dinsdag 20 december 2016

Je had elkaar


Gek genoeg ben ik te stom om een telefoonnummer
snel te onthouden of als iemand zich voorstelt ben ik op het moment dat ik de naam te horen krijg hem al weer kwijt, maar ik herinner mij wel dat ik mijn eerste stapjes maakte. Onmogelijk, zeggen velen. Toch weet ik nog precies dat ik me aan het oude dressoir op kon trekken en leerde staan en lopen. Enkel stootte ik mijn hersens tegen de sleutel die een put in mijn hoofd naliet.

Als ik zie hoe onwijs goed wij het nu hebben, dan kan ik niet anders zeggen dan dat we een redelijk decadent leven lijden. Bij ons thuis stond een tafel met zes stoelen, een oud bankstel, een dressoir en een brok linnenkast (midden in de woonkamer) en niet te vergeten een flipperkast.
Een flipperkast? Ja, dat was een idee van mijn vader. Die kocht om het jaar een verse oude flipperkast dus u begrijpt dat wij de hele dag stonden te kleunen. Verslavend, dat wel. Ik kan mijzelf ook niet geheel losmaken van het idee dat het dreunen, dat zo’n flipperkast nu eenmaal doet, ook via de vloer aan de buren door werd gegeven. Maar ze klaagden niet, men kon vroeger meer van elkaar hebben.


Je mocht ook meer. Vuurtje stoken op je eigen terrein, pissen tegen een boom, je auto op straat wassen, een biertje op straat, enfin het was leven en laten leven.
De buurt stond de halve zomer voor de deur te hangen. Niet dat aso-gedoe hoor, met bankstellen voor de deur, maar gewoon volks. Samen een biertje. “Peet pak jij eens zes flesjes bier uit de koeling.” En dan maar kletsen voor de deur. Beurzen noemde men dat. Of als je grof wilde zijn “lulbeurzen”.


De laatste roddels doorgeven. Roken, biertje, lachen. Lag je als kind dan op bed dan klonk het vertrouwd dat praten en lachen voor de deur. Het hoorde er zo bij en gaf je een gevoel van veiligheid. Het is juist dát gevoel wat Nederland grotendeels is kwijtgeraakt in deze moderne tijd. Ooit kon je van elkaar op aan. Gingen buren met elkaar vissen, hielpen elkaar behangen en konden elkaar van naam. Ik kan nu bijna nog de gehele straat opnoemen wie er woonden. Kom daar eens op in deze moderne tijd! Zeker in de grote steden weet vaak geen hond meer wie er naast hem of haar woont. Toch een gemis. Je had toen geen burgerwacht. Dat was niet nodig want je had elkaar……