donderdag 9 februari 2017

Geloven met een bijoogmerk

Ik ben zo bang dat veel gelovigen (behoor ik dus zelf ook bij) dingen zouden kunnen doen die onder de noemer "bijoogmerk" vallen. Kijk
mij eens spiritueel bezig zijn. Ze hebben de ander nodig om het gevoel te krijgen dat ze goed bezig zijn. Heb er veel gezien die stonden maar wat te egotrippen. Ze beseften het niet eens, maar hun loon voor hun inzet hadden ze al.
Heb voorgangers over het podium zien huppelen, gebedsgenezers zalvende geluiden horen maken. Ze gaven je het idee dat ze het allemaal precies wisten hoe het moest, dat volgen van de Heer. Toch gingen er vaak wat haartjes ter hoogte van mijn nek overeind staan bij dergelijke types. Ze lijken wel niet echt en geven je het gevoel in een klucht de hoofdrol te spelen. Ze zijn als kinderen die op muziek instrumenten spelen en je toeroepen dat jij moet dansen.
Ze zeggen vaak dingen als: Ik ben zo blij dat de Heer mij gebruikt om jou te zegenen. Ze willen vaak wonderen doen over jouw zieke rug. Ze staan vaak in het volle licht omdat de E.O zulke types vereert. 

De gewone man of vrouw die een standvastig sober geloof heeft, is niet zo in trek. Er moet toch op zijn minst iets bijzonders om een christen heen gebeuren.
Men ziet aan wat voor ogen is, doch Hij ziet het hart aan. En heel vaak is men gelovig om zichzelf. Niet God staat centraal maar hun heerszucht, hun hunkering naar macht.

Ooit zullen alle maskers vallen. Schrik dan maar niet te veel als blijkt dat het oude vrouwtje, het kind met de ziekte van Down en de oude zieke man achterin de kerk, geestelijker blijken dan al die vooraanstaande figuranten die het nu allemaal zo goed weten en jou willen zegenen….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.