vrijdag 9 december 2016

Ziek


Vreselijke pijnen in mijn onderbuik zo erg dat ik regelmatig flauwviel. “Beetje spanning” meende de huisarts. In werkelijkheid
zat er een groot gezwel in mijn kinderlijf dat begon te bloeden waardoor ik in elkaar zakte en niet meer opstond. Paniek, naar de huisarts met spoed. Op de koude bekleding van de Simca 1000 kwam ik weer bij en pa droeg me de huisartsenpraktijk binnen. “Een griepje” meende de huisarts. Achteraf was het een redelijk stomme huisarts die volgens mij beter een ander beroep had kunnen kiezen. In de tweede kamer als minister of zo, dat komt niet op groot denkwerk aan, volgens mij want het land verkloten en naar de bliksem helpen wat onze voorouders opbouwden is simpel, zelfs Rutte kan het.
Weer naar huis, maar begon te bloeden uit verschillende lichaamsopeningen. Overal bloed en dus weer die stomme huisarts benaderd. Er kwam een andere huisarts die weekenddienst had en die zag het meteen. “Naar het ziekenhuis met spoed want uw zoon is bezig om te gaan hemelen.”
Ik zweefde dagen tussen dood en leven. Rare tijd. Na de operatie waarbij een citroen-groot gezwel uit de twaalfvingerige darm werd verwijderd in Gouda werd ik geel als een chinees. Oogwit geel, huid geel, en jeuk over heel mijn lijf. 15 kilo viel ik af in drie weken. De chirurg (wellicht familie van mijn huisarts) had de operatie verkloot. Dokter Go. Zo was zijn naam. Een chinees volgens mij. Plotseling werd ik steeds zieker en geler en durfde Gouda het niet meer aan. Alles ontstoken, Peter weer buiten bewustzijn in bed.
Naar Utrecht. Daar hoorde ik de artsen onder elkaar mompelen: ”Wij mogen de rotzooi van Gouda weer opknappen.” Maar die rotzooi was ik. Na een maand onderzoeken leek het de artsen handig om middels een lange naald contrastvloeistof in de galblaas te spuiten wat er nooit meer uitkwam. Koorts 40 graden en hoger. Paniek. Midden in de nacht moest er weer geopereerd worden anders zou ik de ochtend niet halen.


Ouders bellen en ja toestemming dus: Hup, weer open, snijden maar. Galblaas er maar uit, lever beschadigt, complexe ingreep, nieuwe verbinding gemaakt tussen lever en twaalfvingerige darm en verdraaid, Peter knapte op. Werd minder geel. Over de ziekenhuisgangen liep een kind van diagonaal met zijn lijf (de littekens in totaal 80 cm) deden pijn en trokken. Maar ik was verliefd op een verpleegster. Ja ik was er vroeg bij. Ze rook zo lekker naar zeep en haar handen waren zo lekker warm als ze mijn pols op kwam nemen.
Inmiddels 3 maanden verder weer thuis met lang haar dat in al die maanden niet geknipt was en een dosis medicatie waar ik de rest van mijn leven niet meer van afkwam. Een prima moment voor mijn ouders om te gaan scheiden. Dat haalt de fut er wel uit. Ma weg (10 jaar niet meer gezien) zussen weg (ook 10 jaar niet meer gezien). Bleef alleen over met pa die om zichzelf te troosten begon om één liter schavuitenwater per dag tot zich te nemen. Daardoor was hij wel wat vrolijker maar sloeg ook harder en ik leerde bukken. Ging bij mijn neef Walter naar de sportschool “de Mooij” op karate en ging op bodybuilding zodat ik ook eens kon terug meppen.
De artsen hadden mij overigens naar huis gezonden met de boodschap dat als ik ouder zou worden (als ik ouder zou worden) dan zou ik last krijgen van al die operatieve ingrepen en dat men hoopte dat de medische kennis dan wellicht toch weer een oplossing kon vinden voor het te komen probleem. Gezellig vooruitzicht. Ik had er zin in…