Ik keek omhoog toen ik langsreed op de fiets en zag ze weer zitten. Twee heel oude vrouwtjes van respectabele leeftijd. Ze zitten er altijd voor het raam en kijken op je neer. Ze wuiven naar me met verdorde handen en ik wuif lief terug.
In het voorjaar schuiven ze soms het oude raam een stukje open
zeker als het tropisch warm is buiten. Er komt dan een typische oude mensen
geur uit de woning die het midden houdt tussen vergeelde kranten, spruitjes en
een dood reptiel dat ergens tussen een spouwmuur zachtjes ligt te ontbinden.
Hun stemmen gelijken op vogeltjes. Hoog, schel en hees. Een van hen torst een
op een reusachtige suikerspin gelijkende haardos terwijl de ander met altijd
aan een champignon doet denken. Een dun nekje met een witte toef bovenop.
Ze gelijken ook op twee uilen die de ganse dag kijken,
loeren en koekjes eten. Hoewel uilen dat laatste niet doen, komt het woord
“koekeloeren” toch op hun credo. Of kan ik ze dan beter vergelijken met grijze
lieve duifjes?
Ik mag ze wel die oude besjes en ben ze in gedachten tante Stien
en oma Oortje gaan noemen. Ik hoop dat ze mij een keer naar boven noden op de
slappe thee, want in ben een nieuwsgierige natuur. Maar vooralsnog blijft het
bij vriendelijke knikjes en wuiven. Een vorm van contact die de meeste
kerkgangers ook aan de dag leggen tegenover andere gemeenteleden. Weet niet of
dit nu wel is wat Jezus Christus bedoelde toen Hij sprak: ”Aan de liefde tussen
uw lieden, zal de wereld u herkennen.”
Misschien toch weer een verdraaide vertaalfout die zomaar in
het woord Gods kan sluipen. Wellicht staat er in de grondtekst: ”Aan het
vriendelijke knikken en uw “goedemorgen” in de kerk, zal de wereld u als Mijn
kinderen herkennen. Geloven is simpeler dan ik eerst dacht. Je hoeft enkel maar
te knikken en je bent er af. Wil je het helemaal kerks doen dan is een:”Goede
zondag” fluisteren na de dienst aan te bevelen. Zo, dat was weer een samenkomst
waar de Heer en de liefde onderling centraal stond. Ahum!
Heb er even over nagedacht om de twee oude meisjes uit te
nodigen op eerste kerstdag. Maar we zitten al vol nieuwe mensen die we dit jaar
pas hebben leren kennen. Een onbekende leuke man die altijd de krant komt
bezorgen en een lief stel mensen van onze leeftijd, een aardige alleenstaande
vrouw die we ook niet goed kennen en nog wat onbekende mensen. Misschien kunnen
tante Stien en oma Oortje er nog net bij. We zullen zien….
