dinsdag 25 februari 2014

Enge mensen


Soms voelt een mens zich als in het enge bos van Bor de wolf. Alles lijkt je in te kapselen. Zelfs al kijk je naar omhoog dan nog lijken reusachtige
handen je neer te willen drukken. Om je heen staan de pesters, de treiteraars en de mensen die op je neerkijken. Op school, op je werk of in de straat waar je woont. Heel misschien zelfs wel in de kerk, of zouden wij ons daar niet aan schuldig maken? Jij staat God in de weg, jij staat de groei van de kring in de weg, de gemeente zelfs. Jouw geloof is niet groot genoeg. Jij, jij, jij!
 

Apart dat Hij juist vaak deze mensen opzocht. Niet om naar hen te wijzen, maar om ze aan Zijn hart te drukken.

Daar moest ik aan denken toen ik deze foto nam…

vrijdag 21 februari 2014

Mobieltjes


En wat te denken van de mensen die zó belangrijk zijn, dat ze overal een mobieltje mee naar toe nemen onder de nietszeggende verklaring dat het zo gemakkelijk is, als er wat gebeurt. Godsvertrouwen is blijkbaar sterk afgenomen!

De gsm moet mee en dan gaat dat waardeloze ding, op het moment dat men bij u en mij op visite is en dan gaat men onbeleefd en alle ongeschreven wetten van respect overtreden, door in jouw woning te gaan zitten bellen! En lag oma of opa nu slecht, of was er een ernstig geval, dan denk ik, oké. Maar in 10000000000000000 gevallen is het een “praatje pot” wat in jouw huis, terwijl van jou verwacht wordt en de rest van de visite even stil te zijn, gevoerd wordt.
Onder de maaltijd, tijdens het dankgebed of het bijbellezen, het gaat maar door. De eerste de beste die dat bij ons weer gaat proberen, die pak ik bij kop en kont op en werp hem/haar uit ons huis. Dan vindt u mij maar en bruut. Maar ongemanierdheid roept om een ongemanierde aanpak, en die krijg je dan ook hier, met de zegen na. In de kerk zie ik ze ook wel met hun mobiel, vroom voorovergebogen zitten klooien, of ze aan het bidden zijn. Zolang het jongeren betreft denk ik: oké ik was ooit ook jong, maar waar ligt het einde?

dinsdag 18 februari 2014

Huis Mijns Vaders


Ik wil liever staan aan de drempel van het huis mijns Gods dan verblijven in de tenten der goddeloosheid.
In het huis mijns Vaders zijn vele woningen – anders zou Ik het u gezegd hebben – want Ik ga heen om u plaats te bereiden; en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben.

Zomaar twee teksten die in mij opkwamen toen ik deze opname, die ik vanmorgen rond zes uur mocht maken voor het stadhuis. Wat moet dat heerlijk zijn in het hemelse huis van God de Vader! Daar kunnen wij ons toch ten diepste geen voorstelling van maken. Een ding is zeker: Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben.

maandag 17 februari 2014

Ware Godsdienst is lief zijn....

Zo vat ik het hedendaagse christendom vaak in één woord samen. Lief zijn, zeker niet te stellig roepen dat er maar één ware God bestaat. Niet te overtuigd zeggen dat Jezus de ware Verlosser is. Voorzichtig zijn niemand
op de tenen te gaan staan. De Jodenvervolging is een mythe, de ketterijverbranding een overdreven factor, elf september een misverstand. Kom, laten we lief zijn voor elkaar. Laten we iedereen die in Jezus geloofd als Christen zien. Sinterklaas wierp zijn zak al 30 jaar geleden in de golven en werd zelf een lieve oude man. En zo moeten wij God ook zien. Als een lieve oude tolerante man, die alles wel oké vindt, zolang we maar lief zijn voor elkaar. Ga nou niet roepen dat het kussen van de marmeren Petrusbeelden fout is. Zeg nu niet dat de getuigen van Jehova, Jezus Zijn Godheid ontnemen. Toe roep nou niet dat de Oosterse Godsdiensten doodlopende wegen zijn toe, wees lief. Leg vredespaden aan tussen de moskee en de kerk, dat werkt. Het ongelijke span waar de Bijbel het over heeft is verbrand! De smalle weg is breed geworden. De enge poort een ruim gat waar iedereen, hoe hij ook gelooft, leeft of denk, door naar de hemel mag. De bijbel een oud boek waar je niet in behoeft te lezen. De erediensten, ach, ga wanneer je zin hebt. Ga je niet, je bent er niet minder om. God houdt van je, ook al bidt je niet, dankt Hem niet. Welnee, zo kennen wij God toch niet! God is liefde.

Maar wat moeten wij toch met de woorden: Ik ben de weg de waarheid en het leven? Niemand komt tot de Vader dan door Mij? Mijn volk gaat verloren door gebrek aan kennis. Gij zult de samenkomsten niet verzaken. Strijd om in te gaan (de hemel). Onderzoek uzelf of u nog wel in Christus bent?

 Misschien tijd om die er ook maar eens uit te vertalen, vindt u niet!

Lief zijn, niets zeggen wat anderen kwetst, tolerant, laagdrempelig, geen stellige mening of beoordeling, toe, laten we lief zijn want het lief zijn is uit God. Of zoiets…..

De ogen des Heren doorlopen de ganse aarde om krachtig bij te staan hen wier hart volkomen naar Hem uitgaat....


zaterdag 15 februari 2014

Mama

“Dag meneer, u bent toch mijn broer?”
“Nee, mama ik ben uw zoon, weet u nog wel?”
“Oh ja, maar wie is dan jouw moeder?”
“Dat bent uzelf mama, weet u het nu weer?”
“Oh ja nu je het zegt.”
“Ik heb toch vier kinderen?”...
“Ja mama, Astrid, Jolanda, Carla en ik.”
“Oh ja, en jij bent mijn man. Fijn dat je me op komt zoeken.”
“Wilt u een snoepje?’’
Mama kijkt als een kind zo gelukkig naar het chocolade reepje.
“Zeg mag ik mee naar huis nu, ik zit hier maar te wachten tot je komt?”
“Maar u woont nu toch hier mama, dat weet u toch nog wel?”
“Ik weet het allemaal niet meer zo heel erg goed maar wat ik me nou afvraag is: wie bent u eigenlijk?”
“Ik ben uw zoon mama, weet u het nu weer?”
“Ja, hoor ik zie het toch zelf dat je het bent.”
“Dag mama toch volgende week.”
“Dag lieve papa fijn dat u me op bent komen zoeken.”

De oude tronk van David


Er zal een loot opschieten uit de oude tronk van David. Wij kennen hem als Jezus. We leven in een tijd waarvan de Bijbel zegt in 2 Tim: Want er komt een tijd, dat (de mensen) de gezonde leer niet (meer) zullen verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich (tal van) leraars zullen bijeenhalen.

We moeten nu ruim zijn, laagdrempelig, ieders geloof is een weg naar de hemel, zo zien veel hedendaagse christenen het geloof. Het maakt niet uit hoe je leeft (en Adolf Hitler dan?) het maakt niet uit waar je in geloven wilt(en 11 september dan?) het maakt niet uit hoe je denkt (en Anders Behring Breivik dan?)  , iedereen is een kind van God! Dat zijn de woorden die veel mensen nu graag horen. Ga er niet tegenin! Zeg vooral niet dat Jezus heeft gesproken over dat er slechts één weg is die eeuwig leven geeft. Ik ben de weg, de waarheid en het leven, Jezus woorden zijn in die zin niet meer zo geliefd. Sterker nog, men wil er niets meer van weten. En denk nu niet dat ik het over ongelovigen heb! Ik heb het over een steeds groter wordende groep in de kerken.

Soms vraagt een mens zich af in welke tijd we zijn beland? Nou dat is simpel. In het laatste der dagen!
2 Petrus zegt: Onder u zullen valse leraars zullen komen, die verderfelijke ketterijen zullen doen binnensluipen, zelfs de Heerser, die hen gekocht heeft, verloochenende en een schielijk verderf over zichzelf brengend.
Geloof mij, we zitten er middenin. Maar een ding staat vast, de Boom des levens Jezus Christus staat nog altijd te midden van Zijn kerk. Allen die in afhankelijkheid naar Hem opzien, zullen nimmer teleurgesteld worden…..

vrijdag 14 februari 2014

Je hebt bruggenbouwers en kuilengravers

Toen ik als 15 jarig joch bij de meubelfabriek Steenkamer aan de Industrieweg begon te werken, kwam ik als krullenjongen bij een oude man
te staan. Teun, was zijn naam. Hij geloofde stellig in de theorie dat wij van de apen afstammen en onze voorouders in een boom met een redelijke banaan in de hand elkander zaten te vlooien.
Ik ben van huis uit niet met het geloof opgegroeid maar om de een of andere reden kocht ik ooit op een heldhaftig moment een Bijbel en raakte onder de indruk van de Persoon de Here Jezus. Toen ik als 15 jarige jongen dit aan Teun vertelde verklaarde hij mij voor volslagen krankzinnig dat ik dergelijke ouderwetse onzin verkoos boven zijn op de scholen als volkomen waarheid geleerde evolutietheorie.
Daar sta je dan, tegenover een man van bijna zestig jaar, die in lengte, gewicht en ouderdom, mijn prille leven op alle fronten overtroefde. En toch was er toen al in mijn binnenste, en ik was geen christen, was niet gedoopt, had geen Bijbelstudie genoten, of ging naar de kerk of wat dan ook, die stille stem die voor mij een brug vormde naar de Kerk waar ik nu met mijn vrouw bij mag horen. Teun bleef tot aan zijn pensioen overtuigd dat hij van de apen afstamde en zelfs als ik hem, nadat hij niet meer werkte op straat tegenkwam, wees hij op zijn voorhoofd en riep zo hard dat iedereen het kon horen: ”Geloof je nog steeds in die God van je?” “Reken maar van yes, Teun…"
Daar dacht ik aan, toen ik eergisteren deze foto van de bekende brug in Gouda maakte, waar net een trein overheen raasde onderweg naar voor mij een onbekende bestemming. Wens iedereen toe de “Trein” (Met respect) naar de hemel niet te missen….

maandag 3 februari 2014

Grote schoonmaak


De Kerk kent veel geheime trapjes naar de bezoldering. Ze gaan vaak langs vreemde kronkels omhoog naar plaatjes waar niemand of in ieder geval zeer weinig mensen komen mogen. Ze doen me denken aan de geheime plekjes in uw en mijn leven.
Op de bezoldering van ons bestaan opgeborgen, verstopt onder dikke lagen stof der vergetelheid. Niemand mag er van weten, zelfs God niet. Ergens beseffen wij wel dat er voor Zijn ogen niets verborgen blijft maar toch…

Menselijk vindt u niet! En we hebben ze allemaal. Verborgen verdriet, nooit uitgesproken pijnen. Zaken die anderen ons hebben aangedaan en nog altijd van binnen in het verborgene woekeren en tot bittere wortels zijn verworden. Nimmer beleden zonden omdat we ons er zo voor schamen misschien. Dingen die het daglicht niet kunnen velen en waarvan wij beseffen dat we, als dát openbaar wordt, we minder geestelijk gevonden zullen worden. Wel meer menselijk, dat dan weer wel. Maar ja, liever op zolder houden, niet aan denken. Maar heel soms stuit je plotsklaps weer op die trap naar de donkere plek waar we ze verborgen houden.

Moeder had elk voorjaar grote schoonmaak. Dan ging alles, hup naar buiten en werden alle verborgen hoekjes eens flink geraagd. Misschien een les voor ons allemaal om grote schoonmaak te houden. Is dat ten diepste niet de reden dat Hij daar hing tussen hemel en aarde? U zegt, maar ik ben zo zondig, je moest eens weten. Wel, dan kunnen wij elkaar de hand drukken, want als ik in de spiegel kijk zie ik ook een zondaar met schuld. Maar als ik in de spiegels van de ogen van Jezus Christus kijk zie ik vergeving. Er is geen zonde zo groot of Hij betaalde er reeds voor. Nou dan! Hoogste tijd voor de grote schoonmaak!

zondag 2 februari 2014

De jeugd heeft de toekomst

“Zij zijn de kerk van morgen,” zo oreerde een jongeman mij in het oude oor (53 jaar oud om precies te zijn). Zonder hen bestaat de kerk straks niet meer, zij zullen de voorgangers, oudsten, diakenen, tienerleiders etc. van morgen zijn.”
Zijn betoog werd zo heftig, dat er zich vlokjes wit schuim in de mondhoeken begonnen te vertonen die mij enigszins achteruit deden deinzen, opdat er niet een los zou schieten en in mijn oude bejaarde oog zou belanden.
Nadat hij weer in de massa oploste van koffie en theedrinkers na de eredienst, voelde ik mij plotseling oud, afgedankt en versleten. Fossiel zelfs.
 
De jeugd is de kerk van de toekomst, allemaal mooi hoor, maar wat zijn de ouderen dan? Prehistorische resten van een bijna vervlogen tijdperk? Waar is de tijd gebleven dat grijze haren nog een teken van wijsheid en respect waren? Goed, de jongeman bedoelde het wel niet zo ongezouten, maar toch voelde ik mij na zijn betoog als een ei, waarvan men niet zeker weet of het gekookt is.
Ik dacht aan het boek Prediker waarin staat dat er een tijd komt dat onze oude ogen uit de vensters kijken en het licht gedempt lijkt. Tegelijkertijd besefte ik dat de mens die in Christus is, van dag tot dag vernieuwd wordt. De jeugd is derhalve niet de kerk van morgen, wij allemaal zijn de kerk van vandaag, van morgen en tot in alle eeuwigheid!