zondag 27 juli 2014

Vrouw met baardje

Voor ons in de kerk zat een vrouw met een baardje. Dat heb je wel eens als je ouder wordt en je ogen wat minder dat je plotseling een baardje hebt. Nou ja, wat kan het schelen! Baardjes zitten in de christelijke wereld nog
steeds een beetje in de ban. Voor zover ik mij kan herinneren ken ik maar één dominee die een baard droeg. De rest is glad als de bekende aal. In de reformatorische gezindte zijn baarden helemaal uit de boze. Geen een zie ik er met een baard en voor jaren mochten leraars van deze scholen, ook geen baard. De Here Jezus mocht er wellicht wel binnen maar, ze zullen Hem vast eerst hebben willen knippen en scheren. En eigenlijk was dat nu net wat Hij met u en mij moet doen, elke dag. Even wat bij gepunt worden.
Ik zag vanmiddag deze vlinder met een fikse baard. En zelfs haar op de ogen.

woensdag 23 juli 2014

Rare wereld


De wereld zit vreemd in elkaar. Veel landen, ja ook of misschien wel juist te westerse landen, helpen mee om wapens te maken.
Vernietigingswapens om mensen te doden. De een levert het metaal een ander de springstof, weer een ander de chips en weer een ander de software om een raket te besturen. Dan maakt men een systeem dat zonder dat je een ander mens in de ogen behoeft te kijken, je een heel vliegtuig neer kan halen en veel landen verdienen eraan hebben er werkgelegenheid door etc. Dan wordt de handel verkocht en doorverkocht tot er een of andere halve gare denkt: laat ik eens dat vliegtuig hoog in de lucht neerhalen.

Dan staat de hele wereld op zijn kop en hangen we de vlaggen halfstok als mensen uit ons eigen landje omkomen. Begrijp mij goed, het is ook vreselijk maar het enge wordt gevonden in de verontwaardiging dat men een bom/raket op eigen kop krijgt.

Daar maken we hem niet voor! We maken hem voor andermans kop! We maken hem om er enkel werkgelegenheid mee te scheppen. Om eraan te verdienen en niet om te gebruiken. We helpen wapens maken om iedereen mee te doden maar niet onszelf, dat is niet de bedoeling. Ja zo iets moet het zijn ja.

Ehh, rare wereld, vind ik…

zondag 20 juli 2014

Late regen


Kerken verschuilen zich maar al te vaak achter de kreet: Kerkleegloop en wijzen dan naar de mensen die hieraan deelnemen.
Alsof de kerk er zelf niet schuldig aan is? De mens wordt mondiger, laat zich niet langer met een kluitje in het spirituele riet sturen en laten we nu maar heel eerlijk zijn, er is nogal wat mis gegaan en nog binnen de kerken van onze tijd en het verleden.

Ik wens geen lijstje samen te stellen dat kunt u als u ogen en oren hebt zelf ook. Geen reden om de kerk te verlaten roept het overblijfsel in koor, en daar sluit ik mij bij aan.

Doch de kerk als zodanig treft ook wel veel blaam in deze hoor. Misschien wordt het eens tijd om datgene wat wij geloven eens ernstig onder de loep te nemen en een nieuwe start te maken op oude fundamenten. Om al het verstofte eens van ons af te schudden. Alle zaken die slechts ijdelheid zijn eens te verlaten en ons met hernieuwde ijver te richten op Hem om wie het eigenlijk gaat.

Wie weet begint dan de late regen te vallen waar velen zo naar verlangen.

De Lutherse kerk in Gouda vergrijst


Met dertien mensen vanmorgen de dienst mogen beleven die zeer fijn was. Gemiddelde leeftijd zeventig jaar. Gebeurt er niets dan bloed
ook het staartje dood en is het einde verhaal van de Lutherse kerk. Jammer van de Liturgie, de samenkomstvorm etc., want die spreekt ons zeer aan. Maar wat moet je er aan doen? Je kunt moeilijk beloningen uit gaan delen als mensen weer naar deze kerk komen.

Toch zet het me aan het denken. Bedoel dat de Oostpoort (hervormde kerk) moet uitbreiden en verbouwen omdat op de zondagen de mensen er niet meer in kunnen. Daar wordt een beroep op de gemeente gedaan om geld te steken in een (te klein) wordend gebouw en hier  kunnen mensen zo in. Wat stelt dat samen op weg nu eigenlijk voor als we tonnen uit gaan geven om een zekere groep op een dotje te houden, terwijl er een stukje verderop een kerk dood aan het bloeden is en ruimte genoeg om er honderd leden bij te krijgen?

Waarom wordt hier niets op gevonden? Waarom zijn al die kerken zo op het aantal leden gericht en zo weinig op het samen delen? Is dit nu christelijk? Is dit nu eerlijk delen? Vind er toch iets op beste voorgangers want nog even dan wordt het een moskee en zeg nu niet dat u daar niet debet aan bent omdat u het vertikte te delen. Wij allen moeten ons schamen zo op ons eilandje te blijven. We roepen wel dat de kerk van de Here Jezus wereldwijd is, maar als het er op aankomt, klampen wij ons angstvallig vast aan een naam, een gebouw, een zekere richting, alsof de Heer daar alleen in waarheid getracht zou worden na te volgen.

Word eens wakker!

maandag 14 juli 2014

Help er staat een straatkrantverkoper bij de Lidl

De tijd van bezuinigingen, ach ja, we doen allemaal een stapje terug of misschien wel veel stappen. Al sinds jaar en dag staat er een straatkrantverkoper bij de Lidl waar je niet omheen kunt. Of
ze de kranten wel eens in het echt verkoopt of alleen de euro’s uit de karretjes in ontvangst neemt, is mij niet bekend. Wel is mij bekend dat ik na jaren afdragen van mijn euro het een beetje gehad heb met die smekende blik in haar ogen. Want ze kijken je recht aan en roepen hard in je oren: “Koetenmorregen”.

Lastig want sinds kort is er een asielzoeker uit Somalië bijgekomen die mankt aan één been. Zodra ze me gewaar wordt, komt haar kromme been in actie en sjouwt net zolang de Lidl door, tot ze voor me staat en haar bruine hand ophoudt. Ik kocht haar tot nog aan toe ook  af met een euro maar die gein wordt mij te duur. Ik kan zo langzamerhand net zo goed naar de duurdere Albert Hein gaan maar…..ook daar staat een krantverkoper voor de deur.
Waarom schenkt de kerk niet in één klap een dot knaken aan die mensen dan zijn we van dat rottige gevoel af want als je niets geeft hangt het je toch een beetje aan. Vind ik.


Je hebt zondag nog vernomen dat Jezus opdracht ook bestaat in het liefhebben van je naaste en dan kan je maandagmorgen kwalijk zeggen: “oprotten,” tegen een “bedelaar”…
En ergens blijf ik ook een beetje met het gevoel zitten getild te worden voor die paar euro elke week want , Nederland is wat de sociale voorzieningen betreft, beslist nog altijd een paradijs vergeleken met veel andere landen.


Ik stel voor dat de straatkrantverkoper in het vervolg op zondag bij de kerken gaan staan. Ze kunnen u en mij dan op het geestelijkste moment van de week een goed gevoel schenken voor een euro en zijn vast en zeker inzetbaar bij het ophalen van de kerkelijke collecte ook
!

zondag 13 juli 2014

Vleeskleurige steunkousen

“En dan heb ik mijn steunkousen nog niet aan, dat is een klus hoor en strak dat ze zitten en zo hoog dat ze gaan schuren.” De oude vrouw achter mij in de kerk, filosofeert nog wat door over haar steunkousen in vleeskleuren die ik voor geen geld in de wereld wens te zien, laat staan te dragen.
Ik richt mij op het mannetje voor mij dat zonder tanden kauwende bewegingen maakt alsof hij de uit het org...
el komende psalmen eerst wenst te kauwen en herkauwen alvorens ze straks te mogen zingen. Zijn oren bewegen tijdens het kauwen op het luchtledige mee als twee reusachtige stukken ouderwetse sunlightzeep. Er groeien dotten haren uit de gehoorgangen die als geitenogen de conussen afsluiten en her en der een vlok ondefinieerbaar schuim bevatten.
Ik wend mij het hoofd af naar links waar een Joodse man geeuwt en een ietwat vissige geur aan de ether bijdraagt. Ik kijk tot achterin zijn strottenhoofd en zie het lelletje wapperen op de ademstroom. Ik haal diep adem en draai mijn hoofd naar Paula langs wie dit alles heen lijkt te gaan.
Een dame in een veel te transparante rok, komt aangelopen en zweeft voor de zonverlichte ramen waardoor mij een blik wordt gegund op een rood gekante string die subtiel doch zeer aanwezig over het vlees is getrokken.
Ik probeer geestelijk mijn ogen ten hemel te heffen maar het wil niet gelukken. Gelukkig komt op dat moment de voorganger aan in toga en werp net voldoende schaduw zodat het kant wegvalt. Het orgel begint te spelen en ik voel me een ei, waarvan ik mij schouderophalend afvraagt of het wel gekookt is…

Uche, uche

In de kerk leer je veel dingen. Een van de dingen die er het allermeeste beoefend wordt,  is hoesten. Blijkbaar werkt het woord van de Heer bij veel mensen op de hoestprikkel. Zijn het de zenuwen? Moet de
oorzaak van hinderlijk geblaf gevonden worden in de stoffigheid die een oud kerkgebouw nu eenmaal met zich meebrengt of worden de stembanden en het strottenhoofd danig geïrriteerd door de sonore toonhoogte van het kerkorgel, dat deze zelf ook in beweging moeten komen?
Ik heb ze vandaag geteld. Op een groep van 350 kerkgangers, elke zes seconde een kuch en elke dertig seconde een enorme blafhoest. Voeg daarbij elke zes seconde een keel die geschraapt dient te moeten worden en je komt bij een kerkdienst van 90 minuten  aan een paar duizend.
Een redelijk kuch, hoest en schraap concert met dunkt, waar ik derhalve zelf nimmer aan deel heb genomen. Als ik al moet hoesten, wat zelden het geval is, dan houd ik het gewoon in. Na de dienst bij de koffie heb ik ook het aantal kuchen, hoesten, schrapingen etc. geteld. In 20 minuten tijd, niet een. Wat ons maar een ding kan leren: De kerkgang werkt op de hoestprikkel.
Misschien zie ik het verkeerd of is de tekst verkeerd vertaald en moeten Jezus woorden worden gelezen als: Komt allen tot Mij die gehoest en geschraapt zijt, en Ik zal uw (kelen) rust geven….

zaterdag 12 juli 2014

Waarheid


Gelooft u dat deze kerk de volkomen waarheid brengt?
Een lastige vraag waarop je eigenlijk zo lastig een eerlijk antwoord kan geven, dacht ik. Ten eerste vind ik de vraag
op zichzelf al bedenkelijk want waarheid is in mijn beleven geen leerstelling maar een Persoon. Wie meent op grond van een aantal uit de Bijbel ontleende geloofsartikelen een volkomen waarheid te distilleren, bedriegt zichzelf, meen ik.

Waarheid laat zich niet vangen in een dogma, een leerstelling, of artikelen. Meer van een stukje zelfkennis getuigend zou zijn: Gelooft u dat deze kerk alles in het werk stelt om te betrachten de waarheid in Christus zoveel mogelijk na te volgen? Laten we nu oppassen dat het kleine beetje eenheid die de christelijke kerken nog bezitten, niet door de beperktheid van ons denken toch weer op losse groeven wordt gezet. Wat is waarheid? Voor mij Christus zelf!

vrijdag 11 juli 2014

Mijn kind

Achter de kassa van de Supermarkt zit Beppie. Een klein dikkertje met een onwijs lief smoeltje. Ze heeft een kind. Nou ja, op zichzelf niet zo bijzonder maar Beppie heeft het altijd over “mijn kind”.

Tis een kreet die ik moeders wel meer hoor uiten in deze moderne tijd. Mijn kind. Meende dat er op zijn minst een vader moest zijn of een verwekker zodat we moeten spreken van “ons”  kind.
Maar misschien was het wel een uitglijder en liet “papa” haar stikken en noemt ze om het om die reden “mijn kind”.  Ik durf er niet naar te vragen, uw wel?
Gisteren vertelde ze weer zwanger te zijn. Ze zag er inderdaad nog wat dikker uit, maar haar lieve gezichtje bleef. “Ik ga trouwen,”  vertelde ze.  Reden tot felicitatie en nu maar hopen dat het ditmaal een kindje wordt van alle twee en de naam: ”Ons kind” Mag gaan dragen…..
Uw kind, jouw kind, Gods kind, we zijn allemaal kinderen, maar voor dat laatste is een nieuwe geboorte nodig. Geboren uit Gods Geest. Niet van buiten maar van binnen als een nieuw mens. Eentje die beseft: Ik kan het niet zonder mijn Hemelse Vader....

God en "goden"

Op 1 minuut 41 gebeurt het, niet dat ik een grote fan ben van Robbie, hoewel hij heus geen verkeerde muziek maakt, maar dit is wat mensen eigenlijk nodig hebben. Aan de borst te worden gedrukt van een "god" en de kus der liefde te ontvangen.... Nu heb je aardse "goden" en de God der Goden. De mijne kan alles wat fout is in je leven wegnemen. Hij kan je een doel geven om voor te leven. Hij kan je straks over de muur van het tijdelijke aardse bestaan heentillen de eeuwigheid binnen. Wat kan die van jouw eigenlijk?