woensdag 25 maart 2015

Gewogen en te licht bevonden

Je zult het vast wel eens hebben meegemaakt. Op de verenging, op een buurtfeest, binnen de kerk (want daar kunnen ze er ook wat van hoor!) of in de familie. Dat je je kop stoot omdat je niet binnen de juiste soort valt.

Ik stapte ooit op een aardig stel af in de kerk en vroeg of ze misschien een kopje koffie kwamen drinken na de dienst. De dame in kwestie wimpelde mij af met de woorden: ”Sorry, we hebben al zoveel vrienden, er kunnen gewoon geen nieuwe bij.” Een heel lieve manier om te zeggen: ”maak dat je wegkomt, we willen niets met jullie van doen hebben, jullie zijn onze soort niet.”

Dat komt hard aan. Zeker als je even er voor toch de indruk hebt gehad, allemaal bij die grote familie van mensenkinderen te behoren. Jezus ging om met hoeren en schavuiten, maar daar jij niet hoert en schavuit is er wel een andere weegschaal waar je op gelegd kan worden. De balans van het kapitaal, de afkomst, je intellect of spiritueel vermogen, je positie binnen de maatschappij etc.

Allemaal weegschaaltjes waar mensen anderen op wegen kunnen. Maar ten diepste een walgelijke vertoning. Iemand met minder vermogen stinkt heus niet en hoewel kleiner behuisd, zijn ze niet de drager van vreselijke ziekten.

Iemand met een wat geringer IQ roept niet de ganse dag dwaasheden en al komt een mens niet voort uit Maxima en Alex, dat maakt hem of haar niet minder vorstelijk in de ogen van de Schepper.

En toch en toch, wat zijn we als het puntje bij het paaltje komt toch hooghartige, vervelend klierende mensen.

Wie de schoen past, trekke hem aan….

P.s weegschaaltje bij de kringloop gekocht voor 5 euro, 80 jaar oud…