woensdag 30 september 2015

Levensvervulling


Als kind leek mij de ultieme levensvervulling het werken op de kermis en dan om precies te zijn bij de bots wagentjes.
Brandweer, politie, soldaat, het kon mij gestolen worden. Nee, met dat stripje wat je bovenin kon stoppen in de gleuf van de al de bots wagentjes. En dan rond rijden, dát was het!
Geen getob met gekocht zijnde muntjes, maar als medewerker dat fel begeerde stripje en dan maar nonchalant rijden, botsen, wegzetten, naar de meiden kijken en in de
roes van de dreunende muziek, die nu eenmaal bij dergelijke attracties hoort, wegdromen. Voor mij als kind onbegrijpelijk dat volwassen mensen iets anders verlangden dan deze job.
Soms wil ik nog zo graag die droom, dat eenvoudige van de kinds jaren vasthouden. Maar het lukt niet. Je ziet nu eenmaal door oudere ogen bepaalde zaken vreemd genoeg scherper dan met de kersverse van een kind.

De bots wagens gingen, de brommer kwam, de Harley’s kwamen, de pick-ups volgden en nog even dan komen de rollators in beeld. En dan maar botsen als het nog lukt. Evolutie bestaat. Enkel verloopt hij achterstevoren.

maandag 28 september 2015

Laat de kinderen niet tot mij komen

Ik ben niet zo dol op kinderen. Nou ja, ik zal ze niet schoppen, maar ik krijg al buikpijn als mensen met kinderen of zelfs maar één enkel kind op visite komen.
Goed, wij hebben er zelf geen, dus daar zal de schoen wel wringen.
Hoewel ik nergens in de grijze hersencellen herinneringen kan vinden uit mijn eigen kinderjaren dat wij, als we op visite waren: met schoenen op de bank mochten, onder de tafels kruipen en alles omdonderen wat er zoals opstaat, aan de gordijnen mochten, rukken, de hele visite lang heen en weer mochten draven alsof de huiskamer een voetpad betrof, de kat filleren, de kippen de verderen van het vege lijf rukken, etc.. WIj zaten stil wat te kleuren. Daarom hou ik wel van kinderen, nader beschouwd, doch ik heb het niet op ouders die de opvoeding laten versloffen en dan "gezellig" op visite komen.
Ik stond op de markt bij de kermis en dacht: zal ik dan zoiets kopen voor als er ouders met kinderen komen? Bedoel maar, je stopt ze in zo'n bal en kwakt de hele handel in de sloot en laat maar ravotten dan.
Ik denk er nog over, maar het idee spreekt mij zeer aan.
Sorry (meestal werkende ouders...)
Uw tweede huis in Zeeland vind ik mooi, uw elk jaar groter wordende auto bij elke inruilbeurt ook, maar laat aub uw kinderen thuis als u bij ons op visite komt. Kunnen ze best, welja.

zaterdag 26 september 2015

Suikerspinnen en meisjes

Het zoetste meisje van de hele kermis, woont in de suikerspinnentent. Ze draait er warme gesmolten suiker in een damp van kiespijn verwekkende geuren om een
stokje en kijkt erbij of ze de hele wereld liefst van suikergoed zou zien.
Ik mag haar graag bezig zien omdat er zoveel luikjes opengaan naar mijn eigen kindsjaren.
Dat happen in het zompige dradige, langs je mond en kop plakkende goedje wat men suikerspin noemt.
Het maakt me blij en is met niets te vergelijken. Het vertegenwoordigt de zoete tijd van de zorgeloosheid waarmee je omgeven behoort te zijn als kind. Pas later komen de zuurkolen, de spruitjes en de dampen van bloemkool ons leven binnenzweven. Geniet zolang het kan, het duurt maar even....

maandag 21 september 2015

Dokter Frankenstein

Hoofdpijn, hoofdpijn, hoofdpijn, dus maar weer naar de huisarts. Ik had het lieflijke vrouwtje verwacht, wat ik wel zie zitten
voor op een onbewoond eiland, maar als arts iets minder hoog inschat. Zal mijn vooroordeel wel zijn. Maar toen ik binnenging, bleek er een op Boris Karloff gelijkende man te zitten van ongeveer 2 meter bij 120 kilo. "Zo en u heeft dus hoofdpijn," sprak hij met een bas die ...
de ramen deed trillen.
Hij kwam naderbij en nam mijn hoofd in zijn enorme handen en kneep er eens in, gelijk een Turk een watermeloen keurt op mate van rijpheid.
"Doet dit zeer?" "Ehh ja dokter."
"En als ik hier druk?" (een gevoel of mijn hoofd tussen een bankschoef zat werd mijn deel nu). "Ehh auwwwwww, ja dat doet zeer dokter."
"Goed, dan heb ik het al gezien, u heeft een voorhoofdsholte ontsteking, met aan zekerheid grenzende poliepen."
"Komt het in de familie meer voor die poliepjes?" "Ja dokter mijn oma had het en mij pa ook."
"Goed, dan zullen we dat eens oplossen. U krijgt een neusspray en een antibioticakuur. Over 14 dagen wil ik u terug zien.""
Alles bij elkaar heeft het hele consult hooguit 4.5 minuut geduurd.
Wat een dokter! Ik mag hem gelijk! Dokter Frankenstein, geen half werk.

zaterdag 19 september 2015

Oud maar mooi

Ik houd van oude gebouwen,
oude wijnen, oude kaas en oudere vrouwen. Ik heb het niet zo op heel jong gedoe. Ik mis het doorleefde, het stukje verval waardeer ik hoger dan de gaafheid van de jeugd.
Het vertelt een verhaal. Er zit een zekere lading achter die mij zeer goed bevalt.
 
Neem dit plekje van de voormalige technische school in Gouda aan de Graaf Florisweg.
Een heel mooi stukje waarin je als vanzelf de ontelbare jongensvoeten die erdoor sloften en hun beginnende basstemmen door de baarden in al die kelen kunt gevoelen.
Als je smaakt hebt tenminste. Ik hou ervan. Temidden van een generatie die ons op de mouw wil spelden dat wat oud is, af heeft gedaan en vervangen moet worden, geniet ik van wat ooit nieuw was. God houdt ook van oud. Oud en wijs gaan bij Hem ook hand in hand en door één deur. Wie door Hem binnengaan vinden het leven en de ladder Jacobs....

vrijdag 18 september 2015

Koffie en dames in broeken

Ik kreeg een heel oud damesblad in handen van voor de oorlog.
Vraag me niet naar de naam want die is onleesbaar. Enige info is dat het een blad is vol patronen om zelf kleding te maken en in a 3 formaat gedrukt. Het staat ook vol oude advertenties die om te smullen zijn en luikjes in je hoofd openen.
Zie plotseling mijn opoe weer in de weer om koffie handmatig te malen met een schepje buisman en dan maar pruttelen die handel. Of het ook echt lekker was? Geen idee! Heb de leukste even digitaal gemaakt om te delen. Malen maar....
Wist je dat de rechten op foto's vervallen 70 jaar na het overlijden van de maker? Of de maker van deze foto's nog in het land der levenden is? Geen idee! Wat ik wel weet is dat er een foutje in de foto zit. PeDe in de keuken?

Dat moet: Pedemooij in de keuken zijn en geen andere (man)....Dat hadden ze dus alvast wel goed...
Vrouwen hadden in die dagen iets lieflijks in die kleding. Iets wat ze kwijtraakten zodra ze zich in broeken hesen.
Het leek winst maar achteraf bezien viel er een reusachtig stuk romantiek weg met het afschaffen van de losse nylons met jarretels, de kokerrokjes, de mantelpakjes en het er voor in de plaats gekomen campinggoed. Ik kan er niet aan wennen. Het heeft mij een te hoog Hanna Tokkie-gehalte wat ik tegenwoordig op straat zie in het modebeeld. Dikke blubberbuiken, vellen vol met tatoeage en dan denken dat die campingbroek de handel wel bedekken zal. Het: de vrouw zal geen mannenkleding dragen (uit de bijbel) krijgt plotseling weer meer diepgang...

zondag 6 september 2015

Huilen

Een foto zegt meer dan duizend worden. De kleine Aylan wist een wereld van politiek correcte mensen te beroeren en op de been
te brengen, maar wanneer er honderdduizenden christelijke mensen – mannen, vrouwen en kinderen – koelbloedig door moslims vermoord worden zie je Samson noch een ander ‘guter Mensch’ huilen. De ultieme hypocrisie.
Deze foto inclusief tekst komt van Facebook. Ook ik vraag me af waar al die rouwende politici en “gutmenschen” zijn als christenen vermoord worden door moslims. Dan is het oorverdovend stil in de politiek correcte media.

vrijdag 4 september 2015

Het ware geloofsgedachtegoed


Wordt door velen bovenal gevonden in het lief zijn voor elkaar. Daar is op zichzelf niets mis mee, maar ik mis in al dit handelen en denken een stuk
gezond toekomstperspectief. Soms bekruipt mij het idee dat anders denken dan de massa, al snel als liefdeloos wordt beschouwd en verwerpelijk wordt bevonden.
Geloven, christen zijn wordt in deze dagen, waarin de Schepper zelf van alle toorn is ontdaan en als een lieve oude man gezien wordt, bovenal ge...vonden in lief zijn voor elkaar. Zo behoren wij te zijn! Wij mogen geen vraagtekens zetten bij zaken als: vreemdelingen, anders gelovigen, de angst voor de kerkelijke teruggang en iedereen die aanklopt binnenlaten, ook al is men op de vlucht voor hun eigen geloof dat overal voor grote problemen zorgt.
Dat is christelijk, in onze dagen. Dat wij in een tijd leven waarin ook ons land langzaam maar zeker wordt ontdaan van zijn identiteit en vreemde godsdiensten beginnen te overheersen, wordt door velen nog altijd onder de mantel van de liefde verborgen.
Ik voor mijzelf merk dat je met argusogen wordt bekeken als je in dat denken afwijkt en wil om mensen niet op de kast te jagen, iedereen dan maar niet verder lastigvallen met de angst die mij naar de keel vliegt als ik zie dat wij straks door al die christelijke goede bedoelingen in grote problemen zullen geraken als Nederlander.
Nu nog ontnemen ze ons de vreugde van het Sinterklaasfeest, doch het wachten is op het afschaffen van Kerst, omdat ook daar wel weer elementen in zullen schuilen die sommigen als verwerpelijk zien. Het heeft er alle schijn van, dat wij pas echt christen zijn als wij de woorden: ”oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker,” tot ons levensmotto hebben gemaakt.

woensdag 2 september 2015

Velen....


Velen hebben er een oordeel over, zonder
het woord geproefd te hebben. Velen hebben een mening, zonder zelfs de Bijbel ooit open te hebben geslagen. Velen wijzen Hem af, zonder Hem ooit gekend te hebben. Velen hebben de mond vol over de kerk, zonder er ooit binnen te zijn geweest.

Ze doen mij denken aan mensen die bonbons niet te eten vinden, zonder ooit de smaak van chocolade in de mond te hebben geproefd.

dinsdag 1 september 2015

Dragen



De Heer zal hen bijstaan, de Heer zal hen dragen, de Heer zal hen krachtgeven, enfin de lijst is onwijs lang met dergelijke kreten die ik de afgelopen dagen langs heb horen komen. Goedbedoelde woorden, Bijbelteksten, de hele reut om mensen wier leven keihard wordt geraakt troost te geven.

Gooi maar in mijn pet! Sorry, maar zulke woorden mag je van mij toepassen als het leed je eigen leven keihard raakt. Als de waaroms zich opstapelen en jij als een speelbal over en weer lijkt te gaan in een partijtje tussen het goed en het kwaad. Ik kan er in ieder geval niets mee en word er vreselijk boos om. Een Heer die je komt troosten nadat Hij eerst een vreselijk leed in je leven toeliet. Het is die God waarvan de mensen die niet geloven zeggen: ”lekkere God heb jij!”
Laten we ophouden om al het leed dat ons raken kan proberen te verklaren. Heel vaak gaat het ons denken te boven en zijn het de waaroms waar we mee achter blijven. Tast dat ons gezamenlijk vertrouwen en geloof aan dan? Ik meen van niet. Zolang mensen maar eens wilde stoppen met woorden die troostend bedoeld zijn doch inconsequent, oneerlijk, niet strokende met de realiteit en smakend naar schrale troost.
God is groter dan ons leed. In 99.9% van de gevallen is het voor ons mensen niet mogelijk na te rekenen waarom leed ons leven zo hard treft.
Laten we eindelijk eens stoppen met het roepen van verklaringen van het waarom, en slechts meehuilen met hen wier leed zo zwaar is dat het (ondanks Bijbelse teksten) boven vermogen gedragen moet worden. Morgen is het misschien wel jouw beurt om te dragen een pijn die allesverwoestend is. U en mij is nimmer geen reis door het leven beloofd zonder pijnen en zware moeiten, slechts een thuiskomen in heerlijkheid.