zondag 30 juni 2013

Pilaren duwen in de Geest

In de sintjan in Gouda zat ik vanmorgen naar de grote pilaren te kijken die het imposante bouwwerk dragen.
Onmiddellijk dwaalden
mijn gedachten af naar de meest tot de jeugdige fantasie sprekende figuur uit het oude testament: Simson. Op de lagere school sprak de Godsdienstonderwijzer over deze enorm sterke, op een aan de anabole zijnde Bodybuilder gelijkende man, die 1000 filistijnen de hersens insloeg met een redelijke ezelskaak. Later toen Simson echt de beuk er in wilde zetten duwde hij twee soortgelijke in de Sintjan aanwezige pilaren omver, waardoor de Filistijnen inclusief hijzelf helemaal in de pan werden gehakt onder het vallend puin.

Pas later toen ik tot geloof gekomen was en het bijbelboek richteren er op nasloeg ontdekte ik een dwaling. We lezen namelijk van Simson dat de mensen vroegen:”Simson, waarom ben jij nou zo sterk?”
Als hij er uit heeft gezien als een enorme, op een stier gelijkende krachtpatser, was dit een vrij domme vraag. Het was immers duidelijk dat Simson in eigen kracht zo sterk was. Maar het is veel aannemelijker dat Simson een heel gewone man was als u en ik. Zijn buitengewone kracht zat niet in hemzelf, maar in de Heer die Hem tot dienst geroepen had.
Dezelfde Heer die u en mij ook tot eer van Zijn naam en dienst geroepen heeft. Hoe komt het dan toch dat wij christenen al moeite hebben om twee satéprikkers uit elkander te drukken? Vreemd dat veel zaken in de bijbel tot een of andere blessing zijn verworden. Men zegt in de Geest te bezwijken omdat er in het oude testament ook mensen niet konden blijven staan toen de Heer neerdaalde in Zijn tempel. Reden om op de grond te rollen en het: vallen in de Geest te noemen.” Van mij mogen ze! Maar zou het niet veel stoerder zijn om pilaren omver te duwen? Goed het kost je zo nu en dan een kerk, maar in deze tijd vol werkelozen, bouw je die zo weer op. Ik meen een nieuwe blessing te ontdekken. “Pilaartje duwen in de Geest.” Waarom niet?

vrijdag 28 juni 2013

Softe God

Wat bij ons ook zo fijn is dat er elke zondag na de dienst een wasvrouw achter de kerk staat die, als de preek het
je toch wel wat dun door de broek liet lopen, voor een euro alles weer vlekkeloos schoon wast. Zijn onze preken niet wat lief geworden? God is een God van liefde die je alles vergeven wil en een aai over je bol toe! Hij staat altijd klaar om te geven en te vergeven, te genezen en je op te rapen als je gevallen bent. Hoewel er veel waarheid in deze woorden schuilt, zou het zomaar kunnen dat we hiermede slechts één deel van wie God is overbelichten terwijl een ander deel, onderbelicht blijft. Wil niet zeggen dat ik zou willen kiezen voor donderpreken en een geloofsbeleving van angst en beven, want dan overbelichten we wéér de andere kant van wie God nu eigenlijk is. Laten we niet slechts datgene uit de bijbel halen wat ons aanstaat en de rest vergeten! Dat De Heer ook een God is die straks schalen vol gramschap en toorn over deze aarde zal uitstorten, daar hoor je zo weinig over. God is liefde, punt uit, dat is de boodschap die we gaarne horen…

donderdag 27 juni 2013

Kerken ombouwen tot moskeeën

Het gebeurt nu al, ook in ons land en zegt iets over de geestelijke staat waarin ons land verkeert.
Met het schrappen van het verbod op Godslastering, zette de regering een laatste stap in de richting om ons te onttrekken aan Gods zegen.
De kreet dat wij een christelijk land zijn, dekt net zo min de lading als de woorden: God en oranje.
God heeft voor velen afgedaan en als de bijbel ons één ding glashelder voor ogen houdt dan is het wel dit: een volk dat God vaarwel zegt is gedoemd ten onder te gaan.

Dat dit niet alleen voor Nederland opgaat moge duidelijk zijn! Iedereen buigt zich over de neergang van de economie en heel “geleerde” mannen en vrouwen doen erg ingewikkeld over de oorzaak van de malaise.
Niemand lijkt in te willen zien, dat God langzaam maar zeker Zijn zegen terugtrekt uit onze samenleving.

Wij hebben Hem immers vaarwel gezegd en denken wij nu heus dat al die “slimme bezuinigingen” een keer zullen brengen in het wegebben van de zegen?
Ik hoop dat u, overgebleven christenen niet zo blind bent dat u niet ziet dat dit een begin der weeën is…

woensdag 26 juni 2013

Wickliff bijbelvertalers

In las dat men druk bezig is om de bijbel voor de Islamiet toegankelijker te maken.
Iemand kan dat wellicht
toejuichen want de bijbel is er voor iedereen.
Hoewel de mensen van Wickliff reeds eerder concessies hebben gedaan met het woord van God en voor de Papoea’s de woorden: de goede schaapsherder, hebben aangepast in “de goede varkenshoeder’  omdat een Papoea nu eenmaal het diersoort schaap niet kent, overtreft men nu zichzelf door het Zoonschap van God uit de bijbel te willen schrijven in deze vertaling.
De Islamiet kent immers God als één en zou wellicht struikelen over de drie-enige God van onze bijbel.
Overal waar het woordje Zoon staat, zou plaats moeten maken voor het woordje Heer, maar ergens voelt dit in mijn beleven als een grove schending van de Godheid van de grote Zoon van God, Jezus Christus.

Hoe ver gaan we in deze en kunnen wij ons wel verschuilen achter de bijbeltekst om bij de Joden een Jood te zijn en bij de Grieken een Griek als we zulke fratsen met Gods woord gaan uithalen…

dinsdag 25 juni 2013

Hoe hoort een christen te zijn?

Geliefd, zeggen veel mensen. Men mag ons herkennen aan de liefde. Dat is op zich waar denk ik.
Een christen is iemand waar mensen een goede indruk van hebben, die vriendelijk is en betrouwbaar en bovenal erg lief. Zoiets!
Toch zegt de Heer dat wie Hem wil volgen gehaat zal worden soms zelfs door zijn eigen familie.
Dat is een lastige combinatie een geliefd persoon die toch gehaat wordt.
Ik hoorde ooit een predikant zeggen:”als je een wereld met leugens kwaad wil maken, moet je ze de waarheid vertellen.”
Is het daarom wel zo veelzeggend als wij door iedereen lief gevonden worden?

Ik ken christenvrienden die in de straat waar ze wonen nooit commentaar durven geven op een overbuur die tot diep in de nacht feestjes geeft. Ze houden zich stil in de hoop dat anderen dit op zullen lossen en zij, lief gevonden blijven worden.
Ik vindt dat bijzonder hypocriet!
Ik meen dat wij christenen op moeten passen om liefde en lief gevonden willen worden met elkander te verwarren. Ze kunnen in elkaars verlengde liggen, maar soms lopen ze mijlenver uit elkaar. Jezus offer was het toppunt van liefde en toch haten de meeste mensen Hem nog altijd.

maandag 24 juni 2013

Waar is de hemel

Er zijn nogal wat theorieën over de plek waar de hemel is. Veel mensen menen dat het ergens hoog boven de sterren moet zijn. Toen de eerste mens met een raket naar de maan vloog sprak hij bij zijn terugkomst op aarde dat hij God nog de hemel gezien had.
De Jehova’s getuigen menen dat iemand bij zijn sterven in een zielenslaap zal blijven tot de opstanding der doden. De Joden hebben nog immer hun schoot van Abraham waar gestorvenen naar toegaan. De indianen hun eeuwige jachtvelden, een ander het walhalla of een van de vele variaties daarvan. De meest perverse uiting van de hemel is wel daar waar je elke dag 99 meisjes kan ontmaagden. De vraag komt op of een dergelijke hemel voor die meisjes niet meer op een hel gelijkt!

Heel dikke boeken zijn geschreven over de hemel en hoe en wanneer en of wij daar al dan niet heen zullen gaan na ons overlijden. De een gelooft enkel in de nieuwe aarde, de ander meent dat het oud testamentische  paradijs het doel is en weer een ander schoffelt er wat tussenin.
En het is zo simpel!
De hemel is die plek waar Jezus is! Dat is de persoon waar u de hoop op heeft gezet. De hemel is niet een soort schuur vol lieve en lekkere dingen. Niet een meisjeskostschool waar elke dag 99 maagden uit genomen kunnen worden (walgelijk vind ik), niet een soort fase of afgebakende plek. Welnee! De hemel, zal straks alom vertegenwoordigd zijn. Daarom is er een nieuwe aarde nodig die bij de hemel hoort. De oude hemelen (dat is het uitspansel) worden opgerold en het nieuwe Jeruzalem zal op aarde neerdalen. De hemel zal niet langer gescheiden zijn van de aarde. Overal zal Jezus zijn en waar Jezus is, daar is de hemel! Waar Jezus is, daar is het leven. Waar Jezus is, daar is de Vader. Waar Jezus is, daar willen wij zijn.

zondag 23 juni 2013

Andere Jezus

Regelmatig spreek ik christenen die ik ken uit de ruim 25 jaar dat ik gelovig ben. Vaak komt de vraag op:”gaan jullie nog altijd naar de kerk?”
Een vreemde vraag misschien, want een christen die niet meer naar de samenkomst gaat, doet mij denken aan een voetballer die enkel zelf nog een balletje trapt, zonder in teamverband te spelen. En ik meen dat het spel in teamverband nu juist Gods bedoeling was (is).
Soms luidt het antwoord:”ja we gaan nu buiten de stad want hier is niks.”
Deze noemer “niks” geeft al aan hoe men denkt over de gevestigde orde denkt die in nagenoeg elk dorp in deze omgeving aanwezig is.
Velen reizen stad en land af om naar de gemeente van hun keus te gaan en verzetten elke zondag veel kilometers om eindelijk aan te komen en later weer veel kilometers terug te reizen naar huis.
Zijn we als het puntje bij het paaltje komt ook niet een heel klein beetje verwende, eigenzinnige, hooghartige, klierende, betweterige, zielige christenen, die wel hard roepen dat we samen op weg zijn, maar ten diepste menen dat het echte “lekkers” en de ware “weg” altijd te vinden is op het andere weiland?
Als stomme schapen die menen dat het gras zoveel sappiger is bij de buurman? Al moeten we er uren voor rijden in onze heilige koeien. Het klinkt mij nogal onvolwassen in de oren. Geloof mij nou, Jezus is dezelfde op alle plaatsen ook de kerk in uw directe omgeving. Of dacht u dat ze daar een andere hadden?

zaterdag 22 juni 2013

Het genoegen van geven

Het was een bloedhete dag op de zaak afgelopen dinsdag. De bouwvakkers liepen te puffen en te steunen. Ze moeten tot hun 67e dus
reden tot volop amechtige gevoelens. Ik kocht aan de overkant bij een zaak in gereedschappen een doosje slangenklemmen en zag dat ze een “ijsjesdag” hadden. Iedere klant kon een ijsje krijgen. Maar ja, ik kon moeilijk heftig likkend aan een ijslolly binnenkomen terwijl de rest als oververhit zijnde bavianen rondliep, dus ik vroeg of ik een doos kon kopen?
“Je krijgt er een,” was het antwoord van de verkoper.
Zo kwam het dat ik met een doos van 9 ijslolly’s de zaak betrad. Maar ja, we waren met z’n tienen. Ik durfde niet nog een tiende ijsje ook te vragen, bedoel er zijn grenzen!
Dus ik begon te delen in de hoop dat er iemand zou afslaan, maar iedereen nam gretig af en ik begreep dat ik dus de man moest zijn die er geen nam. Geen leuk vooruitzicht omdat mijn innerlijke mens begon te zeuren dat ik er het meest recht op had omdat ik ze had weten te regelen. Ik legde hem het zwijgen op en deelde ook die laatste uit en toen gebeurde het. Toen ik al die bouwvakkers zag lebberen en likken begreep ik dat daarin meer plezier school dan zelf te hebben genomen en een ander teleur te hebben moeten stellen. Die jongens moeten nog heel de middag en eerlijk hoor, als je iets van de hemel wilt proeven dan moet je toch zeker bij deze: stoere mannen maar met liefdevol hart, wezen. Eet ze mannen het komt jullie toe bij alles waarmede de mens zich aftobt in het leven….

vrijdag 21 juni 2013

De noemer God

Heb jij wel eens nagedacht over de noemer God?

Veel mensen hebben dikke boeken over Hem geschreven. Positief als ze Hem als Heer zagen, negatief als ze Hem niet wilden erkennen.
In het laatste geval altijd omdat men met eigen wijsheid God wilde verklaren.
Maar
God is veel te groot om in ons mensenhoofdje te passen.
Kan jij je voorstellen hoe het is om niemand boven je te hebben?
Niemand waar jij om raad kan gaan?
Niemand om op terug te vallen in nood?
Niemand die je echt begrijpt?
Niemand om overleg mee te plegen?
Niemand die groter is dan jij?

Kan je je ook de leegte voorstellen?
De verschrikkelijke angst?
De verkramping?
De eenzaamheid?
De zinloosheid?
De pijn?

Zo zouden wij mensen het tenminste ervaren als we God waren.
We zouden dat nooit ook maar een seconde volhouden zonder volkomen in elkaar te storten.
God is te groot voor ons denken. Vroeger zeiden vader en moeder wel eens als je als kind iets vroeg:”Daar ben je nu nog veel te klein voor, dat vertellen we je later wel eens.”
Met God is het net zo. Wij moeten derhalve niet in de valkuil van onze kleine eigenwijze menselijk beredeneren vervallen als wij het over God hebben. Hij is zoveel meer en groter dan de ganse mensheid kan begrijpen.
Jezus sprak: Wie Mij gezien heeft, die heeft de Vader gezien." Daarmede zet Hij alle ander door mensen bedacht zijnde goden op hun plek waar ze horen. Hij alleen geeft ons zicht op een glimp van de Vader, de rest van de goden kan bij het grofvuil.


donderdag 20 juni 2013

Oude en nieuwe taartjes

Nou kan je wel geheel en al in je recht staan als je van leer trekt zodra de verzorging in een tehuis onder de maat is, maar zodra je merkt dat het naar de goede kant is omgeslagen, moet je dan ook een beweging maken.
Dus vanmorgen naar de Vlaaien winkel om daar 15 stukken aardbeien en appelvlaai op te halen en met de complimenten van mij voor moeders goede verzorging op dit moment. Je kan niet blijven mokken en dan, met honing vang je meer vliegen dan met azijn. Altijd (terecht of onterecht) kritiek hebben, wreekt zich uiteindelijk op moeder en zij betaalt de prijs van ons kleine gelijk.
Eet ze mensen, fijn dat het nu zo goed gaat allemaal.

dinsdag 18 juni 2013

Met moeder gaat het goed.

Met moeder gaat het erg goed. Ze hebben haar uit bed genomen en op de zaal gezet waar ze koffie zat te drinken met anderen.
Toen ik binnenkwam met mijn bakje met suikermeloen moest ze huilen, maar niet van echt verdriet hoor. Sprak met de verpleging over moeder en ze vertelden dat ze haar nu elke dag uit bed haalden en dat moeder geen last meer had (na twee jaar door de medicijnen) van diaree. Dat had een ander op medisch vlak dus ook wel eens kunnen bedenken, maar blijkbaar was het nodig eerst in een ziekenhuis te belanden alvorens artsen tot de ontdekking komen dat bepaalde medicijnen laxeren. Het zal allemaal wel aan mij liggen maar soms vraagt een mens zich wel eens af of de artsen die medicijnen voorschrijven en personeel dat het toedient zelf de gebruiksaanwijzing wel kunnen lezen?

De doorzitplek was geheel genezen en ma had een eigen, speciale stoel gekregen waar ze als de koningin in zat.

Ze zag er goed verzorgd uit en ik moet zeggen dat het verzorgingstehuis Gouwestein duidelijk vorderingen heeft gemaakt in deze in mijn beleving. Heel, heel, heel fijn om moeder na twee jaar in bed, eindelijk weer eens in een stoel te zien zitten. Ze werd er een ander mens van!

zondag 16 juni 2013

Volslagen blind

Ik ken een blinde man die in Jezus gelooft, maar ik ken ontelbaar veel ziende mensen die geen enkel zicht op Hem hebben.
“Waar is God dan?” Het is het alom bekende geluid in vragende zin. En dat terwijl de schepping dwars door alle moeiten heen, die de zondeval nu eenmaal tot stand heeft gebracht, nog zo overduidelijk in al haar facetten laat zien, dat er een Schepper is. Niemand zal het in zijn hoofd halen om de nachtwacht toe te schrijven aan een paar toevallig bij elkander gekomen potten verf en een daaruit ontstane explosie. Uit elke penseelstreek blijkt dat er een meesterlijke hand was die in alle liefde zijn grootste werk volbracht.
En toch krioelt het van de mensen op deze aarde die het werk en de liefdevolle hand van God de Vader volkomen negeren. Alles begon met een oerknal, toen kwam er een aardbol en een zee en uit de zee kroop een vis die een aap werd die rechtop ging lopen en achter de pc kroop en dit stukje schrijft. Kan het volslagen blinder?

Alles wordt minder, behalve dat Ene

Ik kreeg van mijn schoonmoeder een standaard koningstientje.
Dat is leuk! Wat mij meteen opviel was het lage gewicht. Ik las op het mapje:”Zwaar verzilverd koningstientje.”

Vanuit de kast haalde ik een ouder standaard exemplaar die volgens het mapje nog van sterling zilver was.
Een nog ouder exemplaar bleek van goud en toen drong het tot mij door.
Alles wordt enkel minder. De overheid bedot ons zelfs op het vlak van koningstientjes die geen tientje waard zijn maar slechts oud metaal blijken.
Vroeger had een munt nog de werkelijke waarde van dat beloofde tientje. In goud of zilver dat was om het even. Nu geven ze je een paar gram nikkel in handen omwikkeld met wat zilverpapier en noemen dat geld(ig).
Het geeft zo aardig aan in welke fase we zitten. Niets is wat het lijkt. Zelfs datgene waarop de opdruk van onze nieuwe koning prijkt blijkt zo vals als maar kan.

Neen dan onze “echte” koning. Jezus betaalde met Zijn dood uw en mijn schuld. De waarde van dat offer is dwars door alle eeuwen heen gelijk gebleven.
Er is niets op deze aarde, geen koningstientjes goud, zilver of verzilverd, dat ons van de dood vrij kan kopen behalve dat ene. Het is nog altijd te vinden aan de voet van het kruis….
Goddank!

vrijdag 14 juni 2013

Het geluid van Gods stem

Omdat er vreselijk veel spam binnenkomt, sluit ik het weblog een paar dagen af voor reacties zonder die stomme code. Ik weet dat het hinderlijk is, maar op dit moment zet ik hem even aan. Besef tevens dat je niet behoeft te reageren. Enkel lezen kan ook al aardig zijn, dat doe ik ook meestal bij de verschillende weblogs....

Gods stem

Langs wegen die geen mens bedenkt, maakt Hij mij Zijn wil bekend.
Nou ja,
dat zingt een opwekkingslied. Alsof het zo gemakkelijk is om Zijn wil te herkennen.
Sommige mensen wekken bij mij wel eens de indruk alsof ze elke dag zomaar wat keuvelen met God.
Tijdens het werk of het grasmaaien vertelt God allerhande zaken die Hij nooit aan mij doorgeeft.
De vraag komt dan op of God werkelijk zo te werk gaat of dat die mensen slechts een grote fantasie hebben.
Ik als beroeps scepticus houd het met grote stelligheid op het laatste.
Interessant wordt het pas als we ons gaan afvragen of dit niet het gebod:”Gij zult de naam van de Heer niet ijdel gebruiken,” overtreedt?
Kunnen we zomaar met dergelijke verhalen komen?
En zo neen, hoe komt het dan dat wij toch zo gemakkelijk zingen dat Hij ons langs wegen die geen mens bedenkt Zijn wil bekend maakt? Is het zoeken naar Gods wil in ons leven niet eerder een voorzichtig tasten? Een afstemmen op en dan dwars door de bomen van bijbelse teksten, samenkomsten, kringen, gebed en stille tijd, het paradijs aanschouwen? Of is voor jou Gods wil zo klaar als een klontje?

donderdag 13 juni 2013

Paradijs

Soms zou je op een onbewoond eiland willen zijn. Een gevoel dat bij ieder van ons leeft, ook bij u. We proeven het terug in de zeep van Fa waarvan dames om de een of andere reden naakt gaan rennen op een mooi strand.
Of de sappige witte kokos in Hollandse melk chocolade, voor zover die bestaat want ik heb in dit neder gelegen land nimmer een cacaoboon zien groeien.
En ook in de Bacardy rum een zelfde verhaal, mooie mensen, gelukkige mensen, mooie stranden en meer paradijselijks.
Ik denk wel eens dat het beste bewijs dat er ooit op aarde een dergelijke plaats heeft bestaan is het verborgen verlangen naar die plaats die in een ieder van ons leeft.

Straks zal het er weer zijn. Of we dan wederom in ons blootje zullen lopen blijft een verrassing, maar is volgens de vromen onder ons van ondergeschikt belang. Lust zal dan niet meer bestaan aldus Calvijn en ik zou daar het fijne wel eens van willen weten en vroeg mij af of daar de naam: fijn christelijk vandaan komt?

Is maar een losse gedachte natuurlijk. 

woensdag 12 juni 2013

Vriend met God

Voor God zijn alle mensen gelijk. Nou ja, dat is zo’n uitspraak die wij dikwijls horen. Ligt lekker in het gehoor
en heeft wellicht een kern van waarheid. Doch of God Adolf Hitler even lief heeft als majoor Bosshardt blijft de vraag!

Als we naar het leven van de Here Jezus kijken op deze aarde dan valt ons op dat Hij voor iedereen liefde had, maar dat er één discipel was (Johannes) die blijkbaar een bijzonder plekje in Zijn hart had.

We lezen namelijk op meerdere plaatsen in de bijbel woorden die aangeven dat zelfs de discipelen onderling tot de slotsom gekomen waren dat Jezus en Johannes iets bijzonders hadden.

Wij moeten daar niet vreemd van opkijken want we hadden in het oude testament al enig licht gekregen op Mozes die de vriend van God wordt genoemd. Een tittel die aangeeft dat er tussen God en de mens toch meer dan een algemene band kan ontstaan.

De vraag is of u en ik ons uit durven zonderen om met Hem deze band op te bouwen? Ik ben namelijk van mening dat deze vriendschappelijke, innige band voor ieder mens is weggelegd, doch je hoort er nimmer over preken. Wel over de algemene, onbegrijpelijke, onvoorstelbare, alles overtreffende genade, maar over die innige vriendschap, neen daar blijft het vaak stil vanaf het preekgestoelte. God doet niet aan lieverdjes, zo is de gedachte. Maar is dat wel zo?

maandag 10 juni 2013

De maaltijd des Heren

Was het ooit begonnen met een heuse maaltijd die eindigde in de twee symbolen van brood en wijn, nu rest ons enkel het belangrijkste, de gedachtenis aan Hem.


Christenen zijn net mensen en al snel ontaarde deze maaltijden des Heren, tot schranspartijen waar de ene mens zich volvrat en de ander (die wat later kwam) niets meer te eten had (1 cor 11:20).

Terecht is het weer teruggebracht naar datgene waar het om draait, de gedachtenis aan de Here Jezus.

Wij zijn ruim vier jaar niet aan de avondmaalstafel geweest omdat wij niet als belijdende leden gezien werden. Wat je dan wel bent als je bijbels je getuigenis en je bijbels hebt laten dopen, wil ik in het midden laten. Wij wilden immers lid worden van de gevestigde kerk en dan moet je niet zeuren over haar regels, dacht ik. 
In Gouderak droeg men ons in de kerk een zeer warm hart toe, maar nimmer heeft een van de oudsten ons geholpen een weg te vinden in deze en zelfs de dominee die dit zou aanpakken verzaakte dit.

Dat gaat in de Sintjanskerk dus even anders. Daar pakte men dit direct beet en nu zaten we dus na vier jaar weer eens aan de avondmaalstafel, waar we heel blij mee waren.

Wij gedenken bij dit sacrament de dood en wat meer, de opstanding van onze Heer.

Hoe sta jij tegenover deze viering? Ga jij aan en zo ja, waarom? Zo nee waarom niet? 

zaterdag 8 juni 2013

Ik schaam mij ook zeer diep!

Als redelijke aanvulling voor wat Amnesty Internationaal aan bericht brengt even het volgende. Ik schaam mij dat onze cellen vol zitten met niet Nederlanders die onze belastingcenten opvreten! Ze plegen misdaden tegen onze kinderen en worden in goedverzorgde "hotels" vastgezet. Ik schaam mij omdat de zorg voor onze ouderen, de gehandicapten en zieken steeds verder wordt afgebroken door onze regering onder het mom van bezuiniging. Mensen die deze maatschappij op hun eigen schouders hebben opgebouwd, krijgen steeds minder verzorging en misdadigers die niet uit Nederland komen, teren soms levenslang op uw en mijn belastingcenten. Daar schaam ik mij diep, ja zeer diep voor. Laten ze dergelijke figuranten per direct het land uitzetten zodat ze in hun eigen geboorteland hun straf uit kunnen zitten!

Het opleggen der handen

Een van de sacramenten die we terugvinden bij onder andere huwelijken, inzegeningen voor bedieningen binnen de kerk en doop. In het oude testament werden door hand opleggen de zonden overgedragen (zondoffer).
We lezen in de bijbel dat door handoplegging ook geestelijke gaven medegedeeld kunnen worden ( 2 tim 1:6).

In de Pinkstergemeente waar ik van oorsprong uitkom, gebruikte men het opleggen der handen tamelijk te pas en te onpas. Zo was het heel gewoon dat de voorganger de leden opriep om uit de banken te komen en elkaar de handen op te leggen en met elkaar te bidden.
God zou ons op deze wijze zegenen en wij konden elkander geestelijke gaven mededelen, zo was de gedachte.

Ook gebeurde het wel dat men speciale diensten organiseerde waar mensen (soms wildvreemden) de handen werden opgelegd.
Opdat ik in nieuwe tongen kan spreken vroeg men mij dikwijls of ik ook bij het team wilde komen dat handen op mensen wilde gaan leggen. Hetgeen ik altijd afwees omdat men op deze wijze het spel voor de knikkers aan gaat zien.

Ten eerste leert de bijbel ons om niemand overhaast de handen op te leggen. Wij moeten net als met alles wat de Heer ons schonk, met respect en heiligheid omgaan. De leer der oplegging der handen is geen speelgoed of sacrament van baat het niet dan schaadt het niet.
Er is nog zo veel onder dit onderwerp te zeggen, maar allereerst de vraag hoe jij in het licht van de bijbel het opleggen der handen beleeft?

donderdag 6 juni 2013

Ziet God twee samenwonende mensen als gehuwd

Dat is eigenlijk de hamvraag waar dit stukje om draait.
Veel
jongeren met wie ik spreek zeggen vol trots:”wij hebben dat boterbriefje van de gemeente niet nodig om trouw te zijn.” Of:”we willen eerst proberen of we wel bij elkaar passen alvorens te trouwen.”

Nu is het ontegenzeggelijk dat de bijbel leer dat seksuele gemeenschap twee mensen doet samensmelten tot één.
Zo lezen wij bijvoorbeeld:” Of weet gij niet, dat wie zich aan een hoer hecht, één lichaam (met haar) is? Want, zegt Hij, die twee zullen tot één vlees zijn.”

“Zie je wel zegt men dan, voor God worden wij dus man en vrouw omdat we seksuele gemeenschap hebben en dus ziet God ons als gehuwd.”

Maar de bijbel zegt meer. De Here Jezus zegt tegen de Samaritaanse vrouw:”U hebt verschillende mannen gehad en de man waar u nu mee samenleeft is uw man niet.”
We zien dat samenwonen (leven) dus niet automatisch wil zeggen dat wij voor God gehuwd zijn…

Wat het eerst proberen of je bij elkaar past betreft het volgende. Een huwelijk is eigenlijk als een sprong in (deels) het onzekere. Net als met parachutespringen moet je dat goed doen of geheel niet. Iemand die meent dat hij eerst de betrouwbaarheid van een parachute wil proberen door ermee van een flat te springen, zal al snel halverwege ontdekken dat de parachute niet opengaat omdat de sprong te gering is en als hij al opengaat je aan een vlaggenmast blijft hangen...

dinsdag 4 juni 2013

Waarom gemeenten stuk gaan deel 2

Een tweede oorzaak van het fout lopen van dergelijke zichzelf als charismatisch betitelende gemeenten is het ontbreken
van een overkoepelend gezag om controle uit te oefenen.
Het mag de gevestigde orde wellicht terecht verweten worden dat het een zeer groot en daarom traag lichaam is geworden, maar het overkoepelende, het samen controleren op het onderwijs, de wijze van samenkomen en de algehele leer, is wel een veilige.
Er is niet zoiets van zegge één man die het voor het zeggen heeft. Daar zit direct de pijn van alle op zichzelf staande gemeenten die met al de grillen van één voorganger meewaaien.
Jan staat beslist niet alleen in het achterlaten van zijn niet bepaald positieve sporen. David Maasbach, de cyclus waar Jan ook ooit een van de voorgangers was, zette zijn hele schoonfamilie de kerk uit en verbood haar leden om contact met hen te hebben. Dit klinkt bij de getuigen van Jehova bekend, omdat ook daar mensen die het niet eens zijn met het wachttoren genootschap, verbannen worden.
Zulke gemeenten worden dan ook terecht als zijnde sektarisch bestempeld…

maandag 3 juni 2013

Waarom gemeenten stuk gaan

Wat gaat er nu precies mis bij gemeenten als van Jan Zijlstra? Ik denk dat buitenkerkelijken en zelfs veel christenen, daar geen enkel zicht op hebben.
Het is mede daarom, dat ik graag in een aantal stukjes uiteen wil zetten waar de schoen wringt.

Het eerste wat mij in al die jaren dat ik in dergelijke gemeenten heb mogen kerken en waarom in deze uiteindelijk verlaten heb, wil benoemen is het ontbreken van een gezond stuk bijbelkennis.
Men neemt te snel hetgeen door de voorganger wordt gezegd voor waarheid aan. Mensen met enige tegenspraak worden daar ook niet met open armen ontvangen. Meelopers zijn favoriet onder de uitspraak:”we moeten allemaal met onze gezichten dezelfde kant op.”
Alsof dat het criterium is voor gezond gemeente zijn.

Ik zeg het met enige terughoudendheid, want ik wens niemand te kwetsen, maar het gehalte aan theologische denkers is in een dergelijke gemeente niet bepaald rijk vertegenwoordigd.
Het zijn veelal de als los zand aan elkander hangende, gemakkelijk te manipuleren “christenen” die zich daar (voor een bepaalde tijd) thuis voelen. De genezingen die aldaar plaatsvinden sluiten ook elke onzekerheid af over het goed functioneren van de voorganger. God geneest op zijn (Jan in dit geval) vragen en dus staat God achter Jan, is de gedachte. Op deze wijze worden (zogenaamde of echte) wonderen als verzekering gebruikt voor iemands bediening, maar wat als die wonderen vals zijn? Wie controleert dat? Wie heeft het op zich genomen om na te gaan of er werkelijk wonderen gebeuren?

Aardbeien en verpleeghuizen

Moeder even een bakje aardbeien wezen voeren want dat heb je over voor je zieke moeder. Aan de deur hing een papier
dat wij onze moeder geen snoepjes mogen geven maar het eerste wat ma vraagt als je binnenkomt is:"Wat heb je voor mij meegenomen?"
Jolanda was er ook en we hebben erg gelachen. Hier de foto dat ik ma aardbeien voer...
Nu is zij het kind en zijn wij de ouders.
Ma deed haar bekende riedeltje van:”Met wie ben ik getrouwd geweest, waarom ben ik weggegaan en waarom heb jij bruine ogen?”  Ze at met smaak haar aardbeien met suiker.

Zo geheel anders dan pa die enkel negativisme uitademt is moeder blij met iets simpels als een bakje vruchtjes. Het maakt dat je een heel ander gevoel hebt bij de wekelijkse bezoekjes. Enkel jammer dat ze ma weer tot halftwaalf lieten liggen alvorens haar te komen wassen. Verpleeghuis Gouwestein noemt zich verzorgingstehuis maar ik heb de indruk dat het woordje verzorging nogal vloekt met de praktijk. En dat in een christelijk tehuis! Ik ben blij dat de Heer ons “verschoont” zodra wij om Hem roepen en niet zegt:”Ik zit nu te eten over een paar uur probeer ik wel even een gaatje te vinden.”

Bizarre droom vannacht

Ik was op vakantie en liep over de markt van een of ander pittoresk dorp. In de verte hoorde ik geschreeuw en toen ik naderbij kwam bleek
het Jan Zijlstra die achter een viskraam stond te blèren.
“Echt Hollandse nieuwe ichthusje, meneertje. Ze zijn volvet dit jaar en glijden als boter door de keel.”
Om de kar dromden mensen samen en Jan verpakte de volvette maatjes-ichthusjes in uit een oude bijbel gescheurde bladzijden.
“Mevrouwtjes als u mijn volvette maatjes-ichthusjes eet bent u van al uw kwaaltjes voorgoed genezen. Geloof in mijn haringkar en u zult behouden worden! Proef deze hemelse vis en welk een kwaal u ook heeft, u zal genezen.”
Het werd steeds drukker en Jan liet de mensen in lange rijen langs zijn viskraam gaan waar hij met de volvette vis de hoofden aanraakten van zieke mensen die daarna wel niet genazen, maar toch wel met de geur van vis richting huis strompelden.

Werd wakker omdat de kat met zijn vissige adem op het dekbed was gekropen en in mijn gezicht geeuwde.
Ouderen zullen dromen dromen, dacht ik. Maar wat wil dit toch zeggen? In het RD las ik die morgen dat Jan uit zijn gemeente was gezet en in mijn hoofd rolde spontaan het spreekwoord:”de vis begint te stinken bij de kop”.
Altijd al gedacht dat er een luchtje zat aan die levensstroomgemeente van Janneman…

zondag 2 juni 2013

Het brood des levens

De jonge moeder voor me schudde haar volle haardos over de rand van de kerkbank. Haar zoontje van een jaar of twee
zat dapper naast haar. Altijd een hele opgaaf voor kinderen om een uurtje stil te moeten zijn en zitten! Deze vormde hierop geen uitzondering. Eerst fluisterde hij in moeders haardos zijn schoenen te hebben uitgetrokken. Meen om de degelijkheid van de eikenhouten kerkbank te beproeven. Even later werden de kussens van het zitgedeelte met voeten getreden, beroken en besnuffeld en ook oké bevonden.
De dominee beklom het preekgestoelte maar het kleine mannetje achtte hem geen blik waardig. De zangbundel werd in zijn vochtige mondje gestoken en er kwamen rimpels op zijn voorhoofdje terwijl hij het papier beproefde. Hij keek erbij als een wijnkenner die de afdronk minimaal vond. Na de zangbundel beproefde hij het oude zakbijbeltje waarvan de smaak hem kennelijk uitstekend beviel. Kwijlend maar met smaak sabbelde hij op het woord van God en keek er zielsgelukkig bij.
Hij was duidelijk een kenner, dat kon je zien. Zette niet zomaar zijn ene doorgekomen tand in een bijbel die voor handen was. De moderne vertaling op het plankje voor hem bleef onaangeroerd. Hij wist als geen ander dat mooie dingen tijd nodig hebben om te rijpen. Een verse bijbel smaakt naar drukinkt en helderwit papier. De oude heeft een zweem van vanille en sigaren.
Hoe het ook zijn mocht, wat jullie er ook van denken, ik vond dat dit kind van net twee jaar, zich met meer overgave wierp op het levende woord dan menig kerkganger. Het speeksel liep hem van pure vreugd en genot des spijze langs de kin. Hoe intens beproeven wij het woord van God eigenlijk?