Soms bekruipt mij het gevoel dat wij te veel beladen
worden
met schuld. In de kerk, in christelijke boeken, in de liederen. Alsof schuld,
zonde, hel en verdoemenis de enige basis vormen onder het heerlijke evangelie.
Wat
zou het effect zijn op je kind als je het altijd maar voorhoudt dat het slecht
is? Zou dat het kind nader tot u brengen of zou de kans groot zijn dat het zich
op den duur van u afkeert? Waarom hebben we van de Schepper een soort boeman
gemaakt? Goed, het moet gezegd worden dat de mens van nature zondige dingen
doet.
Maar soms begint het mij tegen te staan om mij altijd zondig te weten. U
niet? Wel, daar hoor ik van op dan! Ik voor mij besef heus ook wel dat ik het
niet red om in het reine te komen met Hem.
Dat de Heer ook voor mij stierf daar kan ik Hem niet genoeg voor danken. Toch denk ik dat wij verder mogen
kijken dan de zondelast en op moeten passen niet ten onder te gaan aan het
besef dat wij zondig zijn en zullen blijven. Er is meer dan zondebesef. Er is
(Hij stierf ervoor) het besef volkomen genade te hebben als u en ik op heilige
grond staan. Laat die vreugde u nooit ontnemen…
foto: (peter als kleine jongen)
