vrijdag 14 augustus 2015


Vandaag een maaltje pronkers geplukt en ik behoef niemand uit te leggen waarom deze bonen de naam pronkbonen dragen. Het zijn op het eerste gezicht net edelstenen, zo mooi, zo onwijs van kleur en tekening. En de smaak is super!

Dan zijn er nog mensen die niet in een Schepper geloven. Alsof alles uit een kosmische scheet is ontstaan. Zulke gedachten gaan voor oorspronkelijk denkwerk door in onze dagen. En dat terwijl ieder kind in de wonderlijke kleuren en tekeningen van de pronkboon alleen al kan zien dat de Schepper schreeuwt. “Ik ben er ook al begrijp je van het leven niets. Ook al zit het vol leed en pijn en zit je in je denken volkomen vast in de wirwar van gedachten. Ik ben er toch.”

We leven op een wereldbol waarin veel mensen ervoor kiezen de ander pijn te doen en met een Schepper wil men al helemaal niet rekenen. Totdat leed hun eigen leven raakt. Dan geven ze de schuld aan Hem waarin ze niet geloven. God wordt tot een kop van jut, een snijboon die met een lange baard ergens op een wolk geniet van hoe mensen lijden.

En toch is dit niet waar. Als je het ware kijken niet verleerd bent, kun je Hem in alles zien. Zelfs tijdens het boontjes doppen. Maar, geen mens is zo blind als diegene die niet wenst te zien. En raakt leed ons leven, dan vluchten wij niet bij Hem vandaan, maar kijken op naar omhoog en beseffen dat Hij ons voorging in het bitterste lijden en dat Zijn hand ons ook dan zal vasthouden…