woensdag 31 juli 2013

Een vriend vertelde over Wilkin van der "Kramp"

En daar kwam meneer Wilkin v/d Kamp de zaal binnen met in zijn kielzog een groepje mensen dat gaarne speelt en valt in de geest (bewust met kleine letter).
Hij had een glimlach op zijn gezicht die pijn leek te doen.
Hij sprak en mensen bezweken onder Wilkin’s heerlijkheid.
Toen hij vertrok begonnen de geluiden die nooit gehoord waren. Het klonk als: de gemeente hier staat onze groei in de weg en wij worden hier afgeremd in de gemeente.

Zeer snel greep het vuur van de verdeeldheid om zich heen en de voorganger werd aan de kant gezet. Ook de oudsten moesten het ontgelden. Alles voor groei in je persoonlijk geestelijk leven! Het ging allang niet meer over: wat kan ik voor de gemeente betekenen. Oh neen het was nu: wat kan de gemeente voor mij betekenen. 
De nieuwe kerk was snel opgericht en natuurlijk barst het van Gods zegen. Iedereen danst, valt, huppelt of doet iets anders gezelligs in de geest.
De andere gemeente bleef gebroken achter. Moesten ze de groei maar niet in de weg staan!
In mijn hoofd spookten de woorden: de een neemt de ander uitnemender dan zichzelf. Maar ja, anno 2013 geldt dat niet meer blijkbaar.

Leve de brengers van het “goede nieuws.” Maar besef wel dat het eigenlijk "ander nieuws" is.

P.s spellingcontrole wil de naam van Wilkin steeds wijzigen in “wielklem”. Dat zegt toch eigenlijk al genoeg!

dinsdag 30 juli 2013

Zijn we een vanger of enkel ontvanger?

Liep bij de Gamma om een en ander te kopen en een kennis die ik in twee jaar tijd niet heb gezien sprak mij aan.
Direct begon ze over zichzelf, haar problemen, haar werk en ik luisterde.
Even later bij het tankstation liep een voormalige collega van het werk. Oh wat haar toch allemaal overkomen was werkelijk verschrikkelijk. Ze deed haar relaas en voor de tweede maal die dag stond ik te knikken en te begrijpen….
Bij het openen van mijn mailbox rolde het trieste relaas van een oude buurman naar binnen. Zijn kinderen, zijn, gezondheid, het zonder werk komen van zijn dochter en hoe moet dat nu? En wederom stond ik:”Goh het is toch wat, tjonge wat naar nou en als ik wat voor je kan doen, te roepen/mailen.
Pas toen ik op de bank neerplofte en al deze mensen in gebed bracht, drong het tot mij door. Niet één van hen had gevraagd:”en hoe is het nu met jou?”
Ze gingen zo op in hun eigen moeiten en verdriet, dat ze zichzelf de centrale plaats toeeigenden in het leven.
Mijn gedachten dwaalden nog verder terug en besefte toen pas dat deze mensen hoe dan ook altijd wat te klagen hebben gehad. Hun geld, hun kinderen, hun baan, hun pijntjes, hun geloof, hun…..
Hoe ik ook mijn hersenen afpijnigde, in al die jaren dat ik ze mocht kennen, vroegen ze zich nimmer af hoe het nu met die ander ging? Het zijn de eeuwige klagende ontvangers die als je niet oppast je levensvreugde wegroven. Geven doen ze niet, ze nemen enkel. Pas op met zulke “christenen” en als jij jezelf in dit stukje herkent; kap nou eens met dat gezeik!

maandag 29 juli 2013

Is God Vader of Moeder

Een eerlijke vraag lijkt mij? Wat leert de bijbel over deze kwestie? Veel mensen denken aan God als een oude grijze man compleet met een baard die op een wolk zit.
Dat is een typisch menselijke gedachte die voortkomt uit een zeker beeld dat wij hebben van iemand die naar onze maatstaven heel oud, wijs, adel, heilig etc is. En oh ja, Hij is dan ook nog God dus tja dan moet Hij op een wolk want God woont in de hemel. Ook al zo’n typisch stereotiep beeld van hoe wij mensen denken.

God openbaarde zich aan Israel als Vader. Ook noemt Hij zich de Vader van de Here Jezus.
Toch meen ik dat zulke namen door God gebruikt worden om een beetje tegemoet te komen aan ons begripsvermogen. God is niet een oude man met een baard al dan niet op een wolk. Hij is ook niet (met respect) een broedse kip als de Here Jezus zegt dat Hij Jeruzalem als een Hen haar kuikens onder haar vleugels wil nemen. God is niet moeder of vader alleen, Hij is veel meer. God is niet te vangen in een beeld. Hij is altijd meer dan wij begrijpen, dan wij verstaan. Een ding is zeker, Hij is uw verwekker. Daarom de naam vader. Maar moeder kan evengoed want Hij schiep de mens naar Zijn beeld  (let op) man  “en” vrouw schiep Hij hen.
God is meer dan Vader, meer dan Moeder, Hij is de onzienlijke de grote, de alles in al….

zondag 28 juli 2013

Een roeping

Een voorganger die niet kan preken beroept zich gaarne op zijn roeping. “Maar God riep mij dus….” Het einde van alle tegenspraak
zo’n kreet, vind ik. Maar eerlijk? Neen!
Want, wij allen zijn geroepen! De een tot een hand en de ander tot een voet of oog te zijn, maar hoe wij het ook wenden of keren, we zijn geroepen.
De meest bijzondere roepingen zijn die roepingen welke zich afspelen in het verborgene. Ik denk dan altijd aan de zieke vrouw die nog maar één vinger had die goed werkte en elke ochtend op haar zij werd gelegd door haar man en begon om stukjes uit de bijbel te vertalen voor een bevolking die de bijbel niet had in eigen taal. Tik, tik, tik, met die ene vinger. Niemand wist ervan, maar God wist het. Ze had het niet van node dat iemand op haar verlamde broze schouders kwam slaan om haar te bemoedigen. Ze werkte in alle stilte, jaar in jaar uit.
Ze werd nimmer gezien op een preekstoel en toch vertelde haar houding meer dan woorden zeggen kunnen.
Even terug naar de voorganger die niet spreken kan, ik meen dat de bijbel heel duidelijk is in deze. Een voorganger moet goed onderwijs kunnen geven, leert Gods woord. Kan hij dat niet, dan is hij niet tot deze taak geroepen en staat hij in eigen kracht. Soms is de bijbel erg simpel. Laten we het derhalve niet moeilijker maken dan het is. Een bakker die niet kan bakken is hooguit een koekenbakker! Simpel toch….

vrijdag 26 juli 2013

Kunnen wij God bidden om mooi weer?

Zomaar een vraag die mij werd gesteld? Wat antwoord je op zo’n vraag te midden van een wereld in doodsnood?
Het lijkt een beetje op te midden van een in de brand staande woning, vader te vragen of hij je haartjes wil wassen?
Toch wordt er veel zo gebeden. Heer mag ik een fijne vakantie? Heer mag ik een zonnige dag? Heer mag ik…
Is dat dan zo fout? Neen! Maar wij moeten wel beseffen dat het vaak om “ik gerichte” kinderachtige gebeden gaat. Kunnen we onze tijd niet beter besteden aan gebeden die hout snijden? Ik meen van wel. Iemand die bidt voor een fijne vakantie maar niet voor zijn buren en de kinderen in de straat waar hij/zij woont, is een tamelijk egoïstische bidder.
Iemand sprak er ooit schande van dat ik nooit naar de dankdag of biddag voor gewas en arbeid ga. “Hoe kan jij als christen daar niet aan meedoen, waren zijn woorden.”
Toen ik hem wees op mijn dagelijks meermalen bidden voor alle mensen, de zieken, de familie, de vrienden, de situatie in de wereld en als laatste ook voor hem en zijn zieke vrouw en hem vroeg of hij ook wel eens voor mij een gebed opzond, werd het stil.
Want neen, daar deed hij niet aan en wilde er ook niet aan beginnen. De traditie was voor hem de mijlpaal en hoe zielig is dat eigenlijk! Om kort te gaan, je mag God om mooi weer bidden, maar volwassen christenen denken hierbij ook aan de boeren die op dat zelfde moment om regen bidden….. 

Bullied Girl Voted the Ugliest on the Internet Gives an AMAZING Speech

dinsdag 23 juli 2013

Hedendaagse christen kiest voor sensatiegeloof

Is het je wel eens opgevallen dat de hedendaagse media, de journalistiek eigenlijk bijna altijd sensatiegericht is?
De geboorte van een lief kalfje is pas leuk als het met twee koppen ter wereld komt.
De oorlog is altijd hot item, de vrede, ach, daar hoor je niet veel van op het journaal.
De bloeiende geurende lindebomen die Nederland nu opgeuren met hun aroma, niet belangrijk, een in de fik staand bos is wat men wil zien.

Binnen christelijk Nederland en ver er buiten is het eigenlijk een zelfde soort tendens.
De preek, het zingen, het samen bidden, ach het is alles zo saai. Sensatie wil men. Dansjes, krachten, tekenen, demonische uitdrijvingen, wonderen, beleving, charisma, uitingen van de Geest of geest het maakt niet uit, als er maar wat gebeurt! Blessings volgen elkander op en als we eindelijk uit zijn “geblest of geblust” dan bezwijken we in de Geest of geest en beginnen aan een fikse soakpartij.

Soms heb ik het idee, dat wij in dit alles vergeten waar het nu werkelijk om draait. Misschien vergis ik mij, maar de stille geest welke zich in alle ootmoed op de Heer richt, heeft langzaam maar zeker plaatsgemaakt voor de luidruchtige, knoertharde, meeslepende, praisachtige sfeer die wij nu als zijnde geestelijk ervaren.
De gelovigen die in dit alles niet mee wensen te gaan worden als zijnde ongeestelijke fossiele resten gezien.

Gebed voor de "christelijke" homo

Wij leven in een wereld die in de zonde ligt. Daardoor ontstaan allerhande afwijkingen.
Ziekten, geesteszieken, gehandicapten, mensen met homoseksuele problemen etc en uiteindelijk de dood. Maar ook de kleine problemen als: acne, griep, kaalheid, verlies van tanden, achteruitgang van de ogen, grijs worden etc, het is alles het gevolg van de zonde. God heeft dit nimmer zo bedoeld, maar het is zo geworden.
Iemand die zonder benen geboren wordt is derhalve niet zondiger dan de mens die met benen ter wereld komt.
Iemand die ziek wordt, niet schuldiger dan een mens die zelden ziek is.
Een mens die heteroseksueel geboren wordt is niet beter dan iemand die als homoseksueel ter aarde komt.
Het is alles het gevolg van ons collectief in zonde geboren zijn en ons collectief zondigen.
Veel te gemakkelijk wordt naar de zieke, de dove, de blinde of naar de homoseksueel zijnde mens gewezen alsof het zijn (haar) zonden zijn die maakten dat hem/haar dit overkwam.
Dan komen de gebedsteams opgang en gaan in Jezus naam overal demonen uitwerpen en wijzen zo lekker van zich af. De betere, de gezonde, de geestelijke, de mannen en vrouwen Gods, die zeggen dat het jouw persoonlijke zonden zijn waardoor je dit overkwam.

Soms vraag ik mij wel eens af of mensen wel beseffen welk een karikatuur men op deze wijze van het christendom maakt? Of al die “gezonde” bidders wel beseffen dat het ook hun zonden zijn, waardoor deze wereld in de boze ligt en mensen in lichaam en geest, mismaakt zijn geworden?

Om kort te gaan: bid voor elkaar, help elkaar, heb elkaar lief, maar durf ook te beseffen dat alles wat fout gaat op deze aarde, komt omdat de mensheid in zonde ligt. Durf hand in eigen boezem te steken en kom niet gelijk met het vingertje dat wijst naar de zieke, de mankerende en de zwakke mens. Zulk een wijzen is: liefdeloos, hooghartig, arrogant, verwaand en onchristelijk. Ook al ligt er nog zo'n dikke laag charismatische saus van "ik zal voor je bidden" overheen. 

maandag 22 juli 2013

Bid voor het oude slagertje uit Gouda

Sommige mensen ken je het verhaal achter. Je weet van hun verlies, het nu alleen verder moeten gaan. Het leven
is dan zwaar, je ziet het aan hun hele houding. Het zijn de dagen waarin je niet meer zo’n plezier hebt.
Laten we liefdevol zijn voor elkaar zolang het kan want er komt een tijd, dat er verschrikkingen op je levensweg zijn. Er komt een tijd dat je ooit zo sterke benen je met moeite kunnen dragen en je rug zich krommen zal. Gedenk daarom in uw jeugd uw Schepper voordat de dagen komen waarin het leven zo’n pijn doet….(Prediker en beetje Peter)….

zondag 21 juli 2013

God woont niet in een kerkgebouw

De kreet:”God woont in de kerk” wil ik nog eens ontzenuwen.
Heel vaak krijgen wij dat te horen vanaf het preekgestoelte. Deze kreet is net zo waar als te stellen dat God op een zekere stoel zit in uw huis. God heeft geen enkele interesse in de door u gemaakte middelen om woonachtig te zijn. Het kerkgebouw is nadat de gemeente er zondag uit is vertrokken, net zo godloos als de Hema of de V&D na sluitingstijd. God scharrelt net zomin tussen de kerkbanken na het vertrek van de gemeente als Hij na sluitingstijd tussen de rookworsten van de Hema rondhangt.
God wil maar op één plek wonen en dat is in uw hart. Geloof dus nooit dat Hij in een gebouw woont, op een zekere stoel zit, of ergens tegen het dak van een kathedraal zweeft. Zulk een denken is grote onzin en stoelt enkel op gevoel.
Als God al aanwezig is in een kerkgebouw, dan is dat toch heus omdat u Hem in uw eigen hartje uit genade heeft mee mogen dragen. Maar na uw vertrek staat Hij heus niet nog een beetje rond te hangen om de gebrandschilderde ramen te bezichtigen. Het zal Hem worst wezen. Sterker nog, vroeg of laat zal er de fik in gaan. Ja dat doet even pijn ik weet het. Maar zo leert de bijbel heus. Geniet dus van deze zaken, interesseer je in de schoonheid van gebouwen of bouwwerken, maar besef tevens dat het zonder kinderen Gods die er samenkomen, lege, onheilige, dode gebouwen zijn. Zelfs het preekgestoelte is dood materiaal en niet heiliger dan het stokje van de ijslolly van uw kind. De ware kerk is niet het omhulsel, maar wat er in samenkomt. De ware kerk bestaat niet uit de lege monumentale banken, maar uit wie er op zitten. God wil niet één kinderhartje inruilen, voor alle kerkgebouwen op de hele wereld! Een ieder die anders beweert, is een leugenaar.

Stap eens lekker uit in geloof!

Nou ja, dat was een kreet die geuit werd door een meisje in de kerk. Meteen raasde het woordenboek door mijn
hoofd en ik zag het lijstje: heengaan, overlijden, uitstappen, sterven etc, voor de oogbollen.
Vreemde kreten kennen wij toch in evangelieland!

De spreker deed het geweldig vanmorgen een vette 10 voor de preek!
Toch viel mij een contradictie op en wel deze: De dienst werd spontaan begonnen met de hoop dat wij dorsten naar het levende water. Een prima aansluiting bij deze warme dag vol dorst.
De preek over de vrouw bij de waterput die te horen kreeg van Jezus dat wie van het water dat Hij schenkt drinkt, nooit mee dorst zou krijgen, gaf te denken.

Als wij met dorst nog altijd ter kerke gaan, hoe zit dat dan met dat “nooit meer dorst krijgen”,  waarover Jezus sprak? Krijgen we dan toch weer dorst als we daarvan gedronken hebben?

Ik meen dat onze dorst niet gelest wordt door het naar een gebouw gaan dat wij kerk noemen, maar omdat Jezus naar u en mij toekwam en in ons kwam wonen.
God woont derhalve niet in de kerk, Hij woont in u en wij tezamen vormen de kerk. Het gebouw zal God, met respect, worst wezen. Al zit het vol dure gebrandschilderde ramen, God wil dat hele gebouw nog niet inruilen voor één mensenhart. Laten we dat nooit vergeten. 

Gaan kinderen naar de hemel?

Een kind heeft iets onbevangens, iets onberekends, iets waarin ze je volkomen het vertrouwen geven.
Zomaar een aantal zaken waar wij als volwassenen naar kijken en ons verbazen kunnen.

Wij zijn in zonde geboren en ontvangen, zegt de bijbel. Oké het is duidelijk dat elk mens tot zonde komt in zijn leven, toch wijst Jezus zelf naar de kinderen en zegt dat als wij niet als zodanig worden, wij het koninkrijk der hemelen niet kunnen binnengaan.

Ergens zit een link naar de boom van kennis van goed en kwaad. Een kind dat geen besef heeft dat iets fout is, wordt door een liefdevolle papa of mamma niet gestraft.
Het heeft geen zin een kind te straffen want het begrijpt het niet. Zodra een mens volwassen wordt begint het te begrijpen en te kennen en is daarmede verantwoordelijk voor zijn fouten.

Goed, er zullen altijd zware broeders en zusters zijn die menen dat kinderen ook naar de hel kunnen lopen omdat ze in zonde ontvangen zijn. Als we de lijn doortrekken van de doop, waarin de ouders het rechtvaardigen van het kind in zekere zin op zich nemen door voor het kind de keus te maken, komen we wel op deze weg terecht.
Maar ik meen dat het een typisch menselijke en kromme weg is! Wij moeten niet voor elkander willen kiezen, maar dit in alle ootmoed aan God zelf over laten.

Jezus zelf zegt:”Laat de kinderen tot Mij komen en verhinder ze niet, want voor zodanige is het koninkrijk der hemelen." Ik heb de eer gehad om afgelopen vrijdag drie uur met kinderen die op de bbq van de zaak vol bouwvakkers rondliepen, te kunnen dollen. Wij hebben zelf geen kinderen en ik wilde nog eens bevestigd zien wat ik eigenlijk al wist. Kinderen stellen hun vertrouwen volledig in je handen, zonder terughoudendheid, als je daar gevoel voor hebt. Ik meen dat dit een van de belangrijkste aspecten is waar Jezus op doelde. Daarnaast zien ze zichzelf als gelijken. Pas als mensen volwassen worden menen ze zich op te mogen delen in categorieën als: geleerd, rijk, geestelijk, beter, best etc.

woensdag 17 juli 2013

Mensen

Is het je wel eens opgevallen dat de fijnste mensen diegenen zijn die zich kunnen vereenzelvigen met jou?
Mensen
die heel dichtbij je zijn omdat ze niet boven je maar naast je staan.
Ze wijzen niet met hun vingertje naar jouw fouten.
Ze wijzen niet naar jouw pijnlijke plek.
Ze wijzen niet naar jouw falen.
Ze zijn er gewoon voor je, zonder voorwaarden.

Is het je wel eens opgevallen dat de minst fijne mensen diegenen zijn die menen dat ze beter of heiliger zijn dan jou?
Mensen die naast je lijken te staan maar toch zo ver weg blijken.
Ze wijzen naar bijbelteksten die jij moet geloven.
Ze wijzen naar bezetenheid en koppelen dat aan jouw pijn, ziekte of moeite in het leven.
Ze wijzen naar jouw falen.
Ze lijken er te zijn, maar slechts op hun voorwaarden.

De fijnste mensen in het leven, vragen je niets, ze zijn er enkel voor je. Dat zijn je echte vrienden. Wees er zuinig op.

Gods weegschaal

Veel mensen vragen als ze horen dat je naar de kerk gaat:”En waar ga je dan?”
Een logische
vraag en ik stel hem zelf ook wel eens om in ieder geval een beeld te vormen van iemand.
Misschien wel een beetje om iemand in een zeker hokje te krijgen en is dat wel eerlijk? Dat een mens naar de gereformeerde kerk gaat, zegt namelijk niets over wie hij is in Christus. Hetzelfde gaat op voor al de andere namen die wij plegen te gebruiken.
De naam plaatst geen enkel gewicht in de weegschaal van God. Te stellen dat een zekere geloofsrichting de ware kerk vormt, is net zo mal als te menen dat alleen mensen die Kees of Mien heten ten hemel zullen varen.
Er zijn ook mensen die hun kinderen “christelijke” namen geven. Ook dat is humor. Ik hoorde ooit een vrouw zeggen over een gezin wier kinderen niets meer met het geloof deden:” Maar ze hebben christelijke namen hoor.” Alsof God dan zou zeggen:”Dat is oké, door die naam horen ze bij Mij.” Ja lacht u er maar om, maar ze meende het ernstig hoor die vrouw.
Als het gaat om gewicht in de weegschaal, maalt God ook niet om of u genezen bent door Jan Zijlstra. Ook al brult hij nog zo hard:”In Jezus naam.”
God vindt de vertaling die u leest ook al van weinig geestelijk gewicht. Of u psalmen zingt of liederen van Elly en Rikkert, het is even slikken, maar nee, ook dat is van ondergeschikt belang.
Eigenlijk is er maar EENTJE die ons leven gewicht kan geven! Het is de inwoning van Jezus zelf die de weegschaal van God in beweging zet. De rest is dikke lucht!

maandag 15 juli 2013

Uitgestorven soorten

Fotografie is het moment dat voor de lens komt uitbuiten. Dit stel zat op een bankje en wilde eerst niet op de foto maar
even later weer wel. Toch wel leuk deze opa en oma. Kijk maar goed, want ze sterven uit die stellen die met elkaar oud worden en op den duur tot opa "en" oma verworden. Veel diersoorten staan op de rode lijst van zeldzaam geworden. Eigenlijk zouden ze er ook bij moeten, me dunkt. De liefde zal in de laatste dagen verkillen, sprak de Heer Jezus lang geleden. We zitten er middenin volgens mij. Iedereen heeft het over liefde in onze dagen. Maar ten diepste is liefde geen gevoel, het is geen lust of verlangen naar een redelijke kus. Liefde is geven.

In onze dagen is liefde verworden tot nemen. Als "Ik" het maar goed heb. Als "Ik"  maar verliefd ben.
Als Ik, als Ik, als Ik. En alle anderen zullen daaronder moeten lijden. Kinderen, ex partner, vrienden, familie, de kerk. Als Ik maar gelukkig ben.
Dat is de basis van waaruit veel mensen nu liefde beleven. Het is slechts een ik gerichte liefde, een eigenliefde, maar ware liefde stelt niet de eigen ik centraal. Kijk maar eens diep in de ogen van de Man aan dat kruis. Hij zocht niet Zichzelf maar jou en mij. Maar ja wie wil zichzelf nog wegcijferen in deze tijd waarin zelfs de E.O cursussen geeft om vooral voor jezelf op te komen! Modern christendom heet dat. Geef mij de oude maar. Ik ben zo blij dat Jezus niet voor Zichzelf maar voor jou en mij opkwam. Het werd onze redding!

Weer een brandhoutje voor de hel

Zomaar wat woorden van een “zware” dominee die in de wieg keek en het nieuw geboren kindje en de ouders een redelijk hart onder de riem leek te steken, maar niet heus.

Vanmorgen
bij het boodschappen doen zag ik een moslimjochie van een jaar of vier. Hij keek naar mij, ik keek naar hem en we lachten. Moeder stond zwaar overtrokken met een gewaad als een vliegende non bij de kassa en het ventje strekte achter haar rug zijn handje naar mij uit. Dus ik schudde die en hij keek met die grote bruine ogen en glunderde.
Toen was het alsof God tegen mij sprak:”Dit kind behoort bij mij, bid voor hem.”
Een vreemde gewaarwording zo achter de kassa bij de C 1000 te bidden voor een moslimkind en toch denk ik dat wij moeten leren om op dit soort stille influisteringen in te gaan.
We moeten dacht ik in elk kind een koningskind willen zien en voor ze bidden. Niet zoals die zware dominee die enkel zichzelf ten hemel zag varen in gedachte en de rest kon wat hem betreft verbranden!
Neen, werkelijk liefhebben begint bij heel gewoon een moslimkind een handje geven en hem in gebed bij Jezus te brengen.
De Profeet Jesaja spreekt over Gods verbazing betreffende een bepaalde kwestie die Zijn volk was aangedaan.(Jes 42)
Ze waren als mensen die opgeborgen waren in kerkerholen, geboeid zaten en in gevangenissen weggestopt. Wat God zo verbaasde was dat er geen mens riep:”Geeft terug.” Zo is het ook met mensen die de Heer nog niet kennen. Wij moeten bidden en ze terug opeisen voor God want:'God wil dat geen mens verloren gaat!"

zondag 14 juli 2013

De teloorgang van het stille getuigenis


Ooit gingen de
kerkgangers massaal te voet ter kerke. Lange rijen  dames en meisjes flink “behoed” de mannen en jongens er stijfjes achter. Misschien werd er in die tijd door de onkerkelijke wat lacherig over gedaan, nochtans ging er een stil getuigenis uit van die twee maal per zondag ter kerke gaande rijen.

In onze dagen kruipt de massa in de heilige koeien en rijdt  onopgemerkt naar de samenkomst van hun keus. Is er bij een kerkgebouw geen parkeergelegenheid, dan sterft hij maar al te vaak  langzaam maar zeker uit.

We gaan voor makkelijk in deze tijd. De vooruitgang is niet te stoppen en je moet met je tijd mee! Maar hebben we ergens niet een wekelijks vaak vier maal per zondag stil getuigenis verloren, door het gemak wat de heilige koe (de auto) nu eenmaal verschaft?

zaterdag 13 juli 2013

Rookworsten en condooms

Vroeger moesten we al zondagse kleren aan. Niet dat we kerks waren, maar in mijn jeugd viel dat onder de noemer: netjes.
In deze tijd is dat gebruik deels teloor gegaan. Er is campingkleding voor in de plaats gekomen. De kreet:"denk aan je nette broek," heeft zijn betekenis verloren. Het is alles je reinste "mammoet keutel stijl geworden". Maar of het ook mooier is? Ik heb eens zo'n flodderbroek aangetrokken en voelde me er in als een rookworst in een goedkoop condoom. Het zal allemaal wel aan mij liggen. Zelfs mensen die naar de kerk gaan hebben zo iets van: God kijkt niet naar kleren. Hoewel daar veel inzit, zouden ze toch de kledingvoorschriften in het oude testament eens moeten lezen. Ieder moet doen wat hij denkt dat goed is, maar ik denk dat jij als christen straks ook raar op zal kijken als de Heer de nieuwe witte kleding uit gaat delen. Want misschien zit er tussen al die witte koningskledij wel een spierwit flodderbroekje voor hen die geen waarde hechten aan kleding!

Hoe diep gaat het “christelijke” konijnenhol?

Toen ik ruim 25 jaar gelden tot geloof kwam stond ik al redelijk sceptisch tegenover zogenaamde geestesuitingen
die ik maar zo moeilijk vinden kon (en kan) in de bijbel.
Met hand en tand tracht men te verdedigen dat het zogenaamde bezwijken in de Geest in de bijbel gevonden kan worden bij het neerdalen van God in de tempel. Ook de priesters konden “niet blijven staan” zo leert Gods woord, toen God neerdaalde. Ik lees in deze woorden slechts dat de priesters naar buiten moesten gaan door Gods kracht, maar een inlegkundige zal er zonde moeite het hedendaagse rollen, knorren, blaffen en vallen in de Geest in lezen.

De charismatische tendens om op je gevoel te spelen is ook verre van bijbels. Het geloof is uit het gehoor (de blijde boodschap) en niet om wat wij voelen. Gevoel gaat op en neer als de golven van de zee.
Toch is er een ware vloedgolf aan zalvende christelijke sprekers in onze tijd. Men heeft een doos opengetrokken en het is alles: ga op je gevoel af, ontdek je gaven, vind jezelf, kom op voor jezelf, en genees jezelf en oh ja in de naam van Jezus natuurlijk.

Weet je, ik ben zo bang dat we langzamerhand een evangelie geloven, dat weinig meer van doen heeft met Jezus kruis op je nemen en achter Hem aangaan!
Ik ben zo bang dat er onder al deze zogenaamde geestesuitingen heel andere krachten schuilgaan die niets met het Lam Gods van doen hebben.
Ik ben zo bang dat het christelijk geloof steeds dichter komt bij het werken aan je karma. Een christen behoeft niet ziek te zijn, niet te lijden, zal in Jezus naam wonderen doen, ja alles wat hij onderneemt gelukt.
Zo lijkt de massa te redeneren. Langs de kant liggen de kreupelen, lammen en gewonden, die het niet haalden. Jammer, ze hadden geen geloof genoeg! Eigen schuld, dikke bult. De honden blaffen en de karavaan vol wonderdoeners trekt verder met in hun kielzog de moderne christen met opgeheven handen, rollend over de grond, blaffend als een hond en knorrend als een varkentje die zich wonderwel thuis voelt in de vette, zalvende blubber....

Facebook popups

Waarom krijg ik popups van: wie is beter? Vrouwen met elefantiasis van Russische komaf, of van Duitse?
Wordt het “beter zijn” van een vrouw dan bepaalt door de omvang van haar achterwerk of borsten?
Welk een vreemd soort denkwerk zit er achter een dergelijke reclame waar middels het icoontje dat al vast zichtbaar is zulke hoeveelheden vlees worden getoond dat geen man op de wereld dat toch in zijn mond kan stoppen.

Ik vind dit de stomste popup uit de geschiedenis. “Beter” heeft namelijk niets te maken met de hoeveelheid vlees die een vrouw bezit, maar met haar hartsgesteldheid.

Als wij namelijk doorredeneren in de trend van het spotje, dan zou “best” betekenen een paar onwijze billen en borsten zonder vrouw. Ik meen dat we voor deze handel bij de slager moeten zijn. Daar heet het gewoon uierboord en biefstuk…

vrijdag 12 juli 2013

Hoe beoordelen wij medemensen?

Op hun uiterlijk? Intellect? Financiële status? Op hun afkomst? Of ze zwaar of licht zijn? Of misschien wel om wat ze voor ons kunnen betekenen?

Er was hier ooit een dominee (lang geleden) waar wij mee in gesprek waren en toen wij hoog opgaven van een zekere vriend die ons dierbaar is, keek hij smalend en zei:”oh die is best wel een beetje simpel hoor.”

Gewogen op de weegschaal van het intellect en te licht bevonden.
Anderen hebben het al snel over of je zwaar of licht bent? Ik weeg ruim 100 kilo, maar dat bedoelen ze dan niet. Ze bedoelen of je het evangelie zwaar wilt beleven of licht?
Een vreemde zaak aangezien Jezus zelf heeft gezegd dat Zijn juk zacht is en Zijn last die wij mogen dragen licht.

Terug naar hoe wij naar mensen kijken. Hoe kijk jij naar mensen? Ben je al zover om door de ogen van Jezus te durven kijken? Wat zie je dan? Dan zie je geen zwaar of licht, geen Hervormd of Gereformeerd, geen Pinkster of Evangelisch, geen Baptist of Gerebaptiseerd. Dan zie je slechts twee soorten mensen. Zondaars die vergeven willen worden en zondaars die dat niet wensen.

Zullen we afspreken meer door de ogen van Jezus naar elkaar te kijken en te stoppen met alle andere volstrekt onbelangrijke waardeoordelen?
Op het moment dat we dat gaan doen, zullen we ontdekken waarom de liefde de grootste gave  van God is.

donderdag 11 juli 2013

Wat is echt?

Wij leven in een wereld die wij aftasten met onze zintuigen en betitelen wat wij daarmede ondervinden als “echt”.
Dat er zich een heel andere wereld in onze wereld bevindt, die wij niet op kunnen merken omdat ze buiten ons waarnemingsgebied valt, mag voor christenen geen verrassing zijn.
UFO’s, vreemde geestverschijningen, allerhande onverklaarbare zaken waarvan wij soms toch een glimp opvangen, dit alles geeft aan dat er meer is dan wij zien, horen, ruiken, tasten of proeven in het “gewone leven.”
De bijbel leert dat er een wereld om u en mij heel bestaat waarin engelen van God een strijd voeren met engelen van de Satan. Een dimensie waarvoor God ons de ogen gesloten heeft om Zijn redenen. Heel soms mogen stervelingen een blik slaan in die verborgen wereld. We denken aan de profeet Elisa die een gezicht kreeg op deze hemelse strijd die tot op de dag van vandaag gaande is. Of aan de Paulus die tot in de derde hemel een blik mocht werpen en dingen zag die onuitspreekbaar waren.
Laten we nimmer vergeten dat het leven complexer in elkaar zit dan wij voor ogen hebben. Het is derhalve te beperkt om te stellen dat alles wat ons overkomt uit Gods hand komt. Er is een heel leger van vijanden op de been die tot de tijd dat Jezus terugkomt, nogal wat in de geestelijke melk te brokkelen heeft.
Er is meer dat u en ik kunnen zien, er is meer dan u en ik begrijpen kunnen. Laten we daarom schuilen onder de vleugels van de levende God, Hij zal u en mij behoeden voor het kwaad wat Zijn Zoon reeds overwon.

dinsdag 9 juli 2013

De luis in de pels

Nog erger is de mens die in zijn eigen gemeente en kerk begint. Meestal in het verborgene onder de tittel: kringleider.
Niet altijd gelukkig maar ik tref er her en der nog al eens eentje aan waarvan ik direct opmerk: die vindt zichzelf zo belangrijk en offert zichzelf op in zijn gedachten om binnen deze gemeente het beter te weten.

Kringthema’s bestaan dan vaak uit: wonderen, tekenen, gaven, genezingen etc.
Mijn overgebleven haar gaat direct overeind staan als zulke je aanspreken. Het eerste wat ook voor in de mond ligt is:”kom bij ons op de kring.”
Niet:’fijn dat je elke zondagmorgen op de (grote) kring (de samenkomst bent) maar: kom bij ons op de kring.
Het spijt mij maar ik krijg er zelfs nu al de kriebels van en wil deze mensen dan ook laten weten dat ik een dubbel gevoel heb bij hun oprechtheid in deze.

Een kring mag een verlengstuk van het "gemeente zijn" vormen, maar al te vaak is het een voetstuk van het eigen te grote ego. Men wenst op de trom te slaan en wij mogen dansen. Nogmaals, er zijn gelukkig massa’s en massa’s kringen om de juiste redenen van start gegaan, doch in elke gemeente tref ik de mensen aan die onder de pels van de gemeenschap een eigen kerkje hebben en dat de kring noemen.
Pas met zulke mensen op!

Ik ben een nieuwe gemeente begonnen...

Een van mijn kennissen uit een ver christelijk verleden stond plotseling voor de deur en vertelde mij een nieuwe gemeente te zijn begonnen. Ik hoorde hem aan en hij geleek op een strandbal die te lang in de zon heeft gelegen.
Er zat weinig model in, enkel veel warme lucht.
Men noemde hem in de omgeving waar hij voor zichzelf begonnen was (hij sprak erover alsof het een zaak van broodjes en warme worst betrof) de oude slang.
Vol trots en met hoge borst lachte hij luid omdat er uit de omgeving steeds mensen uit de kerken kwamen om het heil nu bij hem in de nieuw geboren gemeente (als hij het noemde) te vinden.
Op mijn vraag of de gemeente niet al ruim 2000 jaar geleden geboren was, gaf hij geen antwoord.
En demonen werden uitgedreven en homofielen genazen en deden het nu niet meer met elkaar maar met anderen en zieke mensen genazen en….
Enfin de lijst met wonderen was ellenlang. Ik zag de onrust in zijn ogen, zijn opgeblazen borst en besefte toen dat hij in de valkuil van de hoogmoed was gevallen.
De gemeente beginnen behoeft niet, die is er al. Mensen die zich nergens bij aan wensen te sluiten in deze tijd waarin er meer kerkrichtingen zijn dan ons lief moet wezen, geven slechts blijk van onvolwassen, kinderlijk, rebels, hooghartig, ongeestelijk en bovenal sektarisch gedrag.
Laat daar geen twijfel over bestaan.
Toen hij vertrok drukte hij mij nog een boek in handen hoe God ook in mijn leven voor bevrijding kon zorgen.
Eerlijk gezegd voelde ik mij reeds volkomen bevrijd toen hij weer weg was….

maandag 8 juli 2013

Het visstickevangelie

God is liefde. Van Hem mag alles als je het maar uit liefde doet. De bijbel is voor velen een soort kookboek waaruit naar
gelang onze trek, genomen kan worden.
Velen maken er slechts vissticks uit, even snel en lichtgebruind, zelfs een kind lust het.
Alle delen die ons niet aanstaan slaan we gewoon lekker over of schuiven die Israël toe.
“Dat was voor toen,” is een kreet die ik vaak hoor vallen.
Heiligheid, geen seks voor het huwelijk, je ouders en de ouderen eren, de samenkomsten bezoeken, ach, dat moet je niet te letterlijk nemen. Wees nou gewoon lief voor elkaar en hand in hand gaan we straks naar Jezus in de hemel. Dat is het evangelie voor velen in onze dagen. De God van toorn over de zonde wil men niet langer kennen. Weg met Hem! God is liefde en punt uit. Heiliging zonder niemand de Heer zal zien? Wat een flauwe kul! De smalle weg? Hoezo smalle weg? Gewoon lief zijn, af en toe naar de kerk en een vluchtig gebed, dat moet voldoende zijn.
Men paneert zijn eigen maatstaf met een dun korstje evangelie naar smaak.
Velen zullen ten dien dagen zeggen:”Maar Heer ik zat toch in Uw kerk, ik zong in Uw koor, ik vree veilig met een condoom met de opdruk:”Er is hoop", had zo’n visje achterop mijn auto, was lid van de EO en was liefdevol voor mijn marmot.”

En Hij zal tot hen zeggen:”Ik heb u nooit gekend.”

vrijdag 5 juli 2013

Gelukkig zijn...

Gisteren, een jongen nog en zij eigenlijk een meisje. Ze liepen hand in hand het stadhuis binnen. Grote plannen dat zag je zo,
hun ogen glinsterden in het doorbrekende zonnetje. Jij als 52 jarige man, kijkt ernaar en geniet ervan. Laten we de boel bovenal positief blijven zien. 35% gaat weer uit elkaar zeggen de statistieken, maar aan uit elkaar gaan, daar dacht men nu niet aan. Ze waren juist zo blij met elkaar! Las in een wetenschappelijk magazine dat onze hersenen een geluksstofje aanmaken bij de liefde. Een soort hormoon dat onze band met elkaar versterkt. Dit stofje maakt de receptoren in ons brein ontvankelijk voor een sterke verbinding met elkaar. Als mensen scheiden en opnieuw huwen is het geluksstofje nog wel actief, maar veel minder. Bij een derde huwelijk is het stofje nog kariger aanwezig. Wonderlijk! Zou de bijbel dan toch gelijk hebben als het over scheiden gaat?
 Daar dacht ik aan toen ik ze het oude stadhuis binnen zag wandelen. En nu maar hopen dat ze emmers vol geluksstof mogen aanmaken. Mijn zegen hebben ze.

donderdag 4 juli 2013

Waarom ik als getuige van Jahweh, nimmer een Jehova’s getuige zal worden.

Omdat men het heil meent te kunnen verdienen door langs de deuren te gaan. De bladen wachttoren en ontwaakt zijn voor rekening voor de mens die langs de deuren sjokt op zaterdagmorgen en de winst gaat naar het genootschap.

Omdat in de gedachte van de Jehova’s er voorlopig maar 144.000 gaan hemelen (allen kopstukken van het wachttoren gezelschap) de rest moet in de aarde rusten in een onbijbelse zielenslaap. Deze 144.000 zijn al bekend m.a.w wij zijn de sigaar.

Omdat ze een valse bijbelvertaling hebben die werkelijk de allerslechtste vertaling is, die ik ooit heb gelezen. Ze hebben werkelijk alles aangepast naar hun onbijbelse geloofsleer.

Omdat ze de Godheid van Christus loochenen en van de Verlosser een geschapen wezen willen maken (de Engel Michael) die voor ons de deur zou moeten vormen naar Gods genade en liefde. Om kort te gaan: ze wijzen de Zoon van God af en het volbrachte werk op Golgota zou God niet zelf in Zijn Zoon hebben volbracht, doch God liet het een engel opknappen...

Omdat ze sterke verbanden hebben met het denken van de oprichter (een vrijmetselaar) van het wachttorengenootschap, meneer Charles Taze Russel, die op zijn grafsteen (in piramidevorm) zelfs het teken van de vrijmetselarij heeft.

Omdat ze keer op keer valse profetieën hebben geuit die nimmer zijn uitgekomen.

Omdat zij beweren de enige ware gelovigen zijn (kerk) en dat de anderen bij de grote hoer behoren (openbaringen).

Een aanrader om te lezen wat zich nu precies binnen het wachttorengenootschap afspeelt is het boek:Herders zonder erbarmen. Een echtpaar dat jarenlang bij deze onbijbelse sekte heeft gezeten, vertelt precies datgene wat je nooit hoort als ze glimlachend aan de deur staan. Een "onmisbaar boek voor christenen die zich willen wapenen tegen de leugens van het wachttorengenootschap."

Om kort te gaan: het zijn geen getuigen van onze Here Jezus, doch getuigen van hun zelfbedachte godheid.

Laat u dus niet in met deze mensen!

woensdag 3 juli 2013

Oerknal is een geloof

Veel mensen die wetenschappelijk menen te denken en aanhanger zeggen te zijn van de zogenaamde evolutietheorie en de oerknal die deze met een dreun inleidde, voelen zich verheven boven de eenvoudige gelovige die God als Schepper erkent. Er wordt zelfs wat gniffelend over gedaan alsof het geloven in de Heer een beetje achterlijk is.
Maar de gedachte dat alles wat is uit een oerknal voortkomt, is nimmer wetenschappelijk aangetoond. Hetzelfde gaat op voor de zogenaamde Evolutietheorie waarbij men bij elk mens met flaporen een aap ten grondslag aan zijn bestaan ziet. Het zijn slechts aannamen. En een aanname is een geloof, het is religie. Er is derhalve intellectueel bezien derhalve geen enkel verschil tussen de mens die in God gelooft of de mens die in de oerknal gelooft en alles wat er mee samenhangt.
God is niet te verklaren en ook voor de oerknal zijn geen bewijzen, slechts tegenstrijdige theorieën.
Mensen die de wetenschap, die zich elke keer toch weer moet aanpassen omdat ze er toch weer naast zaten met een zekere theorie, kunnen zelfs veel leren van de eenvoudige gelovige die al eeuwen gelooft in een Schepper van hemel en aarde welke zich nimmer heeft moeten aanpassen. De waarheid behoeft zich immers nooit aan te passen! Mogen meer mensen zulks toch inzien.

Geestelijke trucjes

In de loop der jaren dat ik christen mag zijn, heb ik er wat zien langskomen en nog altijd worden er boeken over volgeschreven. Hoe een christen succesvol kan zijn, hoe hij de stem van God kan verstaan, hoe hij een overwinnend leven kan leven, hoe hij een gezond en bovenal lang christenleven vol geluk kan krijgen, enfin de lijst is onwijs lang.
Dergelijke boeken, preken en levensovertuigingen hebben vaak één ding gemeen: ze plaatsen de mens centraal.
Het gaat om de mens, het gaat om jou.

Als we de bijbel goed lezen merken wij snel op dat het boek niet eens zozeer gaat over de mens en zijn redding, genezing of geestelijke wandel naar de hemel, doch wijst naar één persoon.
Het is Jezus die de centrale plaats inneemt in heel de bijbel. Het gaat in de eerste plaats om Jezus en pas daarna om Zijn bruid. Dat is misschien even slikken.

Laten we nou eens afleren om allerhande systemen, middelen, handigheidjes, trucjes menen te moeten hanteren om Jezus beter te leren kennen.
U hoeft niet te gaan liggen soaken, blessen, met opgeheven handen in een soort trance God te zoeken en te proberen de deur open te krijgen naar het hart van God. U hoeft niet in het zwart gekleed te gaan, geen hoedje te dragen en niet in nieuwe tongen te spreken.
De deur naar God is open en wie komen wil die mag.  Er is slechts één sleutel door welke de deur openging. Zijn naam is Jezus. Roep God maar aan in die naam en Hij zal antwoorden. Vergeet al uw boeken over succes en christen zijn. Over een overwinnend christenleven dat met opgeheven handen het beloofde land in bezit neemt.Vergeet al de babbels van die zalvende predikers die het allemaal zo goed weten waar de sleutel te vinden is.
Het leger van God marcheert op de knieën naar de hemel met Christus voorop. God laat zich enkel door Hem (Jezus) vinden en niet door uw trucjes…

maandag 1 juli 2013

Israël en kanker

Alleen bij ons in de straat zeven mensen kanker. Hetgeen te denken geeft. Ik herinner mij nog heel goed de eerste keer dat ik de naam van deze ziekte hoorde.
Het was toen ik in de eerste klas van de lagere school zat. De vader van een vriendje had het en ik begreep niet dat het ziekenhuis er niets (in zijn geval) aan kon doen.
Je hoort wel eens mensen zeggen:”vroeger hadden de mensen het ook, maar men wist toen niet wat het was waar ze aan stierven.”
Weet je: ik geloof er niets van! Ik ben zo bang dat wij een wereld hebben gecreëerd die zo gericht is op geld en winst maken, dat wij alles “slikken” wat men ons voorschotelt als het maar smaakt.
Ons voedsel is vergeven van de stoffen die er niet in thuishoren. Ons drinkwater van hormonen en medicijnen waar de waterleidingmaatschappij ook mee zit, omdat ze al die rommel er zo lastig uitkrijgen. Van het zakdoekje waarin we onze neus snuiten, tot het stukje papier waar we onze kont mee afvegen zit vol chemicaliën. We besprenkelen ons met parfum, deodorant en allerhande geurtjes. We poetsen onze tanden met een in de farmaceutische industrie geproduceerde pasta, wassen onze haren met een zeepje dat uit dezelfde fabriek komt en smeren onze huid vol smeersels waarvan ook niemand de uitwerking op lange termijn kent.
Onze frisdranken vol kunstmatige zoetstoffen, onze boter vervangen door een of ander kunstmatig goedje, de conserven vol stoffen die het lang houdbaar maken, het brood vol vershouders, onze zuurstof vol uitlaatgas ach de lijst is te lang voor woorden.
In Israël waar men zich nog aan de spijswetten van God houdt, schijnen bepaalde vormen van kanker, sporadisch voor te komen. Wat leert ons dat?

Muziek is emotie

Als je na jaren weer eens geconfronteerd wordt met de artiest, de popgroep of de band die de muziek speelde toen jij nog onder de noemer “jeugd” viel, gebeurt er iets vreemds.
Of eigenlijk is het in het geheel niet vreemd dat je tot tranen geroerd kan worden door zoiets.
De muziek neemt je mee naar de jaren die nu je een mens van middelbare leeftijd of ouder bent geworden, ver achter je liggen. Ze zetten alle luikjes van je herinneringen wijd open. Je liefde, je pijn, je moeite, je dromen, alle dingen die niet zijn gegaan als jij hoopte en nu besef je plotseling dat het leven een damp is.
Nog even dan zal ook jij niet meer op deze aarde zijn en zijn herinneringen aan wie jij was, het weinige dat hier rest en ook die zullen ooit vergeten worden.
Wat heeft het leven eigenlijk voor zin als er geen vervolg is? Is het leven dan niet een kortstondig opbloeien, verwelken en vergaan? Als er geen vervolg gevonden wordt dan is het leven de pijnlijkste grap die ooit is gemaak!

Spierreuma

Ma zat in de kantine naast een nog oudere vrouw.
Ik schoof aan met mijn bakje aardbeien die moeder een voor een tussen het gesprek met de oude dame door naar binnen werkte.
Vrouw:”Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor maar doet wel pijn en wat heeft u?”
Moeder:”Ik ben een beetje verlamd geloof ik en kan niet meer lopen.”
Vrouw:”Ik heb vier kinderen en mijn man is trouwambtenaar die zo dadelijk mij met hemzelf in het huwelijk zal verbinden, hebt u kinderen?”
Moeder:”Ik heb (steekt vingers op en telt af) vier kinderen, drie dochters en een zoon.”
Vrouw:’ En uw man, waar is uw man?”
Ma:”kijk zorgelijk naar mij en vraagt:”Waar is je vader?”
Ik:”In het wassenbeeldenmuseum.”
Ma en vrouw:”Hahahaha.”

Vrouw:”Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor maar doet wel pijn en wat heeft u?”
Moeder:”Ik ben een beetje verlamd geloof ik en kan niet meer lopen.”
Vrouw:”Ik heb vier kinderen en mijn man is trouwambtenaar die zo dadelijk mij met hemzelf in het huwelijk zal verbinden, hebt u kinderen?”
Moeder:”Ik heb (steekt vingers op en telt af) vier kinderen, drie dochters en een zoon.”
Vrouw:’ En uw man, waar is uw man?”
Ma:”kijk zorgelijk naar mij en vraagt:”Waar is je vader?”
Ik:”In het wassenbeeldenmuseum.”
Ma en vrouw:”Hahahaha.”
Na het zes keer precies zo te hebben aangehoord besefte ik dat het wel gemakkelijk is als je weinig gespreksstof hebt om alles direct weer te vergeten. Dingen blijven nieuw voor je op die manier.
Als ik weer op huis aanga hoor ik nog eenmaal:” Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor.”