In mijn overtuiging heeft het leven veel meer weg van een
soort rodeo. Je probeert zo goed mogelijk om in het zadel te blijven, terwijl
anderen op de knoppen drukken in de hoop je te zien kletteren. Nou ja, dat is
wellicht te kras en negatief gedacht, maar toch…
U was toch niet in de veronderstelling dat u de controle
heeft over uw leven? Dat u in staat bent uw komen en gaan aan te sturen? Ik wil
u niet ontmoedigen hoor, maar het leven op aarde is te complex en zit vol met
momenten waarop blijkt dat controle juist het element is wat wij missen als het
er op aan komt.
Het is en blijft een strijd, meen ik. Er is weinig sprake
van lekker zitten en meedraaien met de molen. Nee, het is een intense
inspanning om op je paard (stier) te blijven want het leven maakt vreemde
bokkensprongen. Naar links, naar rechts, op en neer en vaak onverwachte
maneuvers die je uit het levenszadel proberen te wippen.
De schoolopleiding, je werk, je collega’s, de kerk, je
gezondheid, verliefdheden, je huwelijk, je kinderen je….Allemaal zaken die niet
gezapig hun rondje draaien. Wel nee! Ze overvallen je, zetten je klem, laten je
stuiteren, winden je op, stellen teleur, maken je verdrietig of blij en laten
je op je plaat gaan als je de teugels even laat vieren. Je moet strijden,
vechten, knokken, vasthouden, geloven, vertrouwen. Het gaat heus allemaal niet
van een leien dakje. Wen er maar aan. Nix op een draaimolen gezellig rondjes
draaien met de muziek mee. Een dolle stier die er alles aan doet om je uit het
zadel te wippen, komt dichter in de buurt…
