Weet ook wel dat het vreemd klinkt om een handoplegging te
overwegen voor het spoedig herstel van een kunstgebit maar ik zag geen andere
oplossing.
Na voor het kunstgebit te hebben gebeden gingen we de wachtkamer in
bij de gebittenreparateur. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden was de
enorme vrijmoedigheid als het gaat om getuigen over de Here van deze broeder
uit Indonesië.
Geheel anders dan wij in de traditionele kerken gewend zijn
murmelde hij met met zachte mond het evangelie in de wachtkamer vol mensen. Al
spoedig raakte een vrouw die ook in de wachtkamer zat zo onder de indruk van
zijn evangelisch gemurmel dat hij met haar in now time het zondaarsgebed
murmelde.
Ondertussen zat ik maar met hen mee te bidden alsof dit de gewoonste
zaak van de wereld was. Tja waarom ook eigenlijk niet! Ik kreeg het ook te
pakken en bad als nooit tevoren. Ik mag wel zeggen dat ik door het gemurmel van
deze man zonder tanden meer opgebouwd werd in het geloof dan door menige
samenkomst. “Glorie voor God en looft Zijn naam!” Zo klonk het in de wachtkamer
bij Backs. En toen……
