woensdag 29 juli 2015

Het ziekenhuis deel 3


11.30 uur

Even inventariseren. Bij mij op zaal liggen 4 mannen en een ernstig dikke vrouw die de hele dag diepe zuchten slaakt en als ze niet zucht ligt te winden. Karin, heet ze. Wel lief, daar niet van maar ik vrees voor de nachtrust want als ze ook in de kleine uurtjes ligt te zuchten, steunen en winden, kan het wel eens lastig slapen zijn (probleem onbekend).

Meneer Defilé, een leraar Duits die de gewoonte heeft om als een op aanvallen staande pitbull zijn bovenlip op te trekken. Is wel aardig maar heeft last van spraakwatervallen. (probleem: kan zijn poep niet ophouden).

Meneer Welgraven. Een lange man met nog langere tanden. Een lieve oude baas eigenlijk die de hele dag in een minuscuul Bijbeltje ligt te lezen. (probleem: gezwel in dikke darm).

Peter, een naamgenoot. Zo mager als een lat, slaapt de hele dag en ruikt ernstig naar transpiratie en nicotine. Zit de hele avond en nacht in het rokershol en overal waar hij loopt ruik je na vijf minuten nog dat hij er langs is geweest vanwege de intense lijflucht. (probleem wordt steeds magerder).

Ikzelf. 107 kilo, veel spiermassa (toen nog), lekker bruin, veel te gezond ogend, met lang haar in een staart tot op mijn kont. (Probleem: vage buikpijnen die al jaren aanhouden na een meervoudige operatie waarbij een gezwel werd weggenomen in de twaalfvingerige darm).

12.00 uur

Er komt een broeder Met zeer harige armen, de zaal oplopen met een papier in zijn hand en loopt naar het bed van meneer Welgraven. Hij krijgt morgen een onderzoek en mag na acht uur vanavond niets meer eten of drinken. De oude baas knikt en de flap haar, die hij over zijn kalende bol heeft gekamd zakt voor zijn ogen als hij trompetterend zijn neus snuit. Een knap staaltje trompetteren wat zowel in de hoge als in de lage tonen zijn mannetje staat. Er lijkt geen einde aan te komen en zelfs Defilé kijkt op uit zijn boek en trekt zijn bovenlip iets op als een hond die op aanvallen staat, alsof hij wil zeggen:”Kappen nu!”

Het ziekenhuis deel 2


Ik besloot het ziekenhuis eerst een beetje te verkennen. Morgen stonden de eerste onderzoeken pas te komen dus ik had alle tijd om nog even geen
echte patiënt te zijn. Op het bord boven de afdeling stond met koeienletters het woord “Gastro”. Het klonk een beetje als gas en stront, maar misschien vergis ik me.
Op de gang linksaf richting de lift stuitte ik op een jongeman die in een stoel de Bijbel zat te lezen. Ik groette hem en liep door. Iemand... die geestelijk zit te eten moet je niet storen vind ik. Na verschillende trappen af en op te zijn gelopen kwam ik een restaurant tegen en een soort winkeltje waar ze koffie, thee etc verkochten. Er zat een grote vrouw met blond haar, woest aan een softijsje te likken. Nam haar op en meende dat het vast goed kussen met haar moest zijn. Ik nam ook een softijsje en wandelde verder door het grote ziekenhuis in Nieuwegein. Na een half uur zoeken naar waar die verdraaide afdeling van mij nu toch ook weer was, vond ik het en ik voelde me alsof ik de avondvierdaagse gelopen had. Was een gebouw! Hier verdwaal je dus echt in! Alles lijkt op elkaar en alle afdelingen zijn krek eender! Het bed naast me op de mannenzaal was inmiddels ook bezet met een nogal lange oude man met werkelijk enorme lange tanden. Hij stelde zich onmiddellijk voor als meneer Welgraven. Ik raakte in gesprek met deze gemoedelijke oude baas die darmkanker had en dat verklaarde ook waarom hij zo mager was. Toen, tijdens het bezoekuur zijn vrouw binnenkwam, zag ik direct dat ze van reformatorische komaf was (knotje, donkere rok) en ik verbaasde me over het aantal kerkmensen op deze afdeling.

dinsdag 28 juli 2015

Het ziekenhuisverhaal (deel 1)

Nieuwegein (1997)
Toen ik voor onderzoek werd opgenomen met ernstige pijn in de onderbuik, besloot ik een dagboek te onderhouden en mij ervaringen neer te pennen.

Toen ik arriveerde op zaal en een bed kreeg bij het raam, was er op een oude man die met open mond lag te slapen na, niemand op zaal. Zijn kunsttanden glommen me vrolijk toe vanaf het nachtkastje. Nou ben ik niet zo’n man die zich direc...
t in een pyjama hijst en ik besloot om nog even een dagje in mijn burgerkleding rond te blijven stappen. De opname zou ongeveer drie weken duren en men zou in die tijd een redelijk beeld hebben of ze middels een operatie een verbetering in mijn hevige maagklachten konden bewerkstelligen.
De zuster die me inschreef droeg volgens het naamplaatje op haar weelderige boezem de naam “Carla” en was zakelijk en naar mijn beleving een beetje streng. Terwijl ze me inschreef ontwaakte mijn “kamergenoot” en rekte zich eens flink uit. Meteen liet hij een enorme wind en verontschuldigde zich, direct gevolgd door nog een hardere wind. Lekker begin dacht ik.

maandag 13 juli 2015

De oude of nieuwe mens


Elke dag is er de keus. Welke “jas” van onze persoonlijkheid trekken we vandaag eens aan? Een mens bestaat ten diepste uit meer personen, dacht ik. Of hebt u dat niet? Dat het wel eens lijkt of er meer mensen in uw lichaam wonen. Een lieve, een suffe, een harde, een knusse, een gezellige een…

Misschien kunnen we het beter onderverdelen in de oude en de nieuwe mensen. De oude is nog een verwend kind. Rekent slechts met zichzelf. Heeft een grote mond en gaat zijn eigen weg. Volgt zijn geluksgevoel zonder rekening te houden met de anderen. Is hard, banaal, grof, ondoordacht en zit stampvol verboden lusten.

De volwassen (lees nieuwe) is er een die zijn eigen geluk op een tweede plaats durft te zetten. Eentje die: ”sorry, ik was fout,” weet te zeggen. Die niet zichzelf, maar die ander zoekt. Niet leeft vanuit hartstochten en lusten maar vanuit de liefde. Kan complimenten geven en is blij als ze iets kan betekenen voor die ander.

Het is een heel gevecht tussen die oude en die nieuwe, elke dag weer.
Een van de twee heeft dacht ik toekomst en eeuwigheidswaarde. Welke doe jij aan vandaag?

zondag 12 juli 2015

"Reformatorren"


Er is een wereld om ons heen die wij niet met het blote oog beschouwen. Nou ja, als je heel goed kijkt slechts een beetje.
Vooral de kleinere insecten blijken vaak van een bijzondere schoonheid. Torren met snorren, vlinders met baarden waar ZZ top jaloers op zou worden en steekvliegen met ogen zo wonderschoon, dat ze je in de meest zalige kleuren tegemoet schitteren.

Met al de wetenschappelijke kennis die de mensheid in al haar eeuwen op deze aarde heeft verworven, is nog niemand in staat een dergelijk beestje met een klein schroevendraaiertje uit elkaar te nemen en wederom in elkander te schroeven en uit te roepen ”Ja hij doet het weer!” Zie hier recht in de ogen hoever de wetenschap eigenlijk gevorderd is betreffende “het leven”.  Ondanks al de eeuwen Darwin, het dood verklaren van God en het vertrouwen in de kennis. Er is nog altijd geen enkele geleerde op aarde die een miertje maken kan. Zou er dan toch een Schepper bestaan? Iemand die ver boven ons kennen uitstijgt?

zaterdag 11 juli 2015

Indianen en peniskokers

In de loop van je leven kijk je niet snel meer ergens van op. Mochten werknemers er ooit op hun 57e eindelijk stoppen met werken, nu in deze tijd moeten zelfs mensen met een zwaar beroep “even” tot hun 67e doorgaan.
De kleine zelfstandige bejaardenhuizen worden afgebroken om al de ouderen op één grote hoop te vegen en onder te brengen in megatehuizen waar velen een snelle dood wacht. Want een Rotterdammer die in Gouda wordt ondergebracht verkwijnd. Zelfs de Bijbel schrijft al dat men een oude boom niet kan verpoten maar, ik kijk er niet van op dat men het toch doet.
De vrouw op de preekstoel, ach ja, van mij mag ze hoor, enkel kan ik mij maar niet losmaken van het gevoel dat ik al zes dagen in de week naar mijn vrouw “mot” luisteren en dan vind je het fijn zondags een man te kunnen horen zeggen waar je fout zit. Tis allemaal ontwikkeling en 20 eeuwen heeft men het verkeerd begrepen, een vrouw op de preekstoel is nu plotseling oké. Gooi maar in mijn pet!
Het zo snel onder de knie krijgen van de Aids, wat nog altijd een ziekte is die voorkomt uit het seksueel ontsporen van de mensheid. Nu is er geen vuiltje aan de lucht meer en kunnen we er weer vol tegenaan. Blijft zo jammer dat het met die vreselijke ziekte als de kanker zo lang moet duren eerdat men het onder de knie krijgt.
Oorlogen, vluchtelingen, moslims die christenen uitroeien en regelmatig ook hun eigen soort de hersens inslaan, eten uit pakjes en zakjes, de plofkip, het verbod op in een café te roken ( verbod drinken zal wel snel volgen nu), de plastiek soep, de zure regen die overging in het gat in ze ozonlaag enfin de lijst met dingen die in je leven voorbij komt is vrij lang. Toch keek ik op van een wilde stam indianen die ik in de polder aantrof en welke zich achter de dertig overgebleven bomen schuilhield welke wij “de natuur” noemen.  Ze spreken een dialect en roken oude turf gerold in berkenschors. Vegen hun kont af met sappige grassen, eten wilde planten en is zielsgelukkig zonder GSM. Vrouwen hebben lange borsten die op pannenlappen gelijken en mannen lopen met een van brandnetels in elkaar gehaakte peniskoker en maken er vreemde sprongen bij.
Leuk hoor zo’n ontdekking. Ik denk dat ik mij er maar bij aansluit. Heerlijk los en vrij van alle vooruitgang enkel die koker baart mij zorgen. Misschien went het net als de tongpiercing…

woensdag 8 juli 2015

Dromen en aardappels met kaas


Droomde afgelopen nacht over pa. Hij zat in het geheel lege huis en riep toen ik binnen kwam :”Waar zijn voor den drommel al mijn spullen gebleven,
zijn jullie kinderen nu helemaal gek geworden. Mijn nest is weg, de kasten zijn weg, zelfs de voerbedekking is weg.” Daarna liep hij boos naar de vaatwasmachine (die er vreemd genoeg nog wel stond) stak deze aan met een aansteker (met een aansteker?) en begon er een diepvrieskip in te braden.

Vervolgens wandelde hij naar de lege schuur en begon er als in onze kindsjaren glas te slijpen. Ik hoorde de apparaten aangaan en het sonore geronk van de slijp en polijstmachines tot in de huiskamer . Even later kwam hij binnen en was weer jong. Veel jonger dan ik met mijn 54 jaar nu ben.  Een jaar of dertig ongeveer. Hij was niet langer mijn pa maar mijn zoon. Ik zag mijzelf in een spiegel en bleek een grijze oude man zonder tanden en ik riep:”ik wil aardappels met kaas gestampt (het favo recept van pa) en snel!

Mensen die menen dat dromen werkelijks iets te zeggen hebben, kunnen zich in de uitleg vastbijten. Ik voor mijzelf hecht weinig waarde aan onze nachtelijke avonturen. Maar apart is het wel en weet je wat zo gek is? Ik was toch heel erg blij hem te zien.

Bij het ontwaken besefte ik eens te meer dat volwassen mensen niet bestaan. We zijn allemaal kinderen verborgen in een steeds ouder wordend lichaam. In de  oude vrouw achter haar rollator, woont nog altijd het eens zo mooie ranke meisje, enkel kan ze er niet meer uit. Ze zit verborgen achter oude botten en vellen. Veel mensen zeggen om zichzelf voor de mal te houden dat ouderdom zijn charmes heeft. Ik vind het slechts een rotstreek van de natuur! Eindelijk weet je spruitjes en radijs te waarderen, vallen je tanden uit! Eindelijk ben je van die rotpuistjes af, beginnen de ouderdomsvlekken.  Eindelijk kan je zorgeloos van de seks genieten, hangt de “slappe was” voor de deur. Nee, charme heeft het niet. Nou ja: één zegen is er in dit al weer wel, je ogen worden minder en je ziet niet meer zo heel scherp, zo heb je het idee dat je er nog wel redelijk uit blijft zien. Geloof mij, het is een illusie een droom…

maandag 6 juli 2015

Je merkt dat je ouder bent geworden als je:

Onze kip blijkt erg goed in kruiswoord puzzels en “kiptogrammen”. Ik snap er zelf niets van maar ik begrijp per definitie niet veel dus. Nog even
en ze zal wel eitjes gaan leggen, een van de geneugden van het ouder worden van een kip. Ik zelf merk ook dat ik ouder word, ik zal een paar zaken onthullen die mensen van mijn leeftijd wellicht zullen herkennen (of niet). Zie maar…
Je merkt dat je ouder bent geworden als je:
Moeite krijgt ’s morgens je sokken aan te doen
Alle mooie vrouwen rond de twintig plotseling als zijnde “meisjes” beschouwt
Merkt dat de beharing waar hij hoort te zitten steeds minder wordt en waar hij niet behoort plotseling gaat groeien
Ontdekt dat ze de kranten in steeds kleinere lettertjes gaan drukken
Merkt dat men je gaat begroeten met:”Dag meneer”
Plotseling ontdekt dat je al jaren geen acne meer hebt
Zelfs je borstharen op een grijze pannenspons gaan lijken
Moderne popmuziek je niets meer zegt
Steeds minder last van gaatjes hebt bij de tandarts omdat er niet veel meer over is om te bederven
Het naar bed gaan één van de hoogtepunten in je leven wordt, wel te verstaan om te gaan slapen.
Merkt dat al je kleding vreemd genoeg niet meer zit zoals het vroeger zat en enige gelijkenis begint te vertonen met een vuilniszak gevuld met water
Op je rug meer haar hebt groeien dan op je schedel
Het idee hebt dat ze die toiletpotten steeds lager gaan maken
Naar geruite pantoffels begint te verlangen
Fiets steeds zwaarder gaat trappen
Opstaan uit bed met vreemde kreun en steungeluiden gepaard gaat
Ziet dat het achterwerk van je vrouw toch heus op dat van je schoonmoeder gaat lijken
Vreemde op staaldraden gelijkende haren op en uit je neus en oren ziet groeien
Een nieuwe auto waardeert op zijn “hogere instap”
Denkt dat de tijd vroeger zoveel beter was
Tegen jongeren steeds vaker de uitspraak bezigt :”toen ik zo oud was als jullie”
Na één biertje er ’s nachts steeds twee keer uit moet voor een sanitaire stop
Beseft dat al die middeltjes tegen veroudering enkel een aanslag op je portemonnee vormen zonder ooit waar te maken waar ze voor zeggen te staan.
Op het strand steeds je buik in loopt te houden als er iets “moois’ passeert
Je afvraagt of er ijs met sigarensmaak bestaat
Van ellende nu al vier leesbrillen hebt gekocht en als je er één nodig hebt er nog steeds geen kunt vinden
Heimwee hebt naar Ad Visssers Top Pop
Ontdekt dat er vreemde wratjes uit je lijf beginnen te groeien.
De zon begint te schuwen en steeds vaker “lekker” in de schaduw wenst te zitten
Voor de spiegel gaat staan en ziet dat het enige lichaamsdeel wat bruin geworden is deze zomer je hoofd is.
Mondhoeken gaan hangen, je haarlijn steeds verder opkruipt en je oorlellen steeds groter worden
Naar de kapper moet enkel omdat je nekhaar te lang wordt
Petjes gaat dragen om je steeds kaler wordende hoofd te verbergen

zondag 5 juli 2015

Ouwe bok

In de Pauluskerk was het heet. Pluspuntje was dat de mooiste vrouw uit de kerk naar mij lachte. Paula keek boos naar me en fluisterde "ouwe bok" in mijn oor, zodat mijn goede humeur wat inzakte als een te snel uit de oven getakelde plumpudding. Toen we thuiskwamen ben ik direct eieren gaan koken om eiersalade te maken voor op brood. Op de rotonde op een steenworp van ons huis, dromden mensen samen om een groepje wielrenners langs te zien komen die uit Frankrijk of zo kwamen (weet ik veel). Ik hoorde gejoel en toen was het gelukkig over.
Nam snel nog deze foto om te bewijzen dat ik nu twee vrouwen heb en alle twee doen ze niets.
Leve de emancipatie hoor, daar niet van, maar soms denk ik wel eens terug aan de dagen dat de man nog "heer" genoemd werd.(gen 18)

vrijdag 3 juli 2015

Hekel aan...

Een van de fijnste dingen van het ouder worden is dat je nu uit durft te komen voor zaken waar je niet van houden kunt. Vroeger als kind
moest je meedoen anders viel je uit de boot. Voetballen, ondanks dat ik een hekel had aan die rot bal! Spelletjes spelen hé jakkes! Maar je deed mee en ergerde je dood aan mens erger je niet. Je durfde niets te zeggen want je wilde meedoen met de rest. Toen je ch...risten werd lekker op de huiskring en dat terwijl je een hekel had en hebt aan samen in een lullig kringetje zitten. Nee, een van de zaken die nu zo fijn zijn is dat je gewoon durft te zeggen dat je ergens geen reet aan vindt. Men kijkt je dan wel vreemd aan, maar daar heb je als je ouder bent lekker lak aan.
Dingen waar ik niet van hou

Sport kijken (wel sport doen, zolang het geen voetbal is)
Dun wc papier (te close gevoelens)
Spelletjes doen (Jeugdtrauma?)
Verjaardagen (“Gezellig in een kring, burp!”)
Radijs (braak verwekkend)
Poepen bij een ander (wel lekker thuis)
Een kerkdienst waar de preek in het gebed nog eens over wordt gedaan (Jaha we weten het nu wel!)
Campingkleding (flodderkruizen)
Oude mannen in sportwagens (moet gewoon een lekkere jonge meid in)
Een wind laten zonder geur (heeft een dove niets aan)
Cup D zonder houder (grondhangeffect)
Bierbuiken met haar, trots gedragen (kijk mij eens lekker tokkie zijn)
Uit de mond ruiken ( poets je tanden eens!)
Dames met heel kort haar (beetje te veel emancipatiegevoel) leuk, maar je wordt er zo lelijk van.
Transpiratiegeur (doet me aan uien denken in de zon)
Mosselen eten (seks zonder Hygiëne)
Slapende mensen in de kerk (blijf dan lekker thuis)
Slaan met autoportieren in de nacht (doe ff normaal!)
Bijbelkringen (te veel amateuristisch en met slaapverwekkende verhalen dingen die mij niet aangaan)
Mensen die heel dichtbij staan met praten (een mooie vrouw heb ik dat probleem niet mee)…
Buren tot diep en de nacht bbq en met veel kabaal (Heer laat het gaan regenen!)
De grijze of groene bak buitenzetten/binnenhalen na 23.00 uur (doe dat ff eerder)
Te lange lijstjes (oké ik stop al)….

Naar de hel

Bijzonder dat “de rijken” zo vaak ter helle gaan, volgens veel mensen. Nimmer is een Bijbeltekst, gesproken door de Here Jezus, zo uit haar context getrokken, als het gedeelte over de rijke.

U weet wel over de kameel en het oog van de naald.
Dat het eigenlijk gaat om mensen die geld volkomen op de eerste plaats stellen en nooit denken aan de schepper en de naasten, dat spreekt niet tot de verbeelding blijkbaar.

Er wordt een zondebok gezocht en die wordt maar al te vaak gevonden in de rijke. Alsof het de schuld is van rijke mensen, dat er zoveel mis is op deze wereld.
Wie is eigenlijk rijk?

Ik ben van mening dat ieder mens die elke dag kan eten, een plaats heeft om te slapen en dus een dak boven het hoofd en in zijn of haar levensbehoefte kan voorzien, op de schaal van de wereldbevolking rijk is. Ja u en ik, wij zijn rijk! Elke dag vlees, een telefoon, een mobiele wellicht, water uit de kraan, schone kleren etc.. U bent rijk en dus gaat verloren, volgens de op dit schilderstukje uit de Sint-Jan.
Plotseling is een schilderstukje best wel onderheven aan veroordeling. Het gaat nu immers over u en mij. Er is voor een rijke geen hoop blijkbaar. Jezus is (slechts) gekomen voor de armen, de zieken, de blinden, de minder bedeelden.
Dit soort stukjes ontnemen mij Jezus! Want ik ben niet arm, ik ben niet ziek en blind.

Er zal nu wel een reactie komen dat ik eerst alles wat ik heb aan geld weg moet geven en dan arm genoeg ben om naar de hemel te gaan.
Sorry, maar u maakt een karikatuur van Jezus woorden met als effect dat niemand in Nederland naar de hemel kan. We zijn er stomweg te rijk voor.

Er is hoop


Wie aan de “er is hoop bus” denkt, denkt aan Ton Been. De man die generaties mensen hoop heeft gebracht (en het nog doet). Hij is
zonder navragen gegarandeerd in de “er is hoop bus” geboren. Er zijn weinig mensen die ik ken die zo bescheiden zijn als hij en zoveel positieve geloofsenergie aan de dag leggen. Een ding weet ik zeker, als we in de rij staan voor de hemelpoort, verschuil ik mij achter hem in de hoop over het hoofd gezien te worden en binnen te glippen.

Alle gekheid op een stokje, deze man is niet bij te “benen” als het om het delen van het goede nieuws gaat, ik acht hem een voorbeeldige broeder. Heb gezocht naar minpunten in zijn persoon, want die moeten er toch ook zijn, maar vond slechts hoop en daar was het nu net om te doen.

Ton je bent een man uit een stuk ja van (be) Ton, bedankt weer voor de koffie en het appelgebak en de positieve gesprekken…

woensdag 1 juli 2015

Paniek in het verzorgingstehuis


 
Meteen al na het bovenkomen klampt een oude mevrouw met een perkamenten huid mij aan en vraagt: ”meneer mijn televisie doet het niet, zou u even willen kijken?”

Nu weet ik uit ervaring dat het linke soep is je te wagen in de kamers van oude dementerende dames.  Voor je het weet ontstaan er misverstanden die er niet om liegen, dus ik wimpel haar af met de woorden: ”ik kom er zo aan.”

Elke kamer die ik passeer blijkt gevuld met een boze oude dame die woest op de afstandsbediening zit te drukken, al dan niet onder het uiten van diepe zuchten.

Moeder zit voorovergebogen met haar tong half uit de mond in uiterste concentratie om haar tv van 1 meter breed tot leven te wekken.

Helaas, een modem storing in de verbinding op de afdeling en aan de in de verte klinkende kreten van frustratie te horen, een storing in geheel het tehuis.

Zusters lopen af en aan om elke oude dame te vertellen dat er een storing is. Maar bij demente dames is dat lastig want na 30 seconden of nog korter zijn ze het al weer vergeten en vragen opnieuw waarom de televisie het niet doet.

Ma is vrij helder vandaag. Uiteraard niet zo helder dat ze beseft dat pa gestorven is. Hij leeft voor haar en dat heeft ze nodig. Ze voelt zich schuldig aan de scheiding. Daarom spookt het in haar grijze hoofd. “Waarom heb ik mijn man verlaten?” “Gaat het nog wel goed met hem nu?”

Een vreselijke last gedragen door een demente oude vrouw die zo weinig meer van doen heeft met de jonge vrouw die vader ooit verliet. “Is hij gezond, gelukkig, heeft hij een andere vrouw, is hij nog boos op me?”

Vragen, vragen, vragen die haar achtervolgen tot de dood hen waarachtig scheiden zal.

Tot die tijd houd ik pa levend. Hij speelt trompet, zingt liedjes, is blij, rookt nog als een schoorsteen, drinkt met mate, laat winden  en heeft een opblaasbare vrouw, hij plast uit gemak in een lege fles coca cola.  Allemaal zaken die in moeders ogen goed en leuk zijn en dus een troost. Het gaat goed met de man de ze 40 jaar geleden verliet voor een ander!

Moeder lacht. “Hahahahahha.”  Alles wel, geen schuldgevoel. Even breekt  een straal zonlicht door de dementie heen… Het duurt  maar kort. Na dertig seconden gaat de naald weer in dezelfde groef. “Hoe is het nu met je vader eigenlijk?”

Op de gang klinkt in koor nog altijd:”zuster, zuster mijn tv doet het niet.”

De hel bestaat, heus waar! Het is een plek ergens in dementerende oude hersencellen waar meisjes opgesloten zitten achter de deur van de tijd.