkomst gaf en de Viagra nog niet uitgevonden, was oom ontroostbaar.
Tante berustte in deze situatie, doch bij elk feestje of verjaardagspartijtje haalde ze een deel van de schade in door je in je nek te kussen en zo dicht mogelijk bij je mondhoeken zodat er van een echte tongzoen geen sprake was, doch het scheelde niet veel. IK zie me nog wel eens liggen in duistere dromen op de stoel en tante er zo half overheen met al die lellen en vellen.
Soms vragen mensen mij hoe ik geworden ben die ik ben geworden? Ik wijs dan altijd naar tante, want iemand moet tenslotte de schuld hebben, niet waar.

Op haar grafsteen staat geschreven: Ongebruikt retour…