dinsdag 28 februari 2017

“U bent toch de vader van Stephan?”


In de Kringloopwinkel in Schoonhoven stond een leuke dame met lang blond haar
keek me zwoel en hoopvol aan en aangezien ik haar leuk vond en niet wilde teleurstellen knikte ik, stom genoeg. “Ik hoorde het al aan je stem”, lispelde ze in mijn oor terwijl ze direct begon aan een serie kussen die smaakten naar meer en roken naar Dior.

“Hoe is het nu met hem?” Ik had spijt dat ik niet ontkend had maar wie “a” zegt, moet nu ook “b” zeggen. Dus ik riep luchtig: ”Oh prima hoor.” (eindelijk mag ik ook eens vader zijn, dacht ik nog)
Ze keek me aan en kwam heel dichtbij mijn oor en fluisterde hees: ”denk je nog wel eens aan me?”
Kreeg de stellige indruk dat deze blonde en de vader van Stephan iets delen op een tamelijk pikant vlak, waar hooibergen in voorkwamen en veel heet zweet? Ik meende dat: ”Ik denk elke dag aan je,” wel een gepast antwoord zou zijn. Dan ben ik er wel vanaf, maar nee.
“Ze brak voor mijn ogen in dikke hete tranen uit en vloog opnieuw in mijn armen waarbij haar bovenlichaam zalige schokbewegingen maakte en haar adem heet in mijn nek walmde. Voelde mij een ei, want waar had ik mij in vredesnaam nu weer in weten draaien en hoe los je zo’n misverstand op? Waarom ben ik zo meegaand en kon niet direct al zeggen: ”Mens ik ken geen Stephan?”

“Na een minuutje was ze uitgehuild, kuste me vol op de mond, schudde haar bos hout en keek me diep in de ogen en fluisterde: ”zie ik je snel weer een keer?”
Ik heb maar “ja” gezegd en me alsof de duivel mij op de hielen zat uit de voeten gemaakt met mijn in de kringloop gekochte kaasstamper. 

Hoop maar dat ze niet te veel teleurgesteld is als ik niet verschijn binnen een zeker tijdsbestek wat de noemer “snel” draagt. Ik bedoel: ik kan veel, maar ook aan mijn vermogen zit een grens. Een andere vraag die mij nu teistert is: hoe voorkom ik dat ik haar weer tegen het zalige lijf loop in die kringloopwinkel, want ik ben bang dat ik dan met een kusje alleen niet wegkom…

maandag 27 februari 2017

Spirituele meetkunde

“Dat is zo’n geestelijke man/vrouw.” Hoor ik mensen wel eens zeggen. Ze bedoelen dat men keurig in de pas loopt op de aloude paden. Voor spiritueel, kunnen wij ook: welbespraakt, geslaagd, nette etc., man/vrouw invullen. Mensen hebben de gewoonte elkander in te delen in hokjes. Dat voelt veilig, alles op zijn plekje.

Mensen houden het meest van mensen die geen bedreiging vormen voor hun denkwijze. “Alle gezichten de zelfde kant op,” noemen ze dat in het bedrijfsleven. Een ronduit stomme opmerking als je het mij vraagt, want juist de verschillen maken dat wij behoed worden voor ontsporing. Adolf schreeuwde net zolang tot de meeste koppen dezelfde kant opkeken en wat dat voor gevolgen had kunnen we in de geschiedenisboeken nalezen.

Maar mensen blijven bang voor meningen die afwijken van het standaard patroon. Vallen over je en proberen je in het gelid te persen, want dan kunnen ze je weer veilig opbergen in het vakje van hun keus. Politiek, kerkelijk, bedrijfsmatig, etc. allemaal willen ze het liefst voor jou denken. Volg je netjes na, dan draai je gezellig mee in de draaimolen en blijf je op je paard. Geef je geluiden af die zaken in de discussiesfeer trekken, dan word je als tegendraads, lastig en ongeestelijk gezien.
Doch ieder vogeltje zingt als het gebekt is, niet waar. Ik ben dankbaar voor de tegendraadse mensen.
Zonder de Here Jezus geen offer voor de zonden.

Zonder Luther zaten we nu nog aan de hostie en te klooien met wijwaterbakjes.
Zonder Jules Verne wellicht geen reis naar de maan.
Zonder Abraham Lincoln geen begin in het afschaffen van de slavernij.
Zonder enfin, de lijst is te lang om op te noemen.
Laten we de tegendraadse nu a.u.b. niet als een bedreiging zien, doch als de andere kant van de medaille die de boel in balans houdt. Zonder de tegendraadse die dingen ter sprake brengen, houden we een homogene mensheid zonder karakter over.
Daarnaast moeten wij één ding goed voor ogen houden: niemand van ons mensen heeft de waarheid in pacht. Waarheid ligt voor ons mensen meestal in het midden. Nou ja, er was er eentje die de waarheid wel volkomen vertegenwoordigde. Maar de gelovigen van die tijd hadden hun eigen waarheid en sloegen Hem dood aan een kruis....

P.s: hoe het wordt als alle mensen zelf niet meer nadenken is goed te zien in deze film




zondag 26 februari 2017

Waar zijn de kruimige aardappels gebleven?


Ook al weer zo’n stukje oer-Hollands vind ik. Een mooie bloemige, kruimige zo u wilt, pieper. Je moet hem wel met zorg koken in niet te veel water en rustig laten garen en even opstomen, maar dra hij
uw bord geraakt valt hij in zalig kruim uiteen. Moeder had het over afkokers en kon er niet mee overweg zodat ik mijn jeugdjaren of met gladdekkers dan wel met een bord vol aangebrand zijnde aardappels zat. Maar zodra ik op mijzelf ging leerde ik snel hoe je de afkokende aardappel tot een zalige kruimige kon koken. Een fluitje van een cent. Doch deze pieper is verbannen uit het schap van menig supermarkt. Het staat nog wel op de zak, maar dekt de lading niet. Het zijn zonder twijfel wederom die glazige gladde bollen die mijn keelgat binnenglippen en dat betreur ik.

Krijg er immer het gevoel bij van een voormalige dominee die eindelijk eens met wat anders wilde komen dan een preek uit drie punten. Hij meende zijn preek kracht bij te moeten zetten over de tweede wereldoorlog, door voorgekookte  bloembollen op te vreten op de preekstoel. Had hij zich een beetje verdiept in de materie, dan had hij geweten dat het gekookte tulpenbollen betrof welke men at in die periode. 

Dan had hij zich ook niet bezondigd aan een hand vol bollen van de hyacint, waardoor hij na een half uur preken al winden producerende de preekstoel af moest en begon aan een indigestie die een week aan heeft gehouden. Volgens zijn vrouw de meest afschuwelijke winden ooit vrij gelaten. Het geeft een andere kijk op het opwekkingslied: de winden van de Heer, me dunkt.


Derhalve wend ik mij tot de aardappelboer, als je er nog een kunt vinden, in ons nedergelegen landje waar je nog zalige kruimige piepers kunt kopen. Nog lekkerder is zelf poten. En dat is wat ik dan ook al verschillende jaren doe. Zeker nu mijn tuin deels van klei is want een pieper van de kleibodem is nog lekkerder. En in de morgen nog in de grond en des ’s avonds al in de mond. Dat gaat er in als Gods woord in een ouderling. 

Oorspronkelijk denken

Alles is ontstaan door een oerknal. Ja, ja, vast en zeker. Wie daar aan geloven wil, heeft een complexer geloof dan de mens die beseft dat er een Schepper is die ons en alles wat is tot stand bracht...

Toeval, tijd en een snotje in de oerzee die een zeekomkommer werd waar een aap uit kroop die de boom verliet en mens werd. Ja nou, echt een onwijs wetenschappelijk benadering die Evolutietheorie. En het gaat nog voor oorspronkelijk denken door ook. Welterusten!

vrijdag 24 februari 2017

Dokters, dominees, drogisten, burgemeesters en boekhouders



Een vreemd lijstje hoor ik u denken. Dat mag zo zijn, doch ik vind persoonlijk dat er een overeenkomstige sfeer rond deze mensen aanwezig is. Een gevoel
van respect, ontzag, macht zo u wilt. Enfin ze hebben een gemeenschappelijke deler. U zult roepen: ”maar wat doet die boekhouder er dan bij?” Dan is u abuis, want hij heeft macht over het slijk der aarde en laten we daar niet te luchtig overdoen, alsof het niets is.
Zo’n Dominee kan u de weg naar het hiernamaals haarfijn uitleggen en de dokter de weg naar gezondheid. De burgervader de weg naar uw woning en de drogist schommelt daar met zijn dropjes wat tussen in. Maar de boekhouder weet van het slijk der aarde heerlijke zaken te maken.
De rijken komen in de Bijbel (en in preken) meestal niet zo best weg. Men verkoopt een Jezus die er voor de armen is. Voor de zieken, voor de mislukte mensen, zielige mensen misschien ook wel. Hoe het ook zijn mag, in ieder geval arme mensen. De rijken hebben genoeg genoten en kunnen nu wel naar het eeuwige vuur. Daarom zie je altijd afbeeldingen van Jezus bij een arme, een zieke, een zielige of de bedelende man/vrouw.
Een bedenkelijke zaak me dunkt, want Jezus kwam niet voor de arme, de zieke, de zielige mens etc. Hij kwam om zondaren zalig te maken. Rijk of arm, dat heeft geen invloed. De rijkste man op aarde was zonder twijfel Salomo. Ook een gezegende man van God, toch?
Zo u ziet dat Dominee en boekhouder niet zo heel veel van elkander behoeven verschillen. Ze vullen elkaar aan. De een roept: eerlijk delen en de ander, hoeveel je dan eerlijk kunt delen…
(foto Ammers vanaf de kerktoren)

donderdag 23 februari 2017

Hij is van mij


“Nee, van mij.” “Helemaal niet jij hebt geen tanden meer dus zoenen is een drama met jou.” “Nee, jij bent lekker met dat schele oog.” “Ach wijf, heb je jezelf wel eens goed bekeken, je stinkt waar je loopt.’

Twee dames op de afdeling van het tehuis hadden een fikse ruzie over een of andere vent. Beiden dement als een sjalot en toch wilde Cupido niet van wijken weten.
“Ik neem hem straks lekker mee naar mijn eigen kamer, dan heb jij het nakijken.” “Dat mag helemaal niet, zuster, zuster, zuuuuuuster!” 

Ze kibbelden nog wat voort en ik besefte dat liefde dus nooit overgaat. Het verbaasde mij als ik eerlijk ben. Ik bedoel, wat is er nou nog echt lekker aan een oude vent? Dat je als oude bok nog wel eens hunkerend naar een groen blaadje kunt kijken, gaat er bij mij nog wel in, maar bejaarden die verliefd worden op bejaarden? Ik ben er nog niet uit als ik eerlijk ben.

In de hal kwam een klein mannetje op geruite pantoffels aansloffen achter zijn rollator. De dames kwamen meteen in actie en begonnen in duet te roepen: ”Henk, Henk, hierzo.”
Henk gunde hen echter geen blik waardig, slofte de aan rolstoelen gekluisterd zittende oma’s voorbij en begon met een paar andere oudere mannen aan een potje biljart. Ach ja, als je zo oud bent geworden kun je het beste ook maar gewoon zelf met je ballen spelen. Wel eerst goed krijten en oppassen dat je het pomeransje niet verliest, anders zit je nog tussen het laken…

Vlees of vis?

Ik ben dol op vlees. Maar volgens de wetenschap is dat niet goed voor je. Niet voor het milieu, niet voor je lijf, niet voor de (zielige beesten).
Een dood visje dan? De zee vol plastiek dus zag er van af.

Ik begon dus veel zuivel te eten en brood. Maar daar zat te veel vet in en zout. Dus schakelde ik over naar groenten en fruit.
Maar die waren bespoten met veel gif en dus ook niet dat je denkt; jaja, ik ben gezond bezig.

Ik begon derhalve maar wijn te drinken doch die had de wijnboer vol sulfiet gestopt waar ik van aan de ritsel ging. Laat ik dan een eitje tikken, ook lekker. Maar daar zouden mijn hartkleppen vanwege de cholesterol weer van vastlopen. Water dan? Je wordt er ook nie dik van nie. Maar daar had de overheid fluoride in gestopt waarvan sommigen beweren dat het een stof is die het volk gelaten maakt en tam en ik ben al zo tam om nog maar te zwijgen over wat ik aan (winden) ge-laat.

Worstelde mij door de berg e nummers, toevoegingen, conserveermiddelen en geur en kleurstoffen heen en mijn wekelijkse gang naar de supermarkt werd een dagtaak. Mede omdat de heren fabrikanten de etiketten van zulke kleine lettertjes voorziet dat de 50 plusser zonder vergrootglas geen reet kan lezen.

Ik hoorde dat wc papier vol chloor zit en die zouden op den duur je sluitspiertje (aarsdop) aantasten dus veegde ik van ellende mijn bibs met het reformatorisch dagblad wat mij wel wat zwart liet kijken, doch ik poepte wel bevindelijker op hele noten.

Mijn aftershave zit volgens de mensen die het kunnen weten vol chemicaliën en ook mijn deodorant, dus ik stink nu een uur in de wind want zweten moet je. Daarmee heeft de Schepper mij opgezadeld toen Eva die verdraaide vrucht zo nodig moest plukken en voor mijn neus opvrat en mij een stuk gaf.

Naar bed dan maar. Maar latex is slecht voor de huid dus een stevige vrijpartij zit ook in de ban dus dan maar slapen. Doch de led verlichting van de wekker is kankerverwekkend net als het lichtgevende knopje van de lichtschakelaar, dus hup, uit het raam met die zooi, maar nu verslapen wij ons steeds.

Heb mij derhalve voorgenomen terug te keren naar een of andere grot ergens op een nog niet bedorven stukje aardkloot met een lekkere harige vrouw voor de warmte. We vreten enkel mammoet die we uit de permafrost moeten zien te peuteren, want die bevat nog geen e nummers of smaak en kleurstoffen.

maandag 20 februari 2017

De spiegel in de hemel



Vroeg aan de Schepper of ik mijzelf mocht zien door
Zijn ogen. U kunt dat een vreemde vraag vinden en dat mag. Maar denkt u nooit eens: wie ben ik nu eigenlijk? Amputeer je een been dan ben ik nog steeds Peter. Zelfs als romp, ben ik nog Peter. Waar schuilt de persoon als zodanig eigenlijk? Velen beweren in de hersenen. Een logische gedachte. Doch dit zou betekenen dat iemand met Alzheimer weg is (grotendeels). Als een gecrashte harde schijf, foetsie, weg, leeg beschadigt, over en uit…
Toen ik erover nadacht gebeurde het. Ik zag het universum in al zijn enorme afmetingen, met sterren, planeten, astroïden, kometen, sterrenstelsels, gassen nevels en zwarte gaten. Toen zag ik mijzelf voor het eerst echt. Een heel, heel, heel klein oplichtende vonk, een fonkelend stukje transparante materie. Klein, zo klein, veel kleiner dan een zandkorrel maar heel intens schitterend. Ik zag andere mensen, waarvan sommigen een helder licht afgaven. Een schittering die de kostbaarste diamant met gemak overtreft.
Vervolgens vormden al die glimmende (noem het) diamantjes samen een reusachtige spiegel in de hemel. Een spiegel waarvoor een Koning plaatsnam. Op Zijn Dij stonden namen als: Here der heerscharen, Koning der Koningen en Lam van God, Machtige Meester en eeuwige Vader….
Hij keek in de door al die edelsteentjes gevormde spiegel en zag Zichzelf….

Hij zag dat het goed was.

Eet de Paus wel eens een vleeskroket?


U kunt dat een vreemde vraag vinden maar ik tob daar soms
over. Goed, we hebben allemaal onze vreemde kanten en ik zou de mijne niet gaarne ruilen voor de uwe. Mijn vrouw vroeg me toen ik met mijn handen onder mijn kind zat waar ik aan dacht? Dan kun je toch moeilijk over de Paus en snacks beginnen dus ik wuifde haar vraag weg.

Ik liep naar de kast en trok een zak drop tevoorschijn. Gekocht bij de Candyshop in Gouda die zoals de naam doet vermoeden niet in lekkere dames die Candy genaamd zijn vent, doch in snoepgoed. Ik greep diep in de zak en trok er tot mijn schik een Madonna uit compleet met kindje Jezus op de arm. Zonder scrupels beet ik haar de kop af, want ik juich de reformatie toe, hoewel Luther als het om de Joden ging een antisemiet bij uitstek was, wat ik triest vind. Doch, wij hebben allen onze blinde vlekken en ik zou (nogmaals) de mijne niet gaarne ruilen voor die van Luther want laten we wel eerlijk zijn, Luther was een schoft op dat vlak. Wie daaraan twijfelt moet zijn geschiedenis nodig ophalen.

De Beeldenstorm is mij voorbij gegaan dus rest mij slechts de afkeer van de aanbidding der beelden in het opvreten van madonnadrop. Want wat dát betreft had hij wel gelijk. Beelden zijn dode dingen en zeer zeker geen heiligen laat staan goden. Ik erger mijn ook aan dikke vadsige Boeddhabeelden. Niet omdat ik Boeddha persoonlijk ken, maar om hem met zijn dikke pens nu in beton te gieten is ronduit mijn ding niet en ruikt naar afgoderij. Ik vrat me die avond door een handvol madonna’s heen en liet het me wel smaken. Men doet wat men kan om de afgoderij in de kiem te smoren niet!

Morgen in Gouda eens kijken of de Candyshop ook Boeddhadrop heeft. 

zondag 19 februari 2017

Os en ezel


Gij zult niet begeren, uw naasten vrouw, nog zijn os of ezel, enfin u kent de rest wel van de wet des Here wel die wij wekelijk te horen krijgen om
mij volstrekt onbegrijpelijke redenen, want men begint tenslotte met: ”Hoor Israël” en ik behoor niet tot die noemer Israël, helaas.
Kijk, met dat begeren van die naasten os en ezel, ach daar heb ik geen moeite mee, welnee. Maar die naasten vrouw, dat is andere koek. Er zijn er altijd wel bij dat je als man denkt: Nou, nou!”
Zouden vrouwen dat nu ook hebben? Ze kijken altijd zo vroom vanonder hun hoedje en ik vraag mij derhalve vaak af, wat broedt daar allemaal onder? Doch tot nog aan toe nimmer meegemaakt dat er in de kerk een lekkere op schoot kroop onder het slaken van de kreet ”ik houd het niet meer uit,” en je vervolgens een intense kus gaf. Nee, dat zijn typisch gedachten die enkel opborrelen in het hoofd van een heiden die met de hakken over de sloot het Paradijs ooit binnenkomt en voor straf op de drempel van God paleis zal moeten vertoeven, voor eeuwig. Nou ja, liever op de drempel van Gods woning dan het andere met al dat vuur.

Of wat te denken van de Arabische variant dat je 72 maagden krijgt. Ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten, u wel? Overigens heb ik me daar eens in verdiept en het woord voor maagd zou je in de Koran ook kunnen vertalen met “vijgenkoek”.  Nee, die moslimhemel kan mij niet bekoren. En dan, ik houd niet van vijgenkoek. Wordt er winderig van….

zaterdag 18 februari 2017

Ben je wel eens door iemand afgewezen?



Bedoel niet of je wel eens een blauwtje hebt gelopen, want dat overkomt de beste in zekere jongere jaren. Nee, ik bedoel dat je vriendelijk wilde zijn en dat je vriendelijkheid werd ontvangen of je iemand met mest in het gelaat wierp.

Voorbeeldje: de aardige man die je al jaren kent van het snoepwinkeltje waar hij zijn zoete verleidelijkheden slijt, stond bij de boeken in de kringloop. Legde mijn hand op zijn schouder die hij afschudde als een vies insect onder het uitroepen van: “ik houd er niet van als iemand mij aanraakt.”
Die voel je hoor. Je bedoelde het amicaal maar het werd als zijnde asociaal ontvangen.
Nog eentje: de wat onooglijke vrouw in de kerk die je al jaren kent en vaak eenzaam in haar bankje zit. Je denkt: toe, laat ik eens naast haar gaan zitten want je bent in een lieflijke bui, hetgeen mij een must lijkt bij het ter kerke gaan. Je schuift voor haar idee te dichtbij en ze kijkt je aan alsof je een liter ijskoude karnemelk op haar kerkhoed hebt gegoten en schuift direct een meter opzij.
Die  afwijzing voel je ook, dacht ik.
Oké, mensen hebben hun barrières waarachter ze zich veilig gevoelen. Er zijn er die hebben een veiligheidszone van een meter terwijl anderen met zeven meter al benauwde gevoelens ontwikkelen.
De vrouw achter de viskraam waar je elke week je dode visje koopt op haar arm tikkend. Weer fout want ze kijkt je verwoestend aan, terwijl jij het lief bedoelde. Je bedoelde het als: Hallo ik ben het”, maar het kwam niet over. Met een: ”kijken mag maar aankomen niet”, sloft ze op kromme beentjes verder, de omstanders en toehoorders de indruk gevende dat jij haar op klaarlichte dag onzedelijk betast hebt.
Het gekke is dat het dikwijls mensen van christelijke komaf zijn waarmee ik zulke (noem het) aanvaringen heb. Ik zeg er maar niets van, maar denk vaak aan ze, zeker als ik ze liederen hoor zingen als: Heer raak mij nu aan.

Hij wel. 

De Ark van Noach gevonden


Na jaren zoeken is het uiteindelijk gelukt, de Ark van Noach is boven water. Hij zat vast in het grondijs van de Rivier de IJssel
waar hij eeuwen op de bodem heeft gelegen. Door de opwarming van de aarde schoot hij los en kwam met een royale plons boven dobberen. In de Ark blijkt het een enorme beestenbende en de stank is alom. De overheid heeft besloten hem om te bouwen tot asielboot en hem op het strand van Scheveningen te plaatsen waar hij bij hoogwater dienst kan doen als onderkomen voor zowel asielzoekers als mede vergaderruimte voor de leden van de tweede kamer.

Helpende handen gezocht om de ark grondig te renoveren en benedendeks een ruimte te realiseren voor de keuken zodat er volop koeskoes gemaakt kan worden en voor de leden van de staten generaal; kletskoekjes, lulkoekjes en de lokale leugenaartjes gebakken kunnen worden. Die gaan er in als zoete koek...

vrijdag 17 februari 2017

Gezocht: oervrouw

Ik ben dol op vlees. Maar volgens de wetenschap is dat niet goed voor je. Niet voor het milieu, niet voor je lijf, niet voor de (zielige beesten). 

Ik begon dus veel zuivel te eten en brood. Maar daar zat te veel vet in en zout. Dus schakelde ik over naar groenten en fruit. 
Maar die waren bespoten met veel gif en dus ook niet dat je denkt; jaja, ik ben gezond bezig. 

Ik begon derhalve maar wijn te drinken doch die had de wijnboer vol sulfiet gestopt waar ik van aan de ritsel ging. Laat ik dan een eitje tikken, ook lekker. Maar daar zouden mijn hartkleppen vanwege de cholesterol weer van vastlopen. Water dan? Je wordt er ook nie dik van nie. Maar daar had de overheid fluoride in gestopt waarvan sommigen beweren dat het een stof is die het volk gelaten maakt en tam en ik ben al zo tam om nog maar te zwijgen over wat ik aan (winden) ge-laat.

Worstelde mij door de berg e nummers, toevoegingen, conserveermiddelen en geur en kleurstoffen heen en mijn wekelijkse gang naar de supermarkt werd een dagtaak. Mede omdat de heren fabrikanten de etiketten van zulke kleine lettertjes voorziet dat de 50 plusser zonder vergrootglas geen reet kan lezen.

Ik hoorde dat wc papier vol chloor zit en die zouden op den duur je sluitspiertje (aarsdop) aantasten dus veegde ik van ellende mijn bibs met het reformatorisch dagblad wat mij wel wat zwart liet kijken, doch ik poepte wel bevindelijker op hele noten.

Mijn aftershave zit volgens de mensen die het kunnen weten vol chemicaliën en ook mijn deodorant, dus ik stink nu een uur in de wind want zweten moet je. Daarmee heeft de Schepper mij opgezadeld toen Eva die verdraaide vrucht zo nodig moest plukken en voor mijn neus opvrat en mij een stuk gaf.

Naar bed dan maar. Maar latex is slecht voor de huid dus een stevige vrijpartij zit ook in de ban dus dan maar slapen. Doch de led verlichting van de wekker is kankerverwekkend net als het lichtgevende knopje van de lichtschakelaar, dus hup, uit het raam met die zooi, maar nu verslapen wij ons steeds.
Heb mij derhalve voorgenomen terug te keren naar een of andere grot ergens op een nog niet bedorven stukje aardkloot met een lekkere harige vrouw voor de warmte. We vreten enkel mammoet die we uit de permafrost moeten zien te peuteren, want die bevat nog geen e nummers of smaak en kleurstoffen.


Gezocht, harige vrouw die graag mammoeten braadt en bakt en flink steriel is, want op zulk een wereld ben je wel erg vreemd bezig als je op die tijdbom nog kinderen verwekt.

donderdag 16 februari 2017

Vergeten



We maken ons elke dag (terecht misschien) druk om allerhande zaken. Of je kind wel mee kan komen op school, je man zijn voeten weer niet heeft gewassen en zo met die zweetkakkers in bed stapt, of het morgen wel droog zal blijven en of de tandarts je wellicht weer pijn zal gaan doen met die lamlendige boor van hem.

Maar ook de heel grote zorgen in het leven over geloof, ziekte, pijn, verdriet, scheidingen of dood. Niets menselijks is ons vreemd. We zijn er maar druk mee dat ons zorgen maken over de dingen van alle dag.
Als je over een begraafplaats loopt valt het plotseling op zijn plaats. Hier liggen ook allemaal mensen die zich ooit druk maakten. Over politiek, te komen oorlogen of ziekten. Ze hebben ook lopen tobben over hoe de dag door te komen, of met moeder of schoonmoeder om te gaan, omdat die wel erg lastig is geworden. De “problemen” en het “getob” van alle dag. We doen het allemaal, niemand uitgezonderd.
En nu liggen zij hier. Heeft hun getob zin gehad? Hun zorgen maken? Welnee! De meesten zijn lang vergeten. Je leest de verweerde namen op de stenen en beseft dat er tientallen jaren niemand meer bij de graven geweest is. Vergeten of niemand meer in leven om hen te gedenken.
En nu wij. Tobben, zorgen, angsten, moeiten, enfin, de lijst is weer lang. Laten we er niet té intens mee bezig zijn want het is meestal zonde van je tijd en die is tenslotte beperkt. Proberen er vandaag een heerlijke dag te maken en die knop in je hersenpan uit te proberen krijgen. Die zorgenknop bedoel ik. Ooit zal ook uw gebeente voor en bepaalde tijd te rusten komen te liggen en vergeten worden door de medemens, geloof mij. Dus waarom zo tobben? Geniet ook een beetje binnen de grenzen van het redelijke!
Je zorgen maken is immers net zoiets als op een schommelstoel zitten. Je blijft in beweging maar komt helemaal nergens

"Nette directeuren"

Een van onze adoptiekinders. Ooit hadden we er jarenlang zes stuks want tja, armoede is in zekere landen nog behoorlijk aanwezig. Maar toen ik

opheldering vroeg aan Meneer Lock van Woord en Daad waarom hij een jaar salaris van 120.000 euro netto "stal" (ik kan het niet anders noemen) uit de gelden die mensen doneren aan arme kinderen, kreeg ik als antwoord: De arbeider is zijn loon waard.


Waarop ik hem vertelde het met veel minder dan een vierde deel van zijn (gestolen) loon te moeten doen in Nederland en dat hij dus van mij een rotschop onder zijn spirituele reet kon krijgen. Vanaf dat moment schakelden we terug naar twee kinders. Het blijft heel vervelend dat er zoveel stinkende graaiers aan de top zitten van alle (ja ik zeg alle) organisaties zitten. Men begint vaak erg goed, maar al heel snel vervullen ze de waarheid die binnen het spreektwoord: de vis begint te stinken bij de kop, al aangeeft. Ga je schamen meneer Lock! Je ontneemt door zo uit de kas met giften te graaien, arme kinderen het kleine beetje wat ze van anderen krijgen.....

Het kruis dat ben jij!


Zomaar een woord dat in mijn hoofd ontstond toen ik wilde gaan slapen. Ik schrok er wel een beetje van deze gedachte. Ik bedoel, het kruis is toch
dat vreselijke vloekhout waar de Here Jezus aan werd vastgeklonken. Of moet ik zeggen: “aan werd verbonden!”
Toen ik er over nadacht besefte ik plotseling dat het wel degelijk waar is. Dat kruis was mijn loon met op het einde de dood. Daarom staan er op begraafplaatsen ook zoveel kruizen. Ze staan symbool voor de dood, ook voor de ongelovigen.
Hij liet Zich aan mijn vuiligheid vastklinken en ging het verbond aan met mij ondanks Hij er aan zou sterven en ten onder gaan. Twee werden één aan dat kruis. Hij en ik. Hij overleed daaraan en ik kreeg het leven. Hij nam mijn Kruis, mijn zonden, mijn vuil, mijn dood en bezweek eraan.

Doch omdat Hij een onvernietigbaar leven bezit, kon de dood hem niet vasthouden, zoals hij mij zou doen. Hij stond weer op en ik met hem. Nu draag ik Zijn kruis en last. Maar Zijn juk is zacht en last is ligt. Allen die met Hem verbonden zijn aan het kruis heeft Hij een eeuwig verbond mee opgericht. Wat een genade, vind je niet…..

woensdag 15 februari 2017

Het Christus vogeltje

Een brutaal rakkertje wat elke dag wat kruimels
komt snoepen die ik op de veranda laat vallen. Hij kruipt daarbij door een klein gaatje onderop bij de vlonder en piept de bijkeuken in waarbij hij eigenwijs op het raamkozijn gaat zitten in de zon. Zodra hij mij gewaar wordt kan hij het kleine gaatje waardoor hij binnenkwam niet vinden en gaat op de lamp zitten en schijt er bij op de schoolbanken eronder. Ik laat hem maar want zodra ik weg ben gaat hij rustig aan vanzelf weer naar buiten en doet verder geen kwaad.
De legende over hoe het vogeltje aan zijn rode borstje komt vertel ik elke winter weer dus bij deze:


In de volksverhalen verkreeg het roodborstje zijn kleur en naam op de volgende wijze: Hij zag Jezus aan het kruis hangen en de doornenkroon die venijnig op zijn hoofd was gedrukt. Een der doorns stak vlak boven het oog van Jezus en het dappere vogeltje wrikte deze eruit. Daarbij kwam er een druppel bloed op zijn borst terecht en sprak Jezus:” Door deze bloeddruppel, zal iedereen weten dat jij mijn lijden hebt verzacht. Van dat ogenblik af kreeg het roodborstje zijn roodbruine borstje en werd door iedereen zo genoemd.

maandag 13 februari 2017

Ik heb geen crimineel verleden (helaas)


Ben ik nu wel interessant genoeg als christen? Je hoort, leest en ziet vaak dat mensen met een verleden dat verre van netjes is,
nu in het volle licht worden gezet. Ze schrijven boeken, komen op de televisie of op de radio. Allemaal omdat ze mensen hebben bedonderd, vermoord misschien of op zijn minst mishandeld. Het waren de pestkoppen van school en behoorden bij de groep die een hele wijk terroriseerden.


Allemaal smulwerk voor de hedendaagse gelovigen die zwijmelen bij hun verschijning. Ze krijgen zendtijd of spreekbeurten in de kerken. Van mij zouden ze moeten zwijgen. De oude vrouw die heel haar leven heeft gebeden voor haar kinderen en later voor haar kleinkinderen, zou ik op het podium zetten. 

Het kind dat op school gepest wordt en toch blijft vertrouwen in de Schepper, zou ik ook gaarne horen. De pester mag zijn kop houden.  Maar de kerken, de media etc. geven nu juist die pestkoppen, moordenaars, aanslagplegers, fraudeurs en andere figuranten die de wereld tot een plaats vol pijn maken, een platform alsof ze Sinterklaas zijn. Men is ervaringsgeil geworden. Een vreemde zaak me dunkt. Van mij kunnen ze een draai om de oren krijgen en verder: kop houden…..

Boodschappen halen en armoede



Heb er een haat liefde verhouding mee.
Haat omdat je weer naar de winkel moet en slepen met allerhande. Liefde omdat het een onwijze zegen is dat je zomaar naar de winkel kunt gaan om van alles te kopen waar je trek in hebt. Ik word er als ik eenmaal thuis de boodschappen in de kelder en koeling zet toch wel weer heel erg bij stilgezet wat een onwijs gezegend land wij bewonen. 
Geen dag zonder eten, warmte, kleding, schoon water, een douche, zeep, drinken, mensen om je heen die van je houden, de kachel, medicijnen, de dokter op de hoek, warme sokken enfin, als wij gaan tellen wat wij allemaal aan zegen hebben, kom je toch nooit uitgeteld. Welnee!

Neem nu zo’n kelderkast. Dat is toch een zalig gezicht! Wij Nederlanders (ik ook hoor) zijn heel sterk in zeuren en dat mag hoor, maar laten we nooit uit het oog verliezen dat zelfs de “armen” in ons land het vaak nog beter hebben dan ik mij herinner hoe de levenstandaard was in mijn jeugd.

We sliepen onder paardendekens, veegden onze kont met een oude krant, moesten ons wassen (één keer per week) in een zinken wasteil met een blok sunlightzeep, aten elke dag prak en de ijsbloemen stonden op de slaapkamerramen. Toetjes? Ja mijn neus uit! Aardappels met melk toe, op zijn best en verder je muil houden!
Alles was zo koud dat het water in de wc pot bevroor, televisie hadden we niet, geen telefoon, geen geluidsinstallatie en zeker geen vakantie (de eerste jaren). Vakantie was een middagje naar de speeltuin in Haastrecht op een kleedje aanmaak-limonade drinken en brood met suiker (en mieren). 

Als ik nu wel eens hoor praten over armoede in ons land dan denk ik terug aan mijn jeugd waarin wij nooit ander vlees aten dan het goedkope voor Jan met de pet bedoelde paardenvlees en vraag mij af welke maatstaf men gebruikt.
Waren wij arm? Ben je gek, we waren “tevreden”. Een woord dat in onbruik is geraakt toen men de noemer armoede bijstelde naar boven. Beweer ik hiermee dat er geen mensen zijn die het minder hebben? Die zijn er, ik was er een van. Maar laten we de zaken nu ook weer niet overtrekken en dramatiseren. Ik kom al 35 jaar in kringloopwinkels en het bedenkelijke is dat ik een van de weinige ben die op de fiets komt. De rest van de “armen” komt niet of met een dikke auto.

Heb een vriend die jaren bij de voedselbank werkte en er mee stopte omdat hij wel zag dat mensen die het werkelijk minder hebben, vaak in stilte lijden zonder (met de auto) een voedselpakje te komen ophalen. Wij hebben derhalve gekozen voor adoptiekinders in landen waar kinderen vaak zelfs die laatste korrels rijst niet hebben. Ieder moet doen wat hij goed vindt in deze, me dunkt….

donderdag 9 februari 2017

Geloven met een bijoogmerk

Ik ben zo bang dat veel gelovigen (behoor ik dus zelf ook bij) dingen zouden kunnen doen die onder de noemer "bijoogmerk" vallen. Kijk
mij eens spiritueel bezig zijn. Ze hebben de ander nodig om het gevoel te krijgen dat ze goed bezig zijn. Heb er veel gezien die stonden maar wat te egotrippen. Ze beseften het niet eens, maar hun loon voor hun inzet hadden ze al.
Heb voorgangers over het podium zien huppelen, gebedsgenezers zalvende geluiden horen maken. Ze gaven je het idee dat ze het allemaal precies wisten hoe het moest, dat volgen van de Heer. Toch gingen er vaak wat haartjes ter hoogte van mijn nek overeind staan bij dergelijke types. Ze lijken wel niet echt en geven je het gevoel in een klucht de hoofdrol te spelen. Ze zijn als kinderen die op muziek instrumenten spelen en je toeroepen dat jij moet dansen.
Ze zeggen vaak dingen als: Ik ben zo blij dat de Heer mij gebruikt om jou te zegenen. Ze willen vaak wonderen doen over jouw zieke rug. Ze staan vaak in het volle licht omdat de E.O zulke types vereert. 

De gewone man of vrouw die een standvastig sober geloof heeft, is niet zo in trek. Er moet toch op zijn minst iets bijzonders om een christen heen gebeuren.
Men ziet aan wat voor ogen is, doch Hij ziet het hart aan. En heel vaak is men gelovig om zichzelf. Niet God staat centraal maar hun heerszucht, hun hunkering naar macht.

Ooit zullen alle maskers vallen. Schrik dan maar niet te veel als blijkt dat het oude vrouwtje, het kind met de ziekte van Down en de oude zieke man achterin de kerk, geestelijker blijken dan al die vooraanstaande figuranten die het nu allemaal zo goed weten en jou willen zegenen….

Het allergrootste geloof


Ik zag het voor mij in de kerk. Het betrof geen voorganger, geen charismatische spreker die alle mensen in katzwijm liet vallen, geen
zuster die in nieuwe tongen de hemel trachtte te openen, geen broeder met baard die de ene volzin profeteerde na de ander, geen organist die de sterren van de hemel speelde en ook geen leraar die zalvende woorden sprak. Het was geen kringleider geen ouderling of diaken en ook al geen koster. Het was geen wonderdoener, geen handenoplegger, geen volwassen doper en zelfs geen christelijke boeken schrijfster.
Het was een kind met de ziekte van down. Hij stond op zijn stoel met opgeheven handjes en riep: ”Heer Jezus ik houd van U.” Zomaar dwars door de preek heen.

De hemel hielt de adem in. Ouderlingen en dominee keken verstoord en zwijgend toe. Even maar, toen ging de dienst weer gewoon verder zonder Jezus, want het kind was uitgebeden. Het licht verzwakte en de hemel sloot zich weer, zo gevoelde het. Misschien vindt u dat veel te kras en dat is ook zo. Maar toch…..

woensdag 8 februari 2017

Aanliggen en Bijbelse smeerleverworst


Lekker liggen

Soms heb je dat gewoon keihard nodig.
Even liggen. Hoewel het ooit heel normaal was dat mensen tijdens het eten gingen liggen, is dit niet meer van deze tijd, wij zitten aan tafel.
Zelfs Jezus lag aan, toen Hij het avondmaal vierde. Doch zo Bijbels wenst de kerk het niet meer te maken, wij zitten aan, op zijn best. Begonnen wij ooit de avondmaalsviering met een heuse maaltijd met eten en drinken volop(lees het gerust even na in uw Bijbel) het is al snel verworden tot een hapje brood en een slokje wijn en verder basta.

Zou het nu nog echte wijn zijn, dan zeg ik: alla, maar helaas schenkt men ook vaak nog fruitdruifje, wat weer een stap verder terug  is dan waar het ooit mee begon.
Het ongezuurde brood heeft de kerk in navolging van de katholieken (hostie) ook vervangen door gewoon gezuurd brood van de Emté wat een koster aan brokken snijdt want het breken waar de Bijbel het over heeft, gaat niet met dat slappe gezuurde brood. Het gaat om het symbool, zo beweert de massa dan.

Een vrij bedenkelijke opmerking me dunkt want juist “OMDAT” het om het symbool gaat, dient men dit zo Bijbels mogelijk te houden, lijkt mij. Nog even en wij moeten het oké vinden dat het avondmaal gevierd wordt met crackers met smeerleverworst en een glas cola. Het gaat om het idee toch!


Sorry, gooi maar in mijn petje. Ik weiger het avondmaal te vieren met gezuurd brood en fruitdruifje. Ik doe het niet! Wie dat niet snapt, neemt zijn Bijbel niet serieus genoeg, me dunkt.


En zou het nu niet te koop zijn, dan is het nood breekt wet. Maar de wijn en de matses liggen gewoon in de schappen. En kom nu aub niet aan met die smoes dat er zoveel alcoholverslaafden zijn die vast dronken worden van die druppel echte wijn of tot zonden worden gebracht. Dan weet je het dus beter dan de Schepper zelf die heel duidelijk zegt: Ongezuurd brood en wijn. Om nog maar te zwijgen over dat aanliggen. Hoewel ik zeker weet dat liggend het avondmaal vieren, vast een sterke band schept. 

zondag 5 februari 2017

Drugs in de Bijbel


De drugshandel lijkt de beste handel te zijn op aarde die er is. Miljarden
gaan er in om. Zelfs de meeste regeringen op aarde delen erin en doen er in het openbaar of in het verborgen aan mee. Men bestrijdt de drugshandel, die men intussen stimuleert. De grote vissen (drugshandelaren/baronnen) blijven veelal buiten schot, de kleine visjes worden gevangen, om maar goed te laten zien hoe actief de regeringen wel zijn in het bestrijden van de drugshandel.
De Bijbel is toch maar een heel vreemd boek, zou men gemakkelijk gaan denken, wanneer je ontdekt dat daarin ook al sprake is van drugs en drugsgebruik. Dat is echter nog niet zo heel merkwaardig wanneer wij wat dieper op deze zaken ingaan.
In Gen.1 staat het volgende: vers 29 En God zeide: Ziet, Ik heb ulieden al het zaadzaaiende kruid gegeven, dat op de ganse aarde is, en alle geboomte, in hetwelk zaadzaaiende boomvrucht is; het zij u tot spijze! 30 Maar aan al het gedierte der aarde, en aan al het gevogelte des hemels, en aan al het kruipende gedierte op de aarde, waarin een levende ziel is, heb Ik al het groene kruid tot spijze gegeven. En het was alzo. 31 En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de zesde dag. Alle geboomte met zaden is de mens tot spijze gegeven, en El zag het aan en stelde bij Zichzelf vast dat het zéér goed was. Volgens de huidige wetgevingen valt daar kennelijk niet onder de hennepplant (Cannabis) en andere geestverruimende (psychomedicinale-activerende) planten en zaden! JHWH zou het niet goed gedaan hebben!

In de Schrift staat het woord Kaneh-bosm, dat is cannabis, kannabus. Kan = hennep, en bosm = aromatisch. Het woord kaneh-bosm komen wij 5x in de Bijbel tegen, en in de meeste vertalingen is het foutief vertaald door kalmoes, calamus. De kalmoes is een gewone plant van weinig of geen betekenis. De Septuagint begon met deze foutieve vertaling. De eerste keer dat wij in de Bijbel het woord kaneh-bosm tegenkomen is in Ex.30:22-33, bij de samenstelling van de heilige zalfolie. Alles wijst er dus op dat de heilige zalfolie Cannabis zou hebben bevat i.p.v Kalmoes. 

Migraine en Hoofdpijnen verdwenen door Wietolie


Migraine en Hoofdpijnen

Vanaf mijn zevende levensjaar leed ik aan hoofdpijnen. Zie mij nog aan moeders handje de ziekenhuizen af gaan naar een arts die wellicht een
zinnig woord wist te zeggen over de oorzaak. Die werd nimmer gevonden en ik heb daar als kind vreselijk onder geleden want hoofdpijnen liggen je volkomen lam. De kreet “migraine” was toen wellicht nog niet uitgevonden, maar men moet het wel in die hoek zoeken. Tot een half jaar geleden wat het voor mij heel normaal om elke week een of meerdere stript met milde pijnstillers te nemen die vrij te koop zijn bij de drogist. Paracetamol, ibuprofen, aspirine, enfin wat de pijn maar wilde stillen voor een uur of wat werd volop geslikt. Soms tot wel twee doosjes per week.
Nu ben ik niet begonnen aan de wietolie voor deze hoofdpijnklachten doch merk wel op dat 90% van de hoofdpijnen tot het verleden behoren nu ik 6 maanden wietolie gebruik. Dat zegt toch wel iets en ik heb na me flink ingelezen te hebben, begrepen dat cbd olie ook al voldoende kan zijn om migraine en andere hoofdpijnen te verminderen of zelfs geheel te doen verdwijnen.
Valt me wel op dat de Indica-soort die ik van Wietolie Nederland betrok bij mij (mede door de daar in aanwezige cbd en thc) mijn hoofdpijnen nagenoeg geheel en al tot het verleden doet behoren.

Dus vaarwel pijnstillers en welkom Indica-wietolie.

zaterdag 4 februari 2017

Hemels appje


Nog niet zo heel lang geleden gebruikte de mensen een rozenkransje om de hemel te “bellen”. Meestal “draaiden” ze
het nummer van Maria, een zoet lief nummertje. Maar ook probeerde men de Schepper zelf aan de draad te krijgen, wat niet gelukte want Hij nam nooit op. Pas veel later vond men het mobieltje uit, waarmee mensen elkander opbellen, want de Schepper ging weer eens niet met de tijd mee en had er geen.

Ik kreeg van mijn buurvrouw een eindje verderop in de straat een zilveren rozenkransje. Niet omdat ik katholieke ideetjes zou hebben, maar meer omdat zij wel een mobieltje heeft en ik ouderwetse bal gehakt weer niet. Dus stond ze haar rozenkransje af, wat ik lief vind. Ik zal er niet mee in mijn broekzak lopen wat de oprechte gelovigen van weleer deden in de dagen lang voordat ik het levenslicht zag. 

Ik mag er wel gaarne naar kijken omdat ik het idee niet slecht vind. Bedoel dat regelmatig contact proberen te krijgen met de Schepper.

Blijf het jammer vinden dat de wetenschap met al hun kennis nog geen appje heeft uitgevonden waarmee je de hemel kunt bereiken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn voor al die knappe koppen op aarde! Maar dan zal je net weer zien dat op het moment dat je eigenlijk de stem van Petrus hoort je beltegoed op is. Want bellen naar de hemel is niet goedkoop. Neem dat van mij aan. 

Kanker te genezen met Wietolie

Volgens mij en velen is er al lang een heel goed middel tegen de meeste vormen van kanker. De farmaceutische industrie doet er alles aan om
Wietolie bij de consument vandaan te houden. Wat te denken geeft of men nu werkelijk wel kanker de wereld uit wil hebben of kanker (en veel andere ziekten) slechts als melkkoe te zien. Wereld kanker-dag. Ik raad u aan om zelf na te denken en u ernstig te verdiepen in de genezende werking van Wietolie. Het kan uw leven redden…
Ons forum vindt u onder deze link


Zie ook ons forum waar tal van ziekten en lichamelijk en geestelijke klachten verholpen worden met wietolie van Wietolie Nederland.

Ziekte van Parkinson (Wietolie)



Hoe wietolie de ziekte van Parkinson terug kan dringen.
Ons forum waarin veel kwaliteiten van deze olie, waar te koop, voor welke klachten inzetbaar en veel andere vragen vindt u onder deze link:

Welkom om mee te lezen, te leren, etc..

vrijdag 3 februari 2017

Toyota vetkadetten



Al voor de tweede maal een bericht van de Toyotadealer dat mijn vrouw haar auto met spoed naar een van de Toyota-garages moet omdat er gevaar dreigt. Het grote gevaar schuilt hem (zo vertelt het foldertje slim en gehaaid) in het ontbreken van een kloddertje vet.
Er zit om precies te zijn aan de bestuurderskant te weinig vet aan het mechanisme van het raampje waardoor bij intens gebruik de deur in brand kan vliegen.

Hoe stom denken de verzenders van dergelijke post nou eigenlijk dat wij “Ollanders” zijn. Mensen van onze generatie hebben jarenlang uit loden pijpleidingen gedronken, we hebben water zonder fluor in liters tot ons genomen en de meesten hebben hun eigen tanden nog. We kregen een of meer lellen voor onze hersens als wij vervelend waren. Adhd was nog niet uitgevonden want moeders werkten nog niet (hele dagen) en er waren ook geen pillen tegen.
Autogordels bestonden nog niet, dus bij een plotselinge rempoging van pa, zat je met je schedel tegen de voorruit met of zonder bloed.
We zwommen in zwembaden zo volgegoten met chloor dat je er met stralend witte tanden uitkwam. Je zwemkleding ging door al dat chloor derhalve slechts één seizoen mee voordat het in brokken uiteen viel en ons schaamhaar was derhalve altijd blond.
We slikten aspirine bij de vleet en ademde formaldehyde in die uit onze meubels, opgetrokken uit vezelplaat, jaren uit stond te dampen.
We vraten massa’s vet, kregen levertraan door onze keelgaten want dat was goed voor je en dagelijks moesten we van Joris drie-pinter een liter melk opdrinken.
Het halve huis zat onder het asbest en je kont vol met drukinkt van de krant, want wc papier was een luxe. Reformatorisch dagblad gaf het minst af, maar veegde wel erg bevindelijk en grondig, overigens.
E nummers bestonden toen ook, maar wisten wij veel, we vraten alles gewoon lekker op en lieten een windje meer. Wassen deden we ons één keer per week en een onderbroek ging vier dagen mee. Hij werd dan wel wat geel en bruin op zekere plaatsen maar dat mocht de pret niet drukken, daar werd hij enkel warmer van.
Save seks bestond nog niet of was van geen belang en haalde je het in je kop om een andere vrouw te beminnen die de jouwe niet was, dan werd je met pek en veren op een strontwagen het dorp uitgereden zonder de absolutie en zonder de zegen na.
Je stikte met de regelmaat van de klok van de luizen die je op scholen kreeg uitgedeeld. Met je kop vol peterolie werd dit probleem voor een seizoen opgelost.
Je moest als arbeider overal aan likken om nog een beetje vreten binnen te krijgen. Aan de zegels van allerhande winkels, aan postzegels, enveloppen, enfin, alles wat moest plakken werd toen nog middels veel gom en je tong plakkerig gemaakt zodoende dat tongzoenen een redelijk intense beleving was en je kwam nog eens een zegeltje die was blijven hangen halverwege de huig van je partner tegen.
Je tanden en kiezen werden vol kwik gegoten door de schooltandarts die boorde met een droge boor waardoor je bek stonk naar verbrande kippenveren. En als je een thermometer uit je kluiven liet vallen, halverwege je poepgat, dan rolde de kwik over de vloerbedekking. Niets aan de hand, even diep inademen dan is het zo weg.
We liepen met dotten “staalwol” onder de armen en op zekere niet nader te benoemen plaatsen omdat de bodyshaver nog niet was uitgevonden. Je wassen deed je met een flink stuk zeep waar moeder ook de lange onderbroeken mee in de tobbe deed. Ja ook je haren.
Roetfilters, schonere brandstoffen, wij hadden er geen kennis van. We stookten kolen, ademde kolendamp, fijnstof en uit de schoorstenen komende giftige dampen in en rookten op elke verjaardag zoveel, dat je een week erna het plafond opnieuw moest witten.
We moesten als mannen in militaire dienst, waarbij er een man van je gemaakt werd. Bij velen mislukte het, maar goed, je werd gedrild en leerde gehoorzaamheid, zuipen en wildplassen.
Mode bestond wel maar enkel voor de middenstand. Dat wilde zoveel zeggen dat Jan met de pet er vaak wat sloeberig bijliep, maar dat deden we collectief.
Op je 16e begon je met werken. Je moest tegen je werkgever:”Meneer” zeggen anders kreeg je de zak. Meneer Jan, was mijn werkgever. Een narrige man die altijd keek of hij met spoed een zenuwinzinking zou krijgen. Lachen deed een werkgever niet aan. Hij legde zijn oor ook niet te luisteren op je tere zieltje.  Een rotschop kon je krijgen.
Opvoeding wilde zoveel zeggen als: eten en lust je het niet dan vreet je maar niks. Naar je nest zonder tegenspraak en een lel voor je kop als je lastig was met een trap na.
Jehova’s getuigen kwamen in trossen aan de deur om te roepen dat de aarde zou vergaan. Ze staken brutaal hun wachttoren-schoeisel tussen de deur, waardoor ik nog altijd zeven linker schoenen heb overgehouden, want mijn pa drukte door met of zonder voet tussen de deur.
En dan komt zo’n Japannertje leuteren over het gevaar dat bij intens gebruik van het raampje (alsof ik de hele dag met mijn vrouw haar autoraampje op en neer aan het gaan ben) er een kloddertje vet ontbreekt en de boel in de fik kan vliegen.

Ach man, vlieg toch op. Commerciële rotstreken om u en mij naar de garage te krijgen, dat is het en niets ander. En dan vliegt dat raam toch in de fik. Ik wist heel niet dat glas kan branden. Weer wat geleerd…

donderdag 2 februari 2017

Ik heb jullie macht gegeven elkaar mooi te maken




Zomaar wat woorden die ik meestal  ’s nachts plotseling mijn grijze cellen hoor binnenkomen. Sommige mensen noemen het de stem van het geweten, of van God misschien zelfs wel. Ik deel enkel mijn nachtelijke mijmeringen, u ziet zelf maar wat u er mee doet.
Ik zag haar weer voor me in de invalidewagen. Een jonge vrouw, mooi, verzorgt maar al zolang ik haar zie zit ze in die invalidewagen. Geen feestje dacht ik om in die kar te moeten zitten.
Ze keek me aan en ik ben van nature wat spontaan en in een goede bui (geen gaatjes bij de tandarts vanwaar ik juist kwam) en zei: ’hallo, hoe is het met je? Wat ben je toch een mooie vrouw.” Het resultaat was dat ze spontaan nog veel mooier werd. Heb zelden het effect van woorden zo krachtig gezien. Alsof ze tien jaar jonger werd. En ze is mooi, dus er was niets van gelogen.
Waarom doen we dat zo weinig? Elkaar mooi maken?

Omdat ik nogal open opereer op internet krijg ik elke week wel een (privé)berichtje. Soms meer, soms minder. Meestal van mensen die mij een nare man vinden. Dat kan gebeuren. Ik kan met mijn schrijfsels nu eenmaal niet de hartenwensen van ieder mens vervullen. Mensen klimmen in de pen en sturen een heuse haatbrief of een moderne haatmail. Die mensen proberen je niet mooi, maar lelijk te maken.
Ik heb begrip voor deze twee uitersten, maar bewonder een levenshouding waarin mensen elkaar mooi maken. Schelden is van een lager allooi en maakt dat je jezelf in een gevangenis zet van boosheid en nijdigheid. Je maakt niet enkel de persoon tot wie je scheldpartij gericht is lelijk, je maakt bovenal jezelf lelijk. 

Kreeg deze week ook een pakje van een vrouw die mij een stuk kaas en een pot mosterd stuurde met heel lieve woorden over dat ik wel weet waar Abraham die haalt (of verzin ik dat er nog bij? Zij maakt mensen mooier. Die heb je ook, Goddank. Ze geven je een glimlach rond de lippen en een warm gevoel waardoor de vrouw in kwestie ook mooier werd. Zie hier het bewijs dat geven nog mooier is dan ontvangen.
U vraagt mij wat ik nou doe met een lelijke brief? Wel, die wordt goed benut want de poes is er dankbaar voor. Aan snippers in de kattenbak doet uw scheldkanonnade bijzonder absorberend werk waarvoor dank…