donderdag 30 april 2015

Het voorportaal van het bestaan


Mijn opa die zijn gehele leven in de donkere polders viste en stroopte, was een nuchter mens. “Er bestaat naast ons mensen in het geheel niets. Ik heb in al die donkere nachten nog nooit een ufo, een spook of kabouter gezien.”
Een vrij nuchter mens, je hoort het al. Het leven lijkt ook onverschillig te staan tegenover zichzelf. Aardbevingen, ziekten, allerhande ellende, oorlogen en dood. De rij is te lang om op te noemen en wie meent er een log...
ische draad in te kunnen vinden, vergist zich, dacht ik.
Toch kan ik mij niet geheel losmaken van het idee in het voorportaal te staan van iets groots. Dat het mooiste en datgene waar het nu eigenlijk om draait nog te komen staat. Niet in de vorm van 72 maagden, want dat is een typisch menselijk denken van enkel het “beestje” man. Het woordje voor “maagden” in de koran, is ook te vertalen met” vijgenkoeken” en de teleurstelling kan dan groot zijn voor hen die rekenen op een oneindige wip en dan de rest van hun bestaan koeken zitten weg te malen.
Nee, wij moeten er maar niet te veel menselijk denken aan vast knopen, dat hiernamaals. Maar als we de natuur zien en het verschil tussen een rups en een vlinder, dan meen ik dat er nog heel wat te komen staat.

Liefde


Ester 2:17

De koning had Ester lief boven al de andere vrouwen en zij ontving van hem meer liefde dan de andere maagden.

Ester 2:19: toen voor de tweede maal maagden bijeen werden gebracht voor de koning…

Het Bijbelboek Ester is een raadselachtig boek. Het begint al bij de naam Ester die in de grond: ster, lichtdraagster en (de meest belangrijke) IK verberg Mij, betekent. Dit omdat er van alles in het boek gebeurt waarin de hand van de Schepper aanwezig is, doch nooit wordt genoemd. Nu ja, enkel achterstevoren en in een anagram. Verborgen dus.

Wat mij bevreemd is de zin: De koning had Ester lief boven al de andere vrouwen en zij ontving van hem meer liefde dan de andere maagden.

Liefhebben te midden van talloze vrouwen. Is het woord “liefde” dan nog wel op zijn plaats? Want denk nu niet dat die koning wegkomt met de gedachte dat hij niet sliep met die harem van hem? Natuurlijk deed hij dat. Zo zijn mannen nu eenmaal. Wie anders meent moet naar de dokter.

Maar is dit nu liefhebben en liefde? Ik kan mij vergissen maar het lijkt me eerder lust. Hij vond Ester een lekker ding. Maar liefde, nee, dat is in mijn beleven een verkeerde vorm van vertalen.

Liefde heeft namelijk niet zozeer te maken met lekker vrijen, maar met geven. Met er zijn voor die ander. Je ontfermen over die ander.

Nu kennen wij eigenlijk maar één woord voor liefde en dat is een beetje jammer. Het Grieks kent er wel zeven. Van de Agape liefde, naar de Eros en op het einde de Phileo. Wij zouden zeggen de minste vorm van de liefde, vertaal het met: op iemand gesteld zijn. Allemaal worden ze vertaald met liefde in onze geschriften en dat rammelt een beetje.

(de Here) Jezus


Jezus redt

 
Zomaar een tekst die ik langs de weg lees op enkele aanplakbiljetten. Een eindje verderop staat: Jezus maakt je schoon van alle zonden.
Ernaast is nog net een aanplakbiljet te lezen van vloeibaar Dreft dat naast heerlijk schoon ook een lentegeur belooft.

Het geeft me een dubbel gevoel. Een gevoel van goedkoop. Jezus in de uitverkoop, zo voelt het een beetje. Opwekkingsliederen hebben het ook steeds meer over Jezus. De Heere of de Here, laat men weg. Jezus is je vriend, je makker, je beste buddy.

Zelfs predikanten hebben het regelmatig over Jezus.  Toen wij een dag of wat geleden koningsdag vierden, werd er schande van gesproken dat mensen de koning van Nederland regelmatig bij de voornaam aanspraken. Willem, of Alex. Men vond het vernederend.

Ik ga hier in mee. Maar hoe zit het dan met de Here Jezus? Met de koning der koningen? Gewoon Jezus of toch maar liever niet doen?

woensdag 29 april 2015

Oude popmuziek

Vroeger was ook de popmuziek lieflijker. De muzikant kon nog echt zingen en was niet afhankelijk van allerhande technisch vernuft met veel knoppen en schuifjes om het nog een beetje te laten klinken. Hij/zij behoefde niet in zijn ondergoed (haar lingerie) op te treden om oké te worden bevonden. Een oude piano of vleugel, een pispotmodel kapsel en een paar hoge schoenen waren voldoende.
Over voorbeeldfiguren gesproken die onze jongeren zo nodig hebben. Sorry, maar dan ga ik toch voor Gilbert's presentatie, hoewel ik als man een mooie vrouw waardeer. (p.s een wat minder mooie ook).

dinsdag 28 april 2015

De speeltuin van de Heer


Nog een keer wippen dan.

Lastig bijkomend aspect op de wip, is met iemand die
zwaarder is dan jij wippen.  Nee, we hebben het nu even niet over Rubensachtige taferelen, maar bevinden ons nog in de speeltuin. Het begint al bij het erop komen (he toe nou, even serieus). Jij, als de lichtere partij moet eerst plaatsnemen en dan duwt de meer gewicht in de schaal plaatsende persoon je omhoog en neemt met een plof plaats. Dan zet hij/zij af maar door jouw te geringe gewicht komt de tegenpartij niet hoger dan halverwege en dan weer met zo’n dreun neer dat jij keer op keer op je kinderballetjes hoog boven het gras zit te kleunen.

Een beetje een voorproefje van het leven, waarvan velen menen dat het ook een speeltuin is, doch al snel een redelijke schop voor kont blijkt. Er zijn hele geloofsgemeenschappen gebouwd rond de gedachte dat het volgen van de Heer Jezus een soort pretpark zou zijn. Geen ziekte, noden, pijnen of moeiten enkel gelukzaligheid, belooft men Zijn volgelingen. Hallo, worden wij eens wakker en kijken eens een klein stukje verder dan ons eigen voorspoedige bestaantje! Dat kan een fikse kleun in de ballen veroorzaken, maar je staat dan wel weet met beide benen op de grond.

maandag 27 april 2015

De dwaling der evoluttie


De midgetgolfbaan ligt er verloederd bij, als een aan lager wal geraakte man. Ooit was het hier een wirwar van banen waar men een
balletje moest zien te meppen, door allerhande poortjes en als dat na veel tobben gelukte, je een baantje op mocht schuiven. De golfbaan is één geworden met de natuur nu. Allerhande vormen van onkruid hebben haar overwoekerd en nog een korte tijd, dan is ze compleet opgenomen in de schoot van moeder natuur.

Zie hier de dwaasheid van de evolutietheorie recht in de ogen. Alles wat aan zichzelf wordt overgelaten, verwordt nooit tot een hogere vorm van orde, doch vervalt immer tot een lagere vorm en uiteindelijk tot stof.

De wetenschap wenst u en mij op de mouw te spelden dat uit stof vanzelf een bouwsteen van het leven ontstaat en daarna een snotje en dan een vis en dan een salamander en dan een aap en als laatste in de rij, uzelf.

Maar ieder mens die kan zien begrijpt dat het volslagen onzin is, die redenering. Orde wordt slechts geschapen. Houd je het niet bij dan vervalt het uiteen in chaos. Ga gerust eens kijken bij de midgetgolfbaan op Haastrecht.

vrijdag 24 april 2015

De chinese schommel


Wie kent hem niet! Met z’n allen op de in kinderogen reusachtige schommel, het gaat op en neer. Een beetje hoe het leven van alle dag haar verloop heeft.

Mooie momenten en hoogtepunten, diepe dalen als je weer neergaat. Gedeelde smart is halve smart, we zitten in het zelfde schuitje. Nou ja, op dezelfde schommel van het leven. Aan iedere kant een volwassene om de handel aan te stuwen.
Zonder hen beweegt deze schommel niet en hangen alle kindertjes stil. Een aan ieder uiteinde die door hard te duwen en te blijven duwen de kinderkreetjes van vreugd en soms gejammer (ik wil er af) ontlokken.
Soms had je wel kinderen op de schommel, maar geen volwassenen die wilden duwen. Dan moest je roepen: “duw ons, duw ons, duw ons.” Net zolang tot er twee kwamen en dan ging het spel verder.
Ieder kind besefte dat zonder deze "aanduwers" de schommel een dood ding was. Eenmaal volwassen geworden verliezen kinderen het besef, vertrouwen en geloof en menen ze dat er geen “Aanduwers” nodig zijn om zin te geven aan de schommel van het leven.
Het geloven aan zoiets wordt als achterlijk beschouwd in deze verlichte tijd van wetenschappelijke benaderingen.
Als een nimmer wegstervende echo, hoor ik nog immer het piepen en kraken van de schommel. Het klinkt als:” Kruisig Hem, kruisig Hem, kruisig Hem.” Maar de schommel gaat door en hoger en hoger. De kinderen gillen van plezier, het leven is in volle gang, totdat…

woensdag 22 april 2015

Lieflijk

We leven in de dagen dat alles steeds platvloerser wordt. Grover ook, lager bij de grond, als ik heel eerlijk ben. In taal, op de
televisie (al 20 jaar geleden weggedaan, maar zie het bij mijn moeder wel eens), in boeken, kranten, tijdschriften, enfin de hele media. Het is heel vaak gevloek, geklets over seks, ordinair gezwets, waaruit al het lieflijke is verdwenen. De romantiek is verwisseld voor veel gewip. Het gezonde eten bij velen in snelgesnack. De rust aan tafel in huis, op een visite door een niet aflatende stroom berichten die via je mobieltje (ik heb er geen) om aandacht vragen, verdwenen. Alles vervlakt, vervaagt en kalft af tot een samenleving waarin alles kan, als jij je er maar lekker bij voelt.

Ik verlang soms terug naar de dagen dat alles nog lieflijk was. Zelfs de kaartjes die mensen elkander toestuurden hadden iets tijdloos, iets waarvan ik nu nog kan genieten. Probeer dat maar eens met een digitale kaart die je via het www krijgt!
Ik kwam deze oude kaart tegen in het album van schoonmoeder. Lief hoor….

maandag 20 april 2015

Ritje

We leven in een tijd dat de mens tast naar leuke dingen. Geluk, genot, gelach, allemaal oke, zolang we maar lol hebben. Ook binnen de kerken gaat
het soms om plezier. Je moet je er goed bij voelen. Het moet een goed gevoel geven van binnen, anders is het nie goed nie.
Ooit was dat anders. Zelfs de spaarzame uitjes, want vakantie (toen nog als vacantie geschreven) was er meestal niet bij. Nee, wij kenden in den beginne nog de term "ritje".
Het wilde zoveel zeggen als een stukje rijden met de auto. Meestal op een zondag en dan reden we met het gezin een 45 tal minuten rond en gingen op een oud laken ergens in het gras langs de weg zitten en dronken aanmaak limonade of als je het trof gazeuse in van die gele, bruine, rode tinten. Een boterham met half gesmolten kaas, want de airco was nog nie uitgevonden nie. En dat was het dan zo'n beetje. Je liep eens langs de waterkant en piste in de sloot om het uitje wat pikants te geven en na een uurtje weer op huis aan. Wat hadden wij genoten!
Nog iets voordat dit speelde was een uitje een nog ernstiger aangelegenheid waarbij in het geheel niets te lachen viel. De echoput in Hoog Soeren was een hoogtepunt. Je kon er wat in schreeuwen en dan kwam het geluid terug, meer niet . Een beetje tweedekamergevoel. En ernstig, bovenal zeer ernstig. Uitgaan deed men niet voor het plezier. Deze kaart kon je dan aan het thuisfront versturen om te laten zien hoe, ehh leuk het was. Gelachen dat we hebben joh!

De dwaling der sabbat


Vandaag eerst het gras even gemaaid. Het valt mij op dat velen daar de zondag voor gebruiken, maar dan zit je net lekker in de tuin en hup, daar razen de grasmaaiers, de gras trimmers, de elektrische heggenscharen en wat al niet meer. Ben ik dan zo’n vrome die vanwege zijn geloof de zondag als sabbat ziet? Nee,
ik vind het gewoon erg prettig om één dag in de week een beetje van de stilte te kunnen genieten in mijn eigen tuin. Mag ik?

Daarnaast is de zondag de sabbat niet, al roepen alle kerken op zondag: ”Gedenk de sabbat dat gij die heiligt.”

De sabbat is de zaterdag en nergens in de Bijbel is er enige grond om de sabbat plotseling na de opstanding van Christus naar de zondag op te schuiven.

Dat “geintje” hebben we nog te danken aan keizer Constantijn die in het jaar In 313 na Chr. Deze opdracht uitvaardigde.

In de grondslag is het vieren van de dag der zon, een tamelijk heidense bezigheid en daar komt dit nu net vandaan. Los daarvan kwamen de eerste christenen wel samen op de eerste dag der week (de zondag dus) en heeft deze als zodanig zeker ook voor de gelovigen een prachtige betekenis omdat men er de opstandingsdag mee viert.

Maar niet de rustdag/de sabbat! Dat was en is nog altijd de zaterdag. Hoe het ook zijn mag, ik breek een lans voor één dag rust in de week zonder gebrom van schuurmachines, boormachines, grasmaaiers, gras trimmers etc. Gewoon omdat ik dat heerlijk vind.

P.s de Joden vinden terecht dat christenen hun Sabbat op deze wijze proberen te stelen. Dat riep eens een Jood tegen mij en ik meen dat hij daarmee in de roos schiet. Over bloemen gesproken, ik trof nog een heel zeldzame. Een zomerklokje. Als je goed luistert kun je in dit alles bemerken dat veel gelovigen wel de klok hebben horen luiden maar niet de moed opbrengen om te onderzoeken waar de klepel nu eigenlijk hangt.

dinsdag 14 april 2015

marriage course


Is een marriage course niet voor jullie? Je huwelijk frist er altijd van op?”

Zomaar een vraag gesteld door een dame
die zo’n goed huwelijk meende te hebben dat ze deze cursussen gaf aan huis aan mensen waarvan ze het vermoeden had dat hun huwelijk mankementen vertoonde.

Ik houd van boeken over personen met een psychische afwijking. Heb er veel gelezen. Een ding hebben ze gemeen en wel dit: de hulpbehoevende en de hulpgevende, gelijken in veel opzichten sterk op elkaar. Zo sterk zelfs dat in veel gevallen, de psychiater zelf ook patiënt is, enkel zit hij veilig achter zijn bureau en ligt de ander op de sofa. Doch er loopt een heel dunne scheidslijn tussen deze twee. Net zoals een zuiplap voor de bar als klant mislukt door het leven gaat, door achter de toonbank plaats te nemen, verandert in een zuipende kroegbaas, geslaagd door het leven.

Zo’n gevoel bekruipt mij ook dikwijls als het gaat om de marriage course.

Alsof de personen die hem geven, bevrediging zoeken in het vinden van huwelijken die nog beroerder zijn dan die van hun zelf. Zoiets bindt samen en geeft troost. Gedeelde smart is halve smart.

Ik kon de dame in kwestie met moeite van mij afschudden want haar waterige ogen keken mij smekend aan alsof ze wilde zeggen: ”Laat me je helpen er moet iets te verbeteren zijn aan jouw persoon.”

En dat laatste is helaas niet zo. Ik ben een eigenwijze keutel en mijn vrouw heeft al jaren geleden afgeleerd om te proberen dat te veranderen. In plaats daarvan hebben wij elkander met al de onhebbelijkheden geaccepteerd.

maandag 13 april 2015

Jarig

En ik hou helemaal niet van Nederlandse verjaardagen. Omdat ze meestal zo verlopen: Je komt (te vroeg) binnen en ziet de kring stoelen al staan.
De gastvrouw rinkelt in de keuken met glazen en ander gedoe. Je neemt plaats en de verharende poes springt op je schoot of de hazewindhond laat een vreselijk ruikende wind. Net als die geur de hele kamer doortrekt verdwijnt de hond door het hondenluik en komen meer gasten binnen waaronder de blonde buurvrouw met het lange haar die j...e om op te vreten vindt. Men ruikt de wind van de hazewindhond en verdenkt jou van die stank. Je stamelt wat over de hond, maar die is buiten en jij zit binnen, dus de stemming is meteen sterk gekruid.
De koffie komt en men heeft er tompouces bij een gebaksoort die zich enkel laat nuttigen door eerst in je schoot te vallen en op de grond, waarna je hem in vellen en lellen door je keelgat drukt, compleet met poezenhaar.
Je zit naast een typische zwijger waarmee je geen enkele interesse deelt en al je gesprekstof is verdwenen. Opstaan en ergens anders gaan zitten is niet mogelijk omdat alle stoelen bezet zijn door babbelende mensen.
Men praat over zaken die mijn verstand te boven gaan. Politiek, het probleem van de werkeloosheid, oorlogen en hoe je de beste griesmeelpap kunt koken.
Ik kijk 600 maal op de klok die niet vooruit te branden is.
Eindelijk rond de klok van kwart over negen komen de alcoholische versnaperingen, waardoor je in een soort gemoedelijke roes kunt komen, mits het een verjaardag is waarbij de gastvrouw niet op haar Nederlands serveert. Liefst op zijn Amerikaans:"Jongens ik zet alles op tafel en schenk zelf maar in."
Dan zit je toch nog een beetje op rozen.
Doordat je toch net te veel in een roes terecht gekomen bent, probeer je de stoeltjesdanssleur wat te doorbreken door een pikant verhaal op te dissen over die "smerige" nudistenvereniging genaamd de harde ballen en valt er een stilte.
Pas dan herinner je je dat tante Marie en ome Koos voorzitters zijn van deze vergrijzende vereniging, samen met wat buren die ook aanwezig zijn en je nu vol vuur bestoken met waarom in je blote kont lopen volgens jou vies zou zijn? Adam en Eva komen er aan te pas en enfin, men verpakt het bijbels en zie nu maar hoe jij je hier weer uitklept zonder gestenigd te worden!
De sfeer zit er goed in en je moet een plasje maken maar vreemd genoeg doet "hij" niet zoals thuis en je sast naast de pot. Als je het op wilt deppen, met dun wc papier, stoot je je hersens tegen de luchtverfrisser (wc eend) die openknalt en een golf wc lucht over je kale schedel laat lopen. Je steekt van ellende je knar onder het fonteintje wat niet past en spoelt zoveel mogelijk van die lucht weg.
Weer terug in de kamer neem je een wceendlucht mee en zit de hele huiskamer te snuiven en vraagt waarom je zo stinkt?
Enfin, om kort te gaan: ik hou niet van verjaardagen.
Iedereen bedankt voor de hartelijke wensen, ik worstel mij er wel door. Goddank maar één keer per jaar.

zondag 12 april 2015

Hoogmoed en strontvliegen

Veel mensen
zijn er stellig van overtuigd dat ze het veel beter zouden doen dan een eventuele Godheid. Men gaat er van uit dat het menselijk beredeneringsvermogen, een goede basis vormt voor het uitoefenen van goddelijk gezag. En dat terwijl de mens, met al zijn kennis, nog niet in staat is om een strontvlieg in elkaar te zetten zelfs niet met de kleinste en duurste set schroevendraaiers. Hoogmoed, heet dat geloof ik. Veel mensen menen de Godheid ook te kunnen verklaren of zelfs dood te verklaren. Van mij mag je, maar het is ten diepste erg bedenkelijk. Begin nu eens met het scheppen van een strontvlieg en kom dan eens terug.

donderdag 9 april 2015

Eten of gegeten worden.

Een beeld waar we de schepping redelijk in kunnen vangen. Vreemde zaak als je er goed over nadenkt, me dunkt.
Zelfs zo'n klein kuikentje vreet een dikke regenworm op of het een portie bami betreft. Maar hij moet oppassen want in de boom bij ons achter, wonen de eksters en die lusten op hun beurt wel weer een lekker kuikentje. De grote rode kater van de overburen loert tussen de struiken op zijn beurt op een ekstertje. Maar heeft de poes de pech om bij de boer een eindje verderop in het varkenshok vertrapt te worden dan vreten de varkens de poes weer op.
Aan het einde zit de mens die zich aan dergelijke barbaarse zaken als met huid en haar verslinden niet bezighoudt. Nee, hij besteld zijn varkenslapje zodanig dat het niet te herkennen is als van knorretje big. Netjes verpakt in onvergankelijk plastiek en met een etiketje van beter leven, dat zit wel goed.
Maar hoe zou de wereld er eigenlijk uitzien zonder dat wij elkander opvreten?
Paradijs misschien? Maar ja, de hele dag peren en appels eten lijkt mij op den duur vervelen. Je wordt er zo flauw van, dacht ik. En dan, het zondigen begon met fruit in de hof van Eden en niet met een gebraden kippenpoot

dinsdag 7 april 2015

Gebeden 30 jaar lang verdampt?


Nog even en de steen zal op vaders graf worden geplaatst. Heb het gevoel er iets mee af te sluiten. Vreemd genoeg niet op een
negatieve manier maar als een sluitstuk van vrede. Jarenlang heb je gebeden voor je vader. Niet als de betere voor de niet betere, maar als falend mens voor een ander falend mens. Want wij allen zijn tenslotte niet veel meer dan mensen die ons best doen maar ondanks dat toch ook falen.

Wat ik mis is het bidden voor pa. Zoals de boom valt blijft hij liggen. Het is een Bijbelse spreuk, velen weten dat misschien niet, maar het wil zoveel zeggen als dat er na je overlijden geen veranderingen meer plaatsvinden in wie je bent. En het was juist die hoop op beter contact, die de vlam van de het gebed liet branden.

De vraag komt op of we elkaar nog zullen zien ooit? Veel mensen denken dat de onverhoorde gebeden vervlogen zijn als ijl gas. Toch denk ik dat elk oprecht opgezonden gebed bewaard is in de hemel. De Schepper smijt de (nog) onverhoorde gebeden heus niet ergens in een hemelse hoek waar ze liggen te schimmelen.

In het boek openbaringen staat dat al de gebeden op een gouden altaar zullen worden gelegd. Dan zal worden vervuld al datgene wat nu niet kan.

Ik hoop pa dan weer te zien. Daar bid ik nu voor. Veel christenen hebben het gemakkelijker, dacht ik. Hun ouders gaan naar de hemel, zeggen ze dan. “Ik zag de glans van de hemel reeds in haar ogen,”  hoorde ik laatst iemand zeggen die bij een terminale patiënt was.

Dat is mooi en een troost, maar hoe zit het bij de mensen waarvan je niet weet wat/of ze geloven? Die je niet in de ogen hebt kunnen kijken in die donkere strijd die wij allen te gaan hebben?

Gewoon jammer dan, zoals de boom valt blijft hij liggen? Niet echt een troost, dacht ik. Al de gebeden 30 jaar lang verdampt, vervlogen, verloren gegaan of toch niet?

maandag 6 april 2015

Je moet er in geloven

Het grote voordeel van de kwakzalvers van weleer was dat je ze gemakkelijk kon herkennen. In onze dagen worden
miljoenen omgezet in deze vorm van geneeskunde enkel heet het nu homeopathie.
De gedachte achter deze "geneeskunde" gaat schuil onder de volgende formule: hoe meer je een grondstof verdunt, hoe krachtiger de werking.
Een enkele druppel Echinacea (rode zonnehoed uit de normale fytotherapi
e) wordt in een badkuip water gedaan en middels opladen/potentieren/dynamiseren, (noem het maar even roeren of schudden want dat is het eigenlijk, meer niet.) verwordt het tot een zeer krachtig werkend middel dat voor veel geld te koop wordt aangeboden. Pletter je diezelfde druppel in het IJsselmeer, je begint met opladen/potentieren/dynamiseren/(schudden en roeren dus), dan is het middel nog krachtiger. Tis maar dat je het weet. Een overdosis verkrijg je wellicht door die druppel in de Noordzee te laten vallen en dan te roeren! Enfin, moderne kwakzalvers, en er zijn massa's mensen die er stellig in geloven en het met hand en tand verdedigen.
Van mij mag je, maar even serieus, hahahaha sorry dat ik ernstig en erg hard moet lachen. Zo erg dat ik spontaan even naar het toilet moet want er begint iets op te laden, te potentieren en te dynamiseren, noem het, schudden....

zondag 5 april 2015

Totdat!

Voormalige poort van de Joodse begraafplaats die men ontruimd heeft (hoe zat dat ook weer met eeuwige rust) en waar enkel de poort ter herinnering in de binnenstad van Gouda is bewaard gebleven.
De waterstand was te hoog. Dat was de smoes om dit af te breken. Er is geen Jood meer over in Gouda geloof ik. De stoffelijke resten zijn onder rabbinaal toezicht overgebracht naar Wageningen. De toegangspoort en een deel van de muur werden in 1980 verplaatst naar het Raoul Wallenberg...plantsoen.
Laten de volkeren nooit vergeten de woorden van de profeet als hij sprak: in gevangenissen zijn zij weggeborgen; zij werden ten roof en er was geen helper/redder; tot plundering en er was niemand die zeide: Geef terug.

We leven volop in de tijd dat iedereen weer weg begint te kijken, niet enkel als het over de Jood gaat, maar ook de Christenen krijgen het overal op de wereld steeds moeilijker. Totdat!

zaterdag 4 april 2015

Paasfeest

Hoewel velen van ons kerst vieren onder een dennenboom met ballen en niet veel verder kijken dan het kindje in
de kerststal, is Pasen met de paashaas nog doller, meen ik. Dat ei als begin van een nieuw leven dat de Papen eertijds hebben verzonnen, kan ik dan nog wel redelijk plaatsen, het schaapje van boter, zie ik ook door de vingers, maar verder heeft de ware betekenis van Pasen weinig uit te staan met krentenbrood en chocolade.
Het wijst op de enige Godenzoon die opstond ...
uit de dood. Geen van al de anderen "godenzonen" die onze wereldgodsdiensten hebben voortgebracht, flikte dat kunstje. Hun graven zijn gevuld tot op de dag van vandaag.
Eén graf is leeg.
In de verte hoor ik de echo van een kinderliedje en heeft het leven ons eigenlijk niet geleerd dat kinderen dikwijls de waarheid spreken?
"De sleutel is gebroken, is er dan geen timmerman die de sleutel maken kan?"
Jazeker wel! Hij bleek niet enkel in staat de sleutel te maken, Hij verwerd door Zijn offer op goede vrijdag zelf tot de deur, de poort naar het eeuwig leven.
De deur staat nog altijd open!
Denk daar eens aan als u uw paasbrood met spijs eet.

vrijdag 3 april 2015

Christen zijn in de laatste dagen


Om ons heen, in de media het gonst de hele dag. Heel vaak zijn Christenen of Joden het doelwit van aanslagen. We leven in een tijd van
ontwaken. Hoewel velen er nog altijd niet aan willen of het ronduit durven zeggen, is de Holocaust op mensen die geloven in de liefde, volop bezig.
Nog even en het "wir haben es nicht gewusst"  klinkt weer door de straten. Juist in deze tijd hoor ik de echo van deze kreet steeds vaker opklinken nu het:” kruisigt Hem”, van goede vrijdag is verstorven.
Wat kan het een worsteling zijn om ondanks alles, elk mens lief te hebben. Wat kan het een levenslange strijd zijn voor hen die nog geloven in de Godsdienst en de God van de liefde, om die ander die zoveel leed veroorzaakt te vergeven.
Dat doe je niet zomaar even. Dat is een fikse strijd. Vooral nu de aanslagen, de slachtpartijen, de kruisigingen van kinderen, de onthoofdingen en meer gruwelijkheden toenemen.
Toch hoor ik ook een zachte stem van de heuvel golgotha. “Vader vergeeft het hen, want ze weten niet wat ze doen.”
Alle mensen houden van mensen die van hen houden. Maar de kracht van de ware liefde wordt gevonden in houden van mensen die niet van jou houden. Wat een strijd, wat een pijn, wat een moeite, want het zal je kind maar zijn die gisteren of vandaag het leven liet in de strijd: wiens God is sterker. !
Maranatha.