dinsdag 28 februari 2017
“U bent toch de vader van Stephan?”
In de Kringloopwinkel in Schoonhoven stond een leuke dame met lang blond haar
keek me zwoel en hoopvol aan en aangezien ik haar leuk vond en niet wilde teleurstellen knikte ik, stom genoeg. “Ik hoorde het al aan je stem”, lispelde ze in mijn oor terwijl ze direct begon aan een serie kussen die smaakten naar meer en roken naar Dior.
“Hoe is het nu met hem?” Ik had spijt dat ik niet ontkend had maar wie “a” zegt, moet nu ook “b” zeggen. Dus ik riep luchtig: ”Oh prima hoor.” (eindelijk mag ik ook eens vader zijn, dacht ik nog)
Ze keek me aan en kwam heel dichtbij mijn oor en fluisterde hees: ”denk je nog wel eens aan me?”
Kreeg de stellige indruk dat deze blonde en de vader van Stephan iets delen op een tamelijk pikant vlak, waar hooibergen in voorkwamen en veel heet zweet? Ik meende dat: ”Ik denk elke dag aan je,” wel een gepast antwoord zou zijn. Dan ben ik er wel vanaf, maar nee.
“Ze brak voor mijn ogen in dikke hete tranen uit en vloog opnieuw in mijn armen waarbij haar bovenlichaam zalige schokbewegingen maakte en haar adem heet in mijn nek walmde. Voelde mij een ei, want waar had ik mij in vredesnaam nu weer in weten draaien en hoe los je zo’n misverstand op? Waarom ben ik zo meegaand en kon niet direct al zeggen: ”Mens ik ken geen Stephan?”
“Na een minuutje was ze uitgehuild, kuste me vol op de mond, schudde haar bos hout en keek me diep in de ogen en fluisterde: ”zie ik je snel weer een keer?”
Ik heb maar “ja” gezegd en me alsof de duivel mij op de hielen zat uit de voeten gemaakt met mijn in de kringloop gekochte kaasstamper.
Hoop maar dat ze niet te veel teleurgesteld is als ik niet verschijn binnen een zeker tijdsbestek wat de noemer “snel” draagt. Ik bedoel: ik kan veel, maar ook aan mijn vermogen zit een grens. Een andere vraag die mij nu teistert is: hoe voorkom ik dat ik haar weer tegen het zalige lijf loop in die kringloopwinkel, want ik ben bang dat ik dan met een kusje alleen niet wegkom…
maandag 27 februari 2017
Spirituele meetkunde
“Dat is zo’n geestelijke man/vrouw.” Hoor ik mensen wel eens zeggen. Ze bedoelen dat men keurig in de pas loopt op de aloude paden. Voor spiritueel, kunnen wij ook: welbespraakt, geslaagd, nette etc., man/vrouw invullen. Mensen hebben de gewoonte elkander in te delen in hokjes. Dat voelt veilig, alles op zijn plekje.
Mensen houden het meest van mensen die geen bedreiging vormen voor hun denkwijze. “Alle gezichten de zelfde kant op,” noemen ze dat in het bedrijfsleven. Een ronduit stomme opmerking als je het mij vraagt, want juist de verschillen maken dat wij behoed worden voor ontsporing. Adolf schreeuwde net zolang tot de meeste koppen dezelfde kant opkeken en wat dat voor gevolgen had kunnen we in de geschiedenisboeken nalezen.
Maar mensen blijven bang voor meningen die afwijken van het standaard patroon. Vallen over je en proberen je in het gelid te persen, want dan kunnen ze je weer veilig opbergen in het vakje van hun keus. Politiek, kerkelijk, bedrijfsmatig, etc. allemaal willen ze het liefst voor jou denken. Volg je netjes na, dan draai je gezellig mee in de draaimolen en blijf je op je paard. Geef je geluiden af die zaken in de discussiesfeer trekken, dan word je als tegendraads, lastig en ongeestelijk gezien.
Doch ieder vogeltje zingt als het gebekt is, niet waar. Ik ben dankbaar voor de tegendraadse mensen.
Zonder de Here Jezus geen offer voor de zonden.
Zonder Luther zaten we nu nog aan de hostie en te klooien met wijwaterbakjes.
Zonder Jules Verne wellicht geen reis naar de maan.
Zonder Abraham Lincoln geen begin in het afschaffen van de slavernij.
Zonder enfin, de lijst is te lang om op te noemen.
Laten we de tegendraadse nu a.u.b. niet als een bedreiging zien, doch als de andere kant van de medaille die de boel in balans houdt. Zonder de tegendraadse die dingen ter sprake brengen, houden we een homogene mensheid zonder karakter over.
Daarnaast moeten wij één ding
goed voor ogen houden: niemand van ons mensen heeft de waarheid in pacht.
Waarheid ligt voor ons mensen meestal in het midden. Nou ja, er was er eentje
die de waarheid wel volkomen vertegenwoordigde. Maar de gelovigen van die tijd
hadden hun eigen waarheid en sloegen Hem dood aan een kruis....
P.s: hoe het wordt als alle mensen zelf niet meer nadenken is goed te zien in deze film
zondag 26 februari 2017
Waar zijn de kruimige aardappels gebleven?
Ook al weer zo’n stukje
oer-Hollands vind ik. Een mooie bloemige, kruimige zo u wilt, pieper. Je moet
hem wel met zorg koken in niet te veel water en rustig laten garen en even
opstomen, maar dra hij
uw bord geraakt valt hij in zalig kruim uiteen. Moeder
had het over afkokers en kon er niet mee overweg zodat ik mijn jeugdjaren of
met gladdekkers dan wel met een bord vol aangebrand zijnde aardappels zat. Maar
zodra ik op mijzelf ging leerde ik snel hoe je de afkokende aardappel tot een
zalige kruimige kon koken. Een fluitje van een cent. Doch deze pieper is
verbannen uit het schap van menig supermarkt. Het staat nog wel op de zak, maar
dekt de lading niet. Het zijn zonder twijfel wederom die glazige gladde bollen
die mijn keelgat binnenglippen en dat betreur ik.
Krijg er immer het gevoel bij van
een voormalige dominee die eindelijk eens met wat anders wilde komen dan een
preek uit drie punten. Hij meende zijn preek kracht bij te moeten zetten over
de tweede wereldoorlog, door voorgekookte
bloembollen op te vreten op de preekstoel. Had hij zich een beetje
verdiept in de materie, dan had hij geweten dat het gekookte tulpenbollen
betrof welke men at in die periode.
Dan had hij zich ook niet bezondigd aan een
hand vol bollen van de hyacint, waardoor hij na een half uur preken al winden
producerende de preekstoel af moest en begon aan een indigestie die een week
aan heeft gehouden. Volgens zijn vrouw de meest afschuwelijke winden ooit vrij
gelaten. Het geeft een andere kijk op het opwekkingslied: de winden van de
Heer, me dunkt.
Derhalve wend ik mij tot de
aardappelboer, als je er nog een kunt vinden, in ons nedergelegen landje waar
je nog zalige kruimige piepers kunt kopen. Nog lekkerder is zelf poten. En dat
is wat ik dan ook al verschillende jaren doe. Zeker nu mijn tuin deels van klei
is want een pieper van de kleibodem is nog lekkerder. En in de morgen nog in de
grond en des ’s avonds al in de mond. Dat gaat er in als Gods woord in een
ouderling.
Oorspronkelijk denken
Alles is ontstaan door een
oerknal. Ja, ja, vast en zeker. Wie daar aan geloven wil, heeft een complexer
geloof dan de mens die beseft dat er een Schepper is die ons en alles wat is
tot stand bracht...
Toeval, tijd en een snotje in de
oerzee die een zeekomkommer werd waar een aap uit kroop die de boom verliet en
mens werd. Ja nou, echt een onwijs wetenschappelijk benadering die
Evolutietheorie. En het gaat nog voor oorspronkelijk denken door ook. Welterusten!
vrijdag 24 februari 2017
Dokters, dominees, drogisten, burgemeesters en boekhouders
Een vreemd lijstje hoor ik u denken. Dat mag zo zijn, doch ik vind persoonlijk dat er een overeenkomstige sfeer rond deze mensen aanwezig is. Een gevoel
van respect, ontzag, macht zo u wilt. Enfin ze hebben een gemeenschappelijke deler. U zult roepen: ”maar wat doet die boekhouder er dan bij?” Dan is u abuis, want hij heeft macht over het slijk der aarde en laten we daar niet te luchtig overdoen, alsof het niets is.
Zo’n Dominee kan u de weg naar het hiernamaals haarfijn uitleggen en de dokter de weg naar gezondheid. De burgervader de weg naar uw woning en de drogist schommelt daar met zijn dropjes wat tussen in. Maar de boekhouder weet van het slijk der aarde heerlijke zaken te maken.
De rijken komen in de Bijbel (en in preken) meestal niet zo best weg. Men verkoopt een Jezus die er voor de armen is. Voor de zieken, voor de mislukte mensen, zielige mensen misschien ook wel. Hoe het ook zijn mag, in ieder geval arme mensen. De rijken hebben genoeg genoten en kunnen nu wel naar het eeuwige vuur. Daarom zie je altijd afbeeldingen van Jezus bij een arme, een zieke, een zielige of de bedelende man/vrouw.
Een bedenkelijke zaak me dunkt, want Jezus kwam niet voor de arme, de zieke, de zielige mens etc. Hij kwam om zondaren zalig te maken. Rijk of arm, dat heeft geen invloed. De rijkste man op aarde was zonder twijfel Salomo. Ook een gezegende man van God, toch?
Zo u ziet dat Dominee en boekhouder niet zo heel veel van elkander behoeven verschillen. Ze vullen elkaar aan. De een roept: eerlijk delen en de ander, hoeveel je dan eerlijk kunt delen…
(foto Ammers vanaf de kerktoren)
donderdag 23 februari 2017
Hij is van mij
“Nee, van mij.” “Helemaal niet jij hebt geen tanden meer dus zoenen is een drama met jou.” “Nee, jij bent lekker met dat schele oog.” “Ach wijf, heb je jezelf wel eens goed bekeken, je stinkt waar je loopt.’
Twee dames op de afdeling van het tehuis hadden een fikse ruzie over een of andere vent. Beiden dement als een sjalot en toch wilde Cupido niet van wijken weten.
“Ik neem hem straks lekker mee naar mijn eigen kamer, dan heb jij het nakijken.” “Dat mag helemaal niet, zuster, zuster, zuuuuuuster!”
Ze kibbelden nog wat voort en ik besefte dat liefde dus nooit overgaat. Het verbaasde mij als ik eerlijk ben. Ik bedoel, wat is er nou nog echt lekker aan een oude vent? Dat je als oude bok nog wel eens hunkerend naar een groen blaadje kunt kijken, gaat er bij mij nog wel in, maar bejaarden die verliefd worden op bejaarden? Ik ben er nog niet uit als ik eerlijk ben.
In de hal kwam een klein mannetje op geruite pantoffels aansloffen achter zijn rollator. De dames kwamen meteen in actie en begonnen in duet te roepen: ”Henk, Henk, hierzo.”
Henk gunde hen echter geen blik waardig, slofte de aan rolstoelen gekluisterd zittende oma’s voorbij en begon met een paar andere oudere mannen aan een potje biljart. Ach ja, als je zo oud bent geworden kun je het beste ook maar gewoon zelf met je ballen spelen. Wel eerst goed krijten en oppassen dat je het pomeransje niet verliest, anders zit je nog tussen het laken…
Vlees of vis?
Ik ben dol op vlees. Maar volgens
de wetenschap is dat niet goed voor je. Niet voor het milieu, niet voor je
lijf, niet voor de (zielige beesten).
Een dood visje dan? De zee vol
plastiek dus zag er van af.
Ik begon dus veel zuivel te eten
en brood. Maar daar zat te veel vet in en zout. Dus schakelde ik over naar
groenten en fruit.
Maar die waren bespoten met veel
gif en dus ook niet dat je denkt; jaja, ik ben gezond bezig.
Ik begon derhalve maar wijn te
drinken doch die had de wijnboer vol sulfiet gestopt waar ik van aan de ritsel
ging. Laat ik dan een eitje tikken, ook lekker. Maar daar zouden mijn
hartkleppen vanwege de cholesterol weer van vastlopen. Water dan? Je wordt er
ook nie dik van nie. Maar daar had de overheid fluoride in gestopt waarvan
sommigen beweren dat het een stof is die het volk gelaten maakt en tam en ik
ben al zo tam om nog maar te zwijgen over wat ik aan (winden) ge-laat.
Worstelde mij door de berg e
nummers, toevoegingen, conserveermiddelen en geur en kleurstoffen heen en mijn
wekelijkse gang naar de supermarkt werd een dagtaak. Mede omdat de heren
fabrikanten de etiketten van zulke kleine lettertjes voorziet dat de 50 plusser
zonder vergrootglas geen reet kan lezen.
Ik hoorde dat wc papier vol
chloor zit en die zouden op den duur je sluitspiertje (aarsdop) aantasten dus
veegde ik van ellende mijn bibs met het reformatorisch dagblad wat mij wel wat
zwart liet kijken, doch ik poepte wel bevindelijker op hele noten.
Mijn aftershave zit volgens de
mensen die het kunnen weten vol chemicaliën en ook mijn deodorant, dus ik stink
nu een uur in de wind want zweten moet je. Daarmee heeft de Schepper mij
opgezadeld toen Eva die verdraaide vrucht zo nodig moest plukken en voor mijn
neus opvrat en mij een stuk gaf.
Naar bed dan maar. Maar latex is
slecht voor de huid dus een stevige vrijpartij zit ook in de ban dus dan maar
slapen. Doch de led verlichting van de wekker is kankerverwekkend net als het
lichtgevende knopje van de lichtschakelaar, dus hup, uit het raam met die zooi,
maar nu verslapen wij ons steeds.
Heb mij derhalve voorgenomen
terug te keren naar een of andere grot ergens op een nog niet bedorven stukje
aardkloot met een lekkere harige vrouw voor de warmte. We vreten enkel mammoet
die we uit de permafrost moeten zien te peuteren, want die bevat nog geen e
nummers of smaak en kleurstoffen.
maandag 20 februari 2017
De spiegel in de hemel
Vroeg aan de Schepper of ik mijzelf mocht zien door
Zijn
ogen. U kunt dat een vreemde vraag vinden en dat mag. Maar denkt u nooit eens:
wie ben ik nu eigenlijk? Amputeer je een been dan ben ik nog steeds Peter.
Zelfs als romp, ben ik nog Peter. Waar schuilt de persoon als zodanig
eigenlijk? Velen beweren in de hersenen. Een logische gedachte. Doch dit zou
betekenen dat iemand met Alzheimer weg is (grotendeels). Als een gecrashte
harde schijf, foetsie, weg, leeg beschadigt, over en uit…
Toen ik erover nadacht gebeurde het. Ik zag het universum in
al zijn enorme afmetingen, met sterren, planeten, astroïden, kometen,
sterrenstelsels, gassen nevels en zwarte gaten. Toen zag ik mijzelf voor het
eerst echt. Een heel, heel, heel klein oplichtende vonk, een fonkelend stukje
transparante materie. Klein, zo klein, veel kleiner dan een zandkorrel maar
heel intens schitterend. Ik zag andere mensen, waarvan sommigen een helder licht
afgaven. Een schittering die de kostbaarste diamant met gemak overtreft.
Vervolgens vormden al die glimmende (noem het) diamantjes
samen een reusachtige spiegel in de hemel. Een spiegel waarvoor een Koning
plaatsnam. Op Zijn Dij stonden namen als: Here der heerscharen, Koning der
Koningen en Lam van God, Machtige Meester en eeuwige Vader….
Hij keek in de door al die edelsteentjes gevormde spiegel en
zag Zichzelf….
Hij zag dat het goed was.
Eet de Paus wel eens een vleeskroket?
U kunt dat een vreemde vraag
vinden maar ik tob daar soms
over. Goed, we hebben allemaal onze vreemde kanten
en ik zou de mijne niet gaarne ruilen voor de uwe. Mijn vrouw vroeg me toen ik
met mijn handen onder mijn kind zat waar ik aan dacht? Dan kun je toch moeilijk
over de Paus en snacks beginnen dus ik wuifde haar vraag weg.
Ik liep naar de kast en trok een
zak drop tevoorschijn. Gekocht bij de Candyshop in Gouda die zoals de naam doet
vermoeden niet in lekkere dames die Candy genaamd zijn vent, doch in snoepgoed.
Ik greep diep in de zak en trok er tot mijn schik een Madonna uit compleet met
kindje Jezus op de arm. Zonder scrupels beet ik haar de kop af, want ik juich
de reformatie toe, hoewel Luther als het om de Joden ging een antisemiet bij
uitstek was, wat ik triest vind. Doch, wij hebben allen onze blinde vlekken en
ik zou (nogmaals) de mijne niet gaarne ruilen voor die van Luther want laten we
wel eerlijk zijn, Luther was een schoft op dat vlak. Wie daaraan twijfelt moet
zijn geschiedenis nodig ophalen.
De Beeldenstorm is mij voorbij
gegaan dus rest mij slechts de afkeer van de aanbidding der beelden in het
opvreten van madonnadrop. Want wat dát betreft had hij wel gelijk. Beelden zijn
dode dingen en zeer zeker geen heiligen laat staan goden. Ik erger mijn ook aan
dikke vadsige Boeddhabeelden. Niet omdat ik Boeddha persoonlijk ken, maar om
hem met zijn dikke pens nu in beton te gieten is ronduit mijn ding niet en
ruikt naar afgoderij. Ik vrat me die avond door een handvol madonna’s heen en
liet het me wel smaken. Men doet wat men kan om de afgoderij in de kiem te
smoren niet!
Morgen in Gouda eens kijken of de
Candyshop ook Boeddhadrop heeft.
zondag 19 februari 2017
Os en ezel
Gij zult niet begeren, uw naasten
vrouw, nog zijn os of ezel, enfin u kent de rest wel van de wet des Here wel
die wij wekelijk te horen krijgen om
mij volstrekt onbegrijpelijke redenen,
want men begint tenslotte met: ”Hoor Israël” en ik behoor niet tot die noemer
Israël, helaas.
Kijk, met dat begeren van die
naasten os en ezel, ach daar heb ik geen moeite mee, welnee. Maar die naasten
vrouw, dat is andere koek. Er zijn er altijd wel bij dat je als man denkt: Nou,
nou!”
Zouden vrouwen dat nu ook hebben?
Ze kijken altijd zo vroom vanonder hun hoedje en ik vraag mij derhalve vaak af,
wat broedt daar allemaal onder? Doch tot nog aan toe nimmer meegemaakt dat er
in de kerk een lekkere op schoot kroop onder het slaken van de kreet ”ik houd
het niet meer uit,” en je vervolgens een intense kus gaf. Nee, dat zijn typisch
gedachten die enkel opborrelen in het hoofd van een heiden die met de hakken
over de sloot het Paradijs ooit binnenkomt en voor straf op de drempel van God
paleis zal moeten vertoeven, voor eeuwig. Nou ja, liever op de drempel van Gods
woning dan het andere met al dat vuur.
Of wat te denken van de Arabische
variant dat je 72 maagden krijgt. Ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten, u
wel? Overigens heb ik me daar eens in verdiept en het woord voor maagd zou je
in de Koran ook kunnen vertalen met “vijgenkoek”. Nee, die moslimhemel kan mij niet bekoren. En
dan, ik houd niet van vijgenkoek. Wordt er winderig van….
zaterdag 18 februari 2017
Ben je wel eens door iemand afgewezen?
Bedoel niet of je wel eens een blauwtje hebt gelopen, want
dat overkomt de beste in zekere jongere jaren. Nee, ik bedoel dat je
vriendelijk wilde zijn en dat je vriendelijkheid werd ontvangen of je iemand met
mest in het gelaat wierp.
Voorbeeldje: de aardige man die je al jaren kent van het
snoepwinkeltje waar hij zijn zoete verleidelijkheden slijt, stond bij de boeken
in de kringloop. Legde mijn hand op zijn schouder die hij afschudde als een
vies insect onder het uitroepen van: “ik houd er niet van als iemand mij
aanraakt.”
Die voel je hoor. Je bedoelde het amicaal maar het werd als
zijnde asociaal ontvangen.
Nog eentje: de wat onooglijke vrouw in de kerk die je al
jaren kent en vaak eenzaam in haar bankje zit. Je denkt: toe, laat ik eens
naast haar gaan zitten want je bent in een lieflijke bui, hetgeen mij een must
lijkt bij het ter kerke gaan. Je schuift voor haar idee te dichtbij en ze kijkt
je aan alsof je een liter ijskoude karnemelk op haar kerkhoed hebt gegoten en
schuift direct een meter opzij.
Die afwijzing voel je
ook, dacht ik.
Oké, mensen hebben hun barrières waarachter ze zich veilig
gevoelen. Er zijn er die hebben een veiligheidszone van een meter terwijl
anderen met zeven meter al benauwde gevoelens ontwikkelen.
De vrouw achter de viskraam waar je elke week je dode visje
koopt op haar arm tikkend. Weer fout want ze kijkt je verwoestend aan, terwijl
jij het lief bedoelde. Je bedoelde het als: Hallo ik ben het”, maar het kwam
niet over. Met een: ”kijken mag maar aankomen niet”, sloft ze op kromme
beentjes verder, de omstanders en toehoorders de indruk gevende dat jij haar op
klaarlichte dag onzedelijk betast hebt.
Het gekke is dat het dikwijls mensen van christelijke komaf
zijn waarmee ik zulke (noem het) aanvaringen heb. Ik zeg er maar niets van,
maar denk vaak aan ze, zeker als ik ze liederen hoor zingen als: Heer raak mij
nu aan.
Hij wel.
De Ark van Noach gevonden
Na jaren zoeken is het
uiteindelijk gelukt, de Ark van Noach is boven water. Hij zat vast in het
grondijs van de Rivier de IJssel
waar hij eeuwen op de bodem heeft gelegen.
Door de opwarming van de aarde schoot hij los en kwam met een royale plons
boven dobberen. In de Ark blijkt het een enorme beestenbende en de stank is
alom. De overheid heeft besloten hem om te bouwen tot asielboot en hem op het
strand van Scheveningen te plaatsen waar hij bij hoogwater dienst kan doen als
onderkomen voor zowel asielzoekers als mede vergaderruimte voor de leden van de
tweede kamer.
Helpende handen gezocht om de ark
grondig te renoveren en benedendeks een ruimte te realiseren voor de keuken
zodat er volop koeskoes gemaakt kan worden en voor de leden van de staten
generaal; kletskoekjes, lulkoekjes en de lokale leugenaartjes gebakken kunnen
worden. Die gaan er in als zoete koek...
vrijdag 17 februari 2017
Gezocht: oervrouw
Ik ben dol op vlees. Maar volgens
de wetenschap is dat niet goed voor je. Niet voor het milieu, niet voor je lijf, niet
voor de (zielige beesten).
Ik begon dus veel zuivel te eten en brood. Maar daar zat
te veel vet in en zout. Dus schakelde ik over naar groenten en fruit.
Maar die
waren bespoten met veel gif en dus ook niet dat je denkt; jaja, ik ben gezond
bezig.
Ik begon derhalve maar wijn te drinken doch die had de wijnboer vol
sulfiet gestopt waar ik van aan de ritsel ging. Laat ik dan een eitje tikken,
ook lekker. Maar daar zouden mijn hartkleppen vanwege de cholesterol weer van
vastlopen. Water dan? Je wordt er ook nie dik van nie. Maar daar had de
overheid fluoride in gestopt waarvan sommigen beweren dat het een stof is die
het volk gelaten maakt en tam en ik ben al zo tam om nog maar te zwijgen over
wat ik aan (winden) ge-laat.
Worstelde mij door de berg e
nummers, toevoegingen, conserveermiddelen en geur en kleurstoffen heen en mijn
wekelijkse gang naar de supermarkt werd een dagtaak. Mede omdat de heren
fabrikanten de etiketten van zulke kleine lettertjes voorziet dat de 50 plusser
zonder vergrootglas geen reet kan lezen.
Ik hoorde dat wc papier vol chloor
zit en die zouden op den duur je sluitspiertje (aarsdop) aantasten dus veegde
ik van ellende mijn bibs met het reformatorisch dagblad wat mij wel wat zwart
liet kijken, doch ik poepte wel bevindelijker op hele noten.
Mijn aftershave zit volgens de
mensen die het kunnen weten vol chemicaliën en ook mijn deodorant, dus ik stink
nu een uur in de wind want zweten moet je. Daarmee heeft de Schepper mij
opgezadeld toen Eva die verdraaide vrucht zo nodig moest plukken en voor mijn
neus opvrat en mij een stuk gaf.
Naar bed dan maar. Maar latex is
slecht voor de huid dus een stevige vrijpartij zit ook in de ban dus dan maar
slapen. Doch de led verlichting van de wekker is kankerverwekkend net als het
lichtgevende knopje van de lichtschakelaar, dus hup, uit het raam met die zooi,
maar nu verslapen wij ons steeds.
Heb mij derhalve voorgenomen
terug te keren naar een of andere grot ergens op een nog niet bedorven stukje
aardkloot met een lekkere harige vrouw voor de warmte. We vreten enkel mammoet
die we uit de permafrost moeten zien te peuteren, want die bevat nog geen e
nummers of smaak en kleurstoffen.
Gezocht, harige vrouw die graag
mammoeten braadt en bakt en flink steriel is, want op zulk een wereld ben je
wel erg vreemd bezig als je op die tijdbom nog kinderen verwekt.
donderdag 16 februari 2017
Vergeten
We maken ons elke dag (terecht
misschien) druk om allerhande zaken. Of je kind wel mee kan komen op school, je
man zijn voeten weer niet heeft gewassen en zo met die zweetkakkers in bed
stapt, of het morgen wel droog zal blijven en of de tandarts je wellicht weer
pijn zal gaan doen met die lamlendige boor van hem.
Maar ook de heel grote zorgen in
het leven over geloof, ziekte, pijn, verdriet, scheidingen of dood. Niets
menselijks is ons vreemd. We zijn er maar druk mee dat ons zorgen maken over de
dingen van alle dag.
Als je over een begraafplaats
loopt valt het plotseling op zijn plaats. Hier liggen ook allemaal mensen die
zich ooit druk maakten. Over politiek, te komen oorlogen of ziekten. Ze hebben
ook lopen tobben over hoe de dag door te komen, of met moeder of schoonmoeder
om te gaan, omdat die wel erg lastig is geworden. De “problemen” en het “getob”
van alle dag. We doen het allemaal, niemand uitgezonderd.
En nu liggen zij hier. Heeft hun
getob zin gehad? Hun zorgen maken? Welnee! De meesten zijn lang vergeten. Je
leest de verweerde namen op de stenen en beseft dat er tientallen jaren niemand
meer bij de graven geweest is. Vergeten of niemand meer in leven om hen te
gedenken.
En nu wij. Tobben, zorgen,
angsten, moeiten, enfin, de lijst is weer lang. Laten we er niet té intens mee
bezig zijn want het is meestal zonde van je tijd en die is tenslotte beperkt.
Proberen er vandaag een heerlijke dag te maken en die knop in je hersenpan uit
te proberen krijgen. Die zorgenknop bedoel ik. Ooit zal ook uw gebeente voor en
bepaalde tijd te rusten komen te liggen en vergeten worden door de medemens,
geloof mij. Dus waarom zo tobben? Geniet ook een beetje binnen de grenzen van
het redelijke!
Je
zorgen maken is immers net zoiets als op een schommelstoel zitten. Je blijft in
beweging maar komt helemaal nergens
"Nette directeuren"
Een van onze adoptiekinders. Ooit
hadden we er jarenlang zes stuks want tja, armoede is in zekere landen nog
behoorlijk aanwezig. Maar toen ik
opheldering vroeg aan Meneer Lock van Woord en Daad waarom hij een jaar salaris van 120.000 euro netto "stal" (ik kan het niet anders noemen) uit de gelden die mensen doneren aan arme kinderen, kreeg ik als antwoord: De arbeider is zijn loon waard.
Waarop ik hem vertelde het met
veel minder dan een vierde deel van zijn (gestolen) loon te moeten doen in
Nederland en dat hij dus van mij een rotschop onder zijn spirituele reet kon
krijgen. Vanaf dat moment schakelden we terug naar twee kinders. Het blijft
heel vervelend dat er zoveel stinkende graaiers aan de top zitten van alle (ja
ik zeg alle) organisaties zitten. Men begint vaak erg goed, maar al heel snel
vervullen ze de waarheid die binnen het spreektwoord: de vis begint te stinken
bij de kop, al aangeeft. Ga je schamen meneer Lock! Je ontneemt door zo uit de
kas met giften te graaien, arme kinderen het kleine beetje wat ze van anderen
krijgen.....
Het kruis dat ben jij!
Zomaar een woord dat in mijn
hoofd ontstond toen ik wilde gaan slapen. Ik schrok er wel een beetje van deze
gedachte. Ik bedoel, het kruis is toch
dat vreselijke vloekhout waar de Here
Jezus aan werd vastgeklonken. Of moet ik zeggen: “aan werd verbonden!”
Toen ik er over nadacht besefte
ik plotseling dat het wel degelijk waar is. Dat kruis was mijn loon met op het
einde de dood. Daarom staan er op begraafplaatsen ook zoveel kruizen. Ze staan symbool
voor de dood, ook voor de ongelovigen.
Hij liet Zich aan mijn vuiligheid
vastklinken en ging het verbond aan met mij ondanks Hij er aan zou sterven en
ten onder gaan. Twee werden één aan dat kruis. Hij en ik. Hij overleed daaraan
en ik kreeg het leven. Hij nam mijn Kruis, mijn zonden, mijn vuil, mijn dood en
bezweek eraan.
Doch omdat Hij een
onvernietigbaar leven bezit, kon de dood hem niet vasthouden, zoals hij mij zou
doen. Hij stond weer op en ik met hem. Nu draag ik Zijn kruis en last. Maar
Zijn juk is zacht en last is ligt. Allen die met Hem verbonden zijn aan het
kruis heeft Hij een eeuwig verbond mee opgericht. Wat een genade, vind je
niet…..
woensdag 15 februari 2017
Het Christus vogeltje
Een brutaal rakkertje wat elke
dag wat kruimels
komt snoepen die ik op de veranda laat vallen. Hij kruipt
daarbij door een klein gaatje onderop bij de vlonder en piept de bijkeuken in
waarbij hij eigenwijs op het raamkozijn gaat zitten in de zon. Zodra hij mij
gewaar wordt kan hij het kleine gaatje waardoor hij binnenkwam niet vinden en
gaat op de lamp zitten en schijt er bij op de schoolbanken eronder. Ik laat hem
maar want zodra ik weg ben gaat hij rustig aan vanzelf weer naar buiten en doet
verder geen kwaad.
De legende over hoe het vogeltje
aan zijn rode borstje komt vertel ik elke winter weer dus bij deze:
In de volksverhalen verkreeg het
roodborstje zijn kleur en naam op de volgende wijze: Hij zag Jezus aan het
kruis hangen en de doornenkroon die venijnig op zijn hoofd was gedrukt. Een der
doorns stak vlak boven het oog van Jezus en het dappere vogeltje wrikte deze
eruit. Daarbij kwam er een druppel bloed op zijn borst terecht en sprak Jezus:”
Door deze bloeddruppel, zal iedereen weten dat jij mijn lijden hebt verzacht.
Van dat ogenblik af kreeg het roodborstje zijn roodbruine borstje en werd door
iedereen zo genoemd.
maandag 13 februari 2017
Ik heb geen crimineel verleden (helaas)
Ben ik nu wel interessant genoeg
als christen? Je hoort, leest en ziet vaak dat mensen met een verleden dat
verre van netjes is,
nu in het volle licht worden gezet. Ze schrijven boeken, komen
op de televisie of op de radio. Allemaal omdat ze mensen hebben bedonderd,
vermoord misschien of op zijn minst mishandeld. Het waren de pestkoppen van
school en behoorden bij de groep die een hele wijk terroriseerden.
Allemaal smulwerk voor de
hedendaagse gelovigen die zwijmelen bij hun verschijning. Ze krijgen zendtijd
of spreekbeurten in de kerken. Van mij zouden ze moeten zwijgen. De oude vrouw
die heel haar leven heeft gebeden voor haar kinderen en later voor haar
kleinkinderen, zou ik op het podium zetten.
Het kind dat op school gepest wordt
en toch blijft vertrouwen in de Schepper, zou ik ook gaarne horen. De pester
mag zijn kop houden. Maar de kerken, de
media etc. geven nu juist die pestkoppen, moordenaars, aanslagplegers, fraudeurs
en andere figuranten die de wereld tot een plaats vol pijn maken, een platform
alsof ze Sinterklaas zijn. Men is ervaringsgeil geworden. Een vreemde zaak me dunkt. Van mij kunnen ze een
draai om de oren krijgen en verder: kop houden…..
Boodschappen halen en armoede
Heb er een haat liefde verhouding mee.
Haat omdat je weer naar de winkel moet en slepen met allerhande. Liefde omdat het een onwijze zegen is dat je zomaar naar de winkel kunt gaan om van alles te kopen waar je trek in hebt. Ik word er als ik eenmaal thuis de boodschappen in de kelder en koeling zet toch wel weer heel erg bij stilgezet wat een onwijs gezegend land wij bewonen.
Geen dag zonder eten, warmte, kleding, schoon water, een douche, zeep, drinken, mensen om je heen die van je houden, de kachel, medicijnen, de dokter op de hoek, warme sokken enfin, als wij gaan tellen wat wij allemaal aan zegen hebben, kom je toch nooit uitgeteld. Welnee!
Neem nu zo’n kelderkast. Dat is toch een zalig gezicht! Wij Nederlanders (ik ook hoor) zijn heel sterk in zeuren en dat mag hoor, maar laten we nooit uit het oog verliezen dat zelfs de “armen” in ons land het vaak nog beter hebben dan ik mij herinner hoe de levenstandaard was in mijn jeugd.
We sliepen onder paardendekens, veegden onze kont met een oude krant, moesten ons wassen (één keer per week) in een zinken wasteil met een blok sunlightzeep, aten elke dag prak en de ijsbloemen stonden op de slaapkamerramen. Toetjes? Ja mijn neus uit! Aardappels met melk toe, op zijn best en verder je muil houden!
Alles was zo koud dat het water in de wc pot bevroor, televisie hadden we niet, geen telefoon, geen geluidsinstallatie en zeker geen vakantie (de eerste jaren). Vakantie was een middagje naar de speeltuin in Haastrecht op een kleedje aanmaak-limonade drinken en brood met suiker (en mieren).
Als ik nu wel eens hoor praten over armoede in ons land dan denk ik terug aan mijn jeugd waarin wij nooit ander vlees aten dan het goedkope voor Jan met de pet bedoelde paardenvlees en vraag mij af welke maatstaf men gebruikt.
Waren wij arm? Ben je gek, we waren “tevreden”. Een woord dat in onbruik is geraakt toen men de noemer armoede bijstelde naar boven. Beweer ik hiermee dat er geen mensen zijn die het minder hebben? Die zijn er, ik was er een van. Maar laten we de zaken nu ook weer niet overtrekken en dramatiseren. Ik kom al 35 jaar in kringloopwinkels en het bedenkelijke is dat ik een van de weinige ben die op de fiets komt. De rest van de “armen” komt niet of met een dikke auto.
Heb een vriend die jaren bij de voedselbank werkte en er mee stopte omdat hij wel zag dat mensen die het werkelijk minder hebben, vaak in stilte lijden zonder (met de auto) een voedselpakje te komen ophalen. Wij hebben derhalve gekozen voor adoptiekinders in landen waar kinderen vaak zelfs die laatste korrels rijst niet hebben. Ieder moet doen wat hij goed vindt in deze, me dunkt….
donderdag 9 februari 2017
Geloven met een bijoogmerk
Ik ben zo bang dat veel gelovigen
(behoor ik dus zelf ook bij) dingen zouden kunnen doen die onder de noemer
"bijoogmerk" vallen. Kijk
mij eens spiritueel bezig zijn. Ze hebben
de ander nodig om het gevoel te krijgen dat ze goed bezig zijn. Heb er veel gezien die stonden maar wat te egotrippen. Ze beseften het niet eens, maar hun
loon voor hun inzet hadden ze al.
Heb voorgangers over het podium
zien huppelen, gebedsgenezers zalvende geluiden horen maken. Ze gaven je het
idee dat ze het allemaal precies wisten hoe het moest, dat volgen van de Heer.
Toch gingen er vaak wat haartjes ter hoogte van mijn nek overeind staan bij
dergelijke types. Ze lijken wel niet echt en geven je het gevoel in een klucht
de hoofdrol te spelen. Ze zijn als kinderen die op muziek instrumenten spelen
en je toeroepen dat jij moet dansen.
Ze zeggen vaak dingen als: Ik ben
zo blij dat de Heer mij gebruikt om jou te zegenen. Ze willen vaak wonderen
doen over jouw zieke rug. Ze staan vaak in het volle licht omdat de E.O zulke
types vereert.
De gewone man of vrouw die een standvastig sober geloof heeft,
is niet zo in trek. Er moet toch op zijn minst iets bijzonders om een christen
heen gebeuren.
Men ziet aan wat voor ogen is,
doch Hij ziet het hart aan. En heel vaak is men gelovig om zichzelf. Niet God
staat centraal maar hun heerszucht, hun hunkering naar macht.
Ooit zullen alle maskers vallen.
Schrik dan maar niet te veel als blijkt dat het oude vrouwtje, het kind met de
ziekte van Down en de oude zieke man achterin de kerk, geestelijker blijken
dan al die vooraanstaande figuranten die het nu allemaal zo goed weten en jou
willen zegenen….
Het allergrootste geloof
Ik zag het voor mij in de kerk.
Het betrof geen voorganger, geen charismatische spreker die alle mensen in
katzwijm liet vallen, geen
zuster die in nieuwe tongen de hemel trachtte te
openen, geen broeder met baard die de ene volzin profeteerde na de ander, geen
organist die de sterren van de hemel speelde en ook geen leraar die zalvende
woorden sprak. Het was geen kringleider geen ouderling of diaken en ook al geen
koster. Het was geen wonderdoener, geen handenoplegger, geen volwassen doper en
zelfs geen christelijke boeken schrijfster.
Het was een kind met de ziekte
van down. Hij stond op zijn stoel met opgeheven handjes en riep: ”Heer Jezus ik
houd van U.” Zomaar dwars door de preek heen.
De hemel hielt de adem in.
Ouderlingen en dominee keken verstoord en zwijgend toe. Even maar, toen ging de
dienst weer gewoon verder zonder Jezus, want het kind was uitgebeden. Het licht
verzwakte en de hemel sloot zich weer, zo gevoelde het. Misschien vindt u dat
veel te kras en dat is ook zo. Maar toch…..
woensdag 8 februari 2017
Aanliggen en Bijbelse smeerleverworst
Lekker liggen
Soms heb je dat gewoon keihard nodig.
Even liggen. Hoewel
het ooit heel normaal was dat mensen tijdens het eten gingen liggen, is dit
niet meer van deze tijd, wij zitten aan tafel.
Zelfs Jezus lag aan, toen Hij het avondmaal vierde. Doch zo
Bijbels wenst de kerk het niet meer te maken, wij zitten aan, op zijn best.
Begonnen wij ooit de avondmaalsviering met een heuse maaltijd met eten en
drinken volop(lees het gerust even na in uw Bijbel) het is al snel verworden
tot een hapje brood en een slokje wijn en verder basta.
Zou het nu nog echte wijn zijn, dan zeg ik: alla, maar
helaas schenkt men ook vaak nog fruitdruifje, wat weer een stap verder
terug is dan waar het ooit mee begon.
Het ongezuurde brood heeft de kerk in navolging van de
katholieken (hostie) ook vervangen door gewoon gezuurd brood van de Emté wat
een koster aan brokken snijdt want het breken waar de Bijbel het over heeft,
gaat niet met dat slappe gezuurde brood. Het gaat om het symbool, zo beweert de
massa dan.
Een vrij bedenkelijke opmerking me dunkt want juist “OMDAT”
het om het symbool gaat, dient men dit zo Bijbels mogelijk te houden, lijkt
mij. Nog even en wij moeten het oké vinden dat het avondmaal gevierd wordt met
crackers met smeerleverworst en een glas cola. Het gaat om het idee toch!
Sorry, gooi maar in mijn petje. Ik weiger het avondmaal te
vieren met gezuurd brood en fruitdruifje. Ik doe het niet! Wie dat niet snapt,
neemt zijn Bijbel niet serieus genoeg, me dunkt.
En zou het nu niet te koop zijn, dan is het nood breekt wet.
Maar de wijn en de matses liggen gewoon in de schappen. En kom nu aub niet aan
met die smoes dat er zoveel alcoholverslaafden zijn die vast dronken worden van
die druppel echte wijn of tot zonden worden gebracht. Dan weet je het dus beter
dan de Schepper zelf die heel duidelijk zegt: Ongezuurd brood en wijn. Om nog
maar te zwijgen over dat aanliggen. Hoewel ik zeker weet dat liggend het
avondmaal vieren, vast een sterke band schept.
zondag 5 februari 2017
Drugs in de Bijbel
De drugshandel lijkt de beste handel te zijn op aarde die er
is. Miljarden
gaan er in om. Zelfs de meeste regeringen op aarde delen erin en
doen er in het openbaar of in het verborgen aan mee. Men bestrijdt de drugshandel,
die men intussen stimuleert. De grote vissen (drugshandelaren/baronnen) blijven
veelal buiten schot, de kleine visjes worden gevangen, om maar goed te laten
zien hoe actief de regeringen wel zijn in het bestrijden van de drugshandel.
De Bijbel is toch maar een heel vreemd boek, zou men
gemakkelijk gaan denken, wanneer je ontdekt dat daarin ook al sprake is van
drugs en drugsgebruik. Dat is echter nog niet zo heel merkwaardig wanneer wij
wat dieper op deze zaken ingaan.
In Gen.1 staat het volgende: vers 29 En God zeide: Ziet, Ik
heb ulieden al het zaadzaaiende kruid gegeven, dat op de ganse aarde is, en
alle geboomte, in hetwelk zaadzaaiende boomvrucht is; het zij u tot spijze! 30
Maar aan al het gedierte der aarde, en aan al het gevogelte des hemels, en aan
al het kruipende gedierte op de aarde, waarin een levende ziel is, heb Ik al het
groene kruid tot spijze gegeven. En het was alzo. 31 En God zag al wat Hij
gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Toen was het avond geweest, en het was
morgen geweest, de zesde dag. Alle geboomte met zaden is de mens tot spijze
gegeven, en El zag het aan en stelde bij Zichzelf vast dat het zéér goed was. Volgens
de huidige wetgevingen valt daar kennelijk niet onder de hennepplant (Cannabis)
en andere geestverruimende (psychomedicinale-activerende) planten en zaden!
JHWH zou het niet goed gedaan hebben!
In de Schrift staat het woord Kaneh-bosm, dat is cannabis,
kannabus. Kan = hennep, en bosm = aromatisch. Het woord kaneh-bosm komen wij 5x
in de Bijbel tegen, en in de meeste vertalingen is het foutief vertaald door kalmoes,
calamus. De kalmoes is een gewone plant van weinig of geen betekenis. De
Septuagint begon met deze foutieve vertaling. De eerste keer dat wij in de
Bijbel het woord kaneh-bosm tegenkomen is in Ex.30:22-33, bij de samenstelling
van de heilige zalfolie. Alles wijst er dus op dat de heilige zalfolie Cannabis
zou hebben bevat i.p.v Kalmoes.
Migraine en Hoofdpijnen verdwenen door Wietolie
Migraine en Hoofdpijnen
Vanaf mijn zevende levensjaar leed ik aan hoofdpijnen. Zie
mij nog aan moeders handje de ziekenhuizen af gaan naar een arts die wellicht
een
zinnig woord wist te zeggen over de oorzaak. Die werd nimmer gevonden en ik
heb daar als kind vreselijk onder geleden want hoofdpijnen liggen je volkomen
lam. De kreet “migraine” was toen wellicht nog niet uitgevonden, maar men moet
het wel in die hoek zoeken. Tot een half jaar geleden wat het voor mij heel
normaal om elke week een of meerdere stript met milde pijnstillers te nemen die
vrij te koop zijn bij de drogist. Paracetamol, ibuprofen, aspirine, enfin wat
de pijn maar wilde stillen voor een uur of wat werd volop geslikt. Soms tot wel
twee doosjes per week.
Nu ben ik niet begonnen aan de wietolie voor deze
hoofdpijnklachten doch merk wel op dat 90% van de hoofdpijnen tot het verleden
behoren nu ik 6 maanden wietolie gebruik. Dat zegt toch wel iets en ik heb na
me flink ingelezen te hebben, begrepen dat cbd olie ook al voldoende kan zijn
om migraine en andere hoofdpijnen te verminderen of zelfs geheel te doen
verdwijnen.
Valt me wel op dat de Indica-soort die ik van Wietolie
Nederland betrok bij mij (mede door de daar in aanwezige cbd en thc) mijn
hoofdpijnen nagenoeg geheel en al tot het verleden doet behoren.
Dus vaarwel pijnstillers en welkom Indica-wietolie.
zaterdag 4 februari 2017
Hemels appje
Nog niet zo heel lang geleden gebruikte de mensen een
rozenkransje om de hemel te “bellen”. Meestal “draaiden” ze
het nummer van
Maria, een zoet lief nummertje. Maar ook probeerde men de Schepper zelf aan de
draad te krijgen, wat niet gelukte want Hij nam nooit op. Pas veel later vond
men het mobieltje uit, waarmee mensen elkander opbellen, want de Schepper ging
weer eens niet met de tijd mee en had er geen.
Ik kreeg van mijn buurvrouw een eindje verderop in de straat
een zilveren rozenkransje. Niet omdat ik katholieke ideetjes zou hebben, maar
meer omdat zij wel een mobieltje heeft en ik ouderwetse bal gehakt weer niet.
Dus stond ze haar rozenkransje af, wat ik lief vind. Ik zal er niet mee in mijn
broekzak lopen wat de oprechte gelovigen van weleer deden in de dagen lang voordat
ik het levenslicht zag.
Ik mag er wel gaarne naar kijken omdat ik het idee niet
slecht vind. Bedoel dat regelmatig contact proberen te krijgen met de Schepper.
Blijf het jammer vinden dat de wetenschap met al hun kennis
nog geen appje heeft uitgevonden waarmee je de hemel kunt bereiken. Zo moeilijk
kan het toch niet zijn voor al die knappe koppen op aarde! Maar dan zal je net
weer zien dat op het moment dat je eigenlijk de stem van Petrus hoort je
beltegoed op is. Want bellen naar de hemel is niet goedkoop. Neem dat van mij
aan.
Kanker te genezen met Wietolie
Volgens mij en velen is er al lang een heel goed middel tegen de meeste vormen van kanker. De farmaceutische industrie doet er alles aan om
Wietolie bij de consument vandaan te houden. Wat te denken geeft of men nu werkelijk wel kanker de wereld uit wil hebben of kanker (en veel andere ziekten) slechts als melkkoe te zien. Wereld kanker-dag. Ik raad u aan om zelf na te denken en u ernstig te verdiepen in de genezende werking van Wietolie. Het kan uw leven redden…Ons forum vindt u onder deze link
Zie ook ons forum waar tal van ziekten en lichamelijk en geestelijke klachten verholpen worden met wietolie van Wietolie Nederland.
Ziekte van Parkinson (Wietolie)
Hoe wietolie de ziekte van Parkinson terug kan dringen.
Ons forum waarin veel kwaliteiten van deze olie, waar te koop, voor welke klachten inzetbaar en veel andere vragen vindt u onder deze link:
Welkom om mee te lezen, te leren, etc..
vrijdag 3 februari 2017
Toyota vetkadetten
Al voor de tweede maal een bericht van de Toyotadealer dat
mijn vrouw haar auto met spoed naar een van de Toyota-garages moet omdat er
gevaar dreigt. Het grote gevaar schuilt hem (zo vertelt het foldertje slim en
gehaaid) in het ontbreken van een kloddertje vet.
Er zit om precies te zijn aan de bestuurderskant te weinig
vet aan het mechanisme van het raampje waardoor bij intens gebruik de deur in
brand kan vliegen.
Hoe stom denken de verzenders van dergelijke post nou
eigenlijk dat wij “Ollanders” zijn. Mensen van onze generatie hebben jarenlang
uit loden pijpleidingen gedronken, we hebben water zonder fluor in liters tot
ons genomen en de meesten hebben hun eigen tanden nog. We kregen een of meer
lellen voor onze hersens als wij vervelend waren. Adhd was nog niet uitgevonden
want moeders werkten nog niet (hele dagen) en er waren ook geen pillen tegen.
Autogordels bestonden nog niet, dus bij een plotselinge
rempoging van pa, zat je met je schedel tegen de voorruit met of zonder bloed.
We zwommen in zwembaden zo volgegoten met chloor dat je er
met stralend witte tanden uitkwam. Je zwemkleding ging door al dat chloor
derhalve slechts één seizoen mee voordat het in brokken uiteen viel en ons
schaamhaar was derhalve altijd blond.
We slikten aspirine bij de vleet en ademde formaldehyde in
die uit onze meubels, opgetrokken uit vezelplaat, jaren uit stond te dampen.
We vraten massa’s vet, kregen levertraan door onze keelgaten
want dat was goed voor je en dagelijks moesten we van Joris drie-pinter een
liter melk opdrinken.
Het halve huis zat onder het asbest en je kont vol met
drukinkt van de krant, want wc papier was een luxe. Reformatorisch dagblad gaf
het minst af, maar veegde wel erg bevindelijk en grondig, overigens.
E nummers bestonden toen ook, maar wisten wij veel, we
vraten alles gewoon lekker op en lieten een windje meer. Wassen deden we ons
één keer per week en een onderbroek ging vier dagen mee. Hij werd dan wel wat
geel en bruin op zekere plaatsen maar dat mocht de pret niet drukken, daar werd
hij enkel warmer van.
Save seks bestond nog niet of was van geen belang en haalde
je het in je kop om een andere vrouw te beminnen die de jouwe niet was, dan
werd je met pek en veren op een strontwagen het dorp uitgereden zonder de
absolutie en zonder de zegen na.
Je stikte met de regelmaat van de klok van de luizen die je
op scholen kreeg uitgedeeld. Met je kop vol peterolie werd dit probleem voor
een seizoen opgelost.
Je moest als arbeider overal aan likken om nog een beetje
vreten binnen te krijgen. Aan de zegels van allerhande winkels, aan postzegels,
enveloppen, enfin, alles wat moest plakken werd toen nog middels veel gom en je
tong plakkerig gemaakt zodoende dat tongzoenen een redelijk intense beleving
was en je kwam nog eens een zegeltje die was blijven hangen halverwege de huig
van je partner tegen.
Je tanden en kiezen werden vol kwik gegoten door de
schooltandarts die boorde met een droge boor waardoor je bek stonk naar
verbrande kippenveren. En als je een thermometer uit je kluiven liet vallen,
halverwege je poepgat, dan rolde de kwik over de vloerbedekking. Niets aan de
hand, even diep inademen dan is het zo weg.
We liepen met dotten “staalwol” onder de armen en op zekere
niet nader te benoemen plaatsen omdat de bodyshaver nog niet was uitgevonden.
Je wassen deed je met een flink stuk zeep waar moeder ook de lange onderbroeken
mee in de tobbe deed. Ja ook je haren.
Roetfilters, schonere brandstoffen, wij hadden er geen
kennis van. We stookten kolen, ademde kolendamp, fijnstof en uit de
schoorstenen komende giftige dampen in en rookten op elke verjaardag zoveel,
dat je een week erna het plafond opnieuw moest witten.
We moesten als mannen in militaire dienst, waarbij er een
man van je gemaakt werd. Bij velen mislukte het, maar goed, je werd gedrild en
leerde gehoorzaamheid, zuipen en wildplassen.
Mode bestond wel maar enkel voor de middenstand. Dat wilde
zoveel zeggen dat Jan met de pet er vaak wat sloeberig bijliep, maar dat deden
we collectief.
Op je 16e begon je met werken. Je moest tegen je
werkgever:”Meneer” zeggen anders kreeg je de zak. Meneer Jan, was mijn
werkgever. Een narrige man die altijd keek of hij met spoed een zenuwinzinking
zou krijgen. Lachen deed een werkgever niet aan. Hij legde zijn oor ook niet te
luisteren op je tere zieltje. Een
rotschop kon je krijgen.
Opvoeding wilde zoveel zeggen als: eten en lust je het niet
dan vreet je maar niks. Naar je nest zonder tegenspraak en een lel voor je kop
als je lastig was met een trap na.
Jehova’s getuigen kwamen in trossen aan de deur om te roepen
dat de aarde zou vergaan. Ze staken brutaal hun wachttoren-schoeisel tussen de
deur, waardoor ik nog altijd zeven linker schoenen heb overgehouden, want mijn
pa drukte door met of zonder voet tussen de deur.
En dan komt zo’n Japannertje leuteren over het gevaar dat
bij intens gebruik van het raampje (alsof ik de hele dag met mijn vrouw haar
autoraampje op en neer aan het gaan ben) er een kloddertje vet ontbreekt en de
boel in de fik kan vliegen.
Ach man, vlieg toch op. Commerciële rotstreken om u en mij
naar de garage te krijgen, dat is het en niets ander. En dan vliegt dat raam
toch in de fik. Ik wist heel niet dat glas kan branden. Weer wat geleerd…
donderdag 2 februari 2017
Ik heb jullie macht gegeven elkaar mooi te maken
Zomaar wat woorden die ik meestal ’s nachts plotseling mijn grijze cellen hoor
binnenkomen. Sommige mensen noemen het de stem van het geweten, of van God
misschien zelfs wel. Ik deel enkel mijn nachtelijke mijmeringen, u ziet zelf
maar wat u er mee doet.
Ik zag haar weer voor me in de invalidewagen. Een jonge
vrouw, mooi, verzorgt maar al zolang ik haar zie zit ze in die invalidewagen. Geen
feestje dacht ik om in die kar te moeten zitten.
Ze keek me aan en ik ben van nature wat spontaan en in een
goede bui (geen gaatjes bij de tandarts vanwaar ik juist kwam) en zei: ’hallo,
hoe is het met je? Wat ben je toch een mooie vrouw.” Het resultaat was dat ze
spontaan nog veel mooier werd. Heb zelden het effect van woorden zo krachtig
gezien. Alsof ze tien jaar jonger werd. En ze is mooi, dus er was niets van
gelogen.
Waarom doen we dat zo weinig? Elkaar mooi maken?
Omdat ik nogal open opereer op internet krijg ik elke week
wel een (privé)berichtje. Soms meer, soms minder. Meestal van mensen die mij
een nare man vinden. Dat kan gebeuren. Ik kan met mijn schrijfsels nu eenmaal
niet de hartenwensen van ieder mens vervullen. Mensen klimmen in de pen en
sturen een heuse haatbrief of een moderne haatmail. Die mensen proberen je niet
mooi, maar lelijk te maken.
Ik heb begrip voor deze twee uitersten, maar bewonder een
levenshouding waarin mensen elkaar mooi maken. Schelden is van een lager allooi
en maakt dat je jezelf in een gevangenis zet van boosheid en nijdigheid. Je
maakt niet enkel de persoon tot wie je scheldpartij gericht is lelijk, je maakt
bovenal jezelf lelijk.
Kreeg deze week ook een pakje van een vrouw die mij een stuk
kaas en een pot mosterd stuurde met heel lieve woorden over dat ik wel weet
waar Abraham die haalt (of verzin ik dat er nog bij? Zij maakt mensen mooier.
Die heb je ook, Goddank. Ze geven je een glimlach rond de lippen en een warm
gevoel waardoor de vrouw in kwestie ook mooier werd. Zie hier het bewijs dat
geven nog mooier is dan ontvangen.
U vraagt mij wat ik nou doe met een lelijke brief? Wel, die
wordt goed benut want de poes is er dankbaar voor. Aan snippers in de kattenbak
doet uw scheldkanonnade bijzonder absorberend werk waarvoor dank…
Abonneren op:
Posts (Atom)