Het meest vervelende was dat hij vanuit het Indonesisch de
vertaling naar het Nederlands voor zijn rekening zou nemen en nu hij murmelde
en spetterde met zachte mond als mijn opa van vierennegentig, was er niets van
te verstaan. Ook al deed hij nog zo zijn best, het enige wat hij zonder dat
lamme gebit nog wist te produceren was een hoop speeksel dat in wilde vlokken om hem heen vloog.
Natuurlijk was ik weer de klos om zijn gemurmel in iets dat
nog enigszins leek op Nederlands om te zetten op het podium. Het koude zweet
brak me uit. Het leek wel of de oude man in tongentaal stond te murmelen en ik
begreep al snel dat hier onmiddellijk een oplossing voor moest komen. Temeer
aangezien de groep kinderen morgen (woensdag) in het volgende rusthuis een
optreden zouden geven. Zag de bui al hangen dan ik (omdat ik vrij ben) de ganse
week naast deze broeder die met “zachte
mond” gebeden het zwerk in stond te spetteren, zou moeten staan. De oplossing
werd gevonden in “Backs” de lokale gebitten reparateur hier in Gouda. Morgen om
halfnegen zouden we samen als eerste op de stoep staan om de “kunstklapper” tot
een geheel te laten versmelten zo de Here wil en wij leven.
P.s met Old Shat gaat het prima, hij koopt zijn boodschappen
weer aan de SRV wagen dus daar ben ik dan even van af. Heb het al druk genoeg
nu met de Kings kids….
