Een spreker maakt maar al te dikwijls geen goede indruk en
komt niet goed over omdat hij zichzelf niet betrekt in wat hij leert. Hij lijkt
maar al te vaak boven de stof verheven. Alsof hij zich reeds ontstegen gevoelt
boven dat wat overgebracht wordt binnen een prediking. De fijnste sprekers
betrekken zichzelf in hun boodschap en komen daarom menselijker over.
Ze zijn niet langer de mensen die God snappen en alles al in
kannen en kruiken hebben, doch de met ons mee worstelende personages binnen
Gods koninkrijk. Niet u moet, maar wij moeten. Niet ik geloof, maar wij
geloven. Niet u mag, maar wij mogen. Een gemeente wordt maar al te vaak met een
lichaam vergeleken met bovenaan (noem het het Hoofd) de spreker. Doch als wij
de Bijbel goed lezen is er maar één hoofd en dat is Christus.
Een spreker, voorganger, ouderling, predikant bevindt als
hij naast een willekeurig gemeentelid neerknielt voor het kruis, met de
schouders op gelijk niveau. Probeer dat vast te houden iedereen die spreekt of
zaken deelt. Probeer de indruk te vermijden dat jij als spreker/ schrijver/
columnist etc.) iets reeds doorgrond en toepast, wat die ander nog moet leren.
Anders komt de boodschap niet goed over….
