Zo wordt er regelmatig in de kerken vanaf de kansel
geroepen. Goed bedoelt laat dat voorop staan. Maar wij hebben ons bewust
niet
uitgestrekt naar kinderen en vallen dus niet onder de zielige mensen die nooit
vader of moeder, laat staan opa of oma worden. Wij voelen ons ook niet zielig
of verdrietig, wij voelen ons in Christus volkomen volwaardig en gelukkig.
Wat mij ten zeerste verbaast is dat ik nimmer hoor bidden
voor al die ouders die hun kinderen in de steek hebben gelaten voor een andere
man of vrouw! Voor al die kinderen die nooit een echte pappa of mamma hebben
gekend omdat deze hen in de steek liet voor een vreemde man of vrouw.
Ik begrijp dat het goed bedoeld word al die gebeden voor de
zielige mensen die geen kinderen kregen, maar soms vraag ik mij hardop af wie
er nu het zieligst zijn? Mensen die zicht bewust niet naar kinderen uitstrekten door omstandigheden of mensen die het wel deden en het geluk van hun kinderen inruilden tegen de vlinders in de buik?
