zaterdag 25 mei 2013

Zie je wel (deel 2)

De thuiszorg zegt:”zo nou neem ik eerst eens een lekker bakkie en ploft naast mij op de bank met haar 100 kilo. “Je krijgt snel je gouden oorbellen,” mompelt pa terwijl
de thuiszorg glimlacht. Ik denk: niets zeggen.
In mijn binnenste welt iets op dat niet te stuiten is en ik zeg de thuiszorg dat de reden dat ze mij nog nimmer gezien heeft moet worden gevonden in het lastige karakter van pa. “Ach die lieverd, ik begrijp best dat hij een beetje lastig kan zijn hoor, ik zou wel eens willen zien hoe jij was als je al zo lang niet meer naar buiten kon en enkel voor het raam zitten.
Pa glimlacht voldaan en voelt zich gesterkt.
Ik zeg haar dat de complexiteit van de relatie tussen pa en zijn kinderen wat ingewikkelder ligt dan dat zij kan inschatten.
“Ach die scheet, tis gewoon een goeierd die pa van je,” roept ze tussen twee slokken koffie door.
Pa werpt de opstastoel weer eens op tafel want die schoften van kinderen willen daar niet voor zorgen.
Ik zucht diep en vertel het verhaal dat er een beschikbaar was maar pa wilde hem niet omdat er een stoffen bekleding op zat. “Ik wil een leren,” brult pa.
 “Ja logisch hoor dat je pa een leren wilt, die kan hij lekker met een sopje afnemen, hé lieverd?”
Ik krijg de vreemde aandrang de dame met de tondeuse te lijf te gaan, maar houd mij in, sta op en vertel dat hij die ook kon krijgen maar ook die wilde hij toen niet.
Voordat ik ontplof trek ik mijn jas aan en laat die lieverd van een pa achter met de gouden oorbel loze dame van de thuiszorg. Pa roept achter mij aan:”zie je wel dat ik gelijk heb, daar gaat hij, het ligt niet aan mij.”
Ik besef wederom hoe zwart hij alles en iedereen maakt achter je rug om. Opnieuw neem ik mij voor te stoppen met dit zinloze opofferen.

6 opmerkingen:

  1. Hoi Clint,

    'k Mag hopen dat de opmerking over de gouden oorbellen slechts een flauw grapje zijn?

    En dat de thuiszorgmedewerkster je vader aanspreekt met 'lieverd' is beslist niet professioneel.

    Hou je taai.

    groeten van Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Thuiszorgmedewerkers mogen zulke dure cadeaus helemaal niet aannemen van hun cliënten en er heeft er hier nog nooit ééntje 'lieverd' gezegd tegen Rob......Als dat zou gebeuren, zou ik haar tussen kruin en kont pakken en ons huis uitgooien.....
    Móé word je toch van die pa van je!! Hoe houd je dit vol Peter? Op een gegeven moment is je incasseringsvermogen toch op. Zorg er voor dat je vóór die tijd de nodige stapjes terug doet.....je wilt toch niet dat je hier overspannen van wordt of dat je zodanig 'ontploft' dat er nare dingen gebeuren?.......

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi Peter

    Dat is een moeilijke. De Bijbel zegt dat wij onze vader en moeder moeten eren en dat doe jij en je zussen ruimschoots.

    Elk mens heeft in zijn leven wel een 'doorn'. De jouwe is jouw vader. Toch blijf je hem eren, (hoewel hij dat niet verdient) omdat Gods Woord geen komma achter dat gebod zet:

    Niet 'eert uw vader, tenzij..' of 'eert uw vader, als hij ...' maar 'eerst uw vader.'(punt)

    Sterkte man! Je doet het geweldig!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bedankt voor het begrip, iedereen. Vroeg mij gister nog hardop af waarom ik dit alles neerschrijf? Is het om te laten zien dat ik een vader heb die je het liefst nooit meer zou zien? Is het omdat ik mijzelf zo zielig vind? Is het omdat ik mijn vaders zonde graag wens te overbelichten zodat de mijne minder zichtbaar zijn?
    Aardige redenen maar ergens zijn dit slechts wereldse redenen tot het schrijven.
    Meen dat ik dit alles wens te schrijven en te verpakken in een uiteindelijke vorm dat hoe wij ons ook misdragen, Gods genade in Zijn Zoon groter is dan al ons geklooi.
    Voorlopig wil dit voor mij zoveel zeggen als:"Even een stapje terug en straks weer verder gaan met mijn liefde te betonen, enkel kies ik daar wel momenten voor uit als de thuiszorg er niet bij is om dit soort gedonder in de (jenever) glazen te voorkomen...

    Amen..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Peter,
    Ik lees hier al een tijdje mee maar reageer nooit.Ik werk in de thuiszorg en heb zo nu en dan ook clienten die met hun kinderen overhoop liggen,vond dat altijd zielig voor die mensen (en nog hoor)maar door jou verhaal ben ik me er pas van bewust dat er natuurlijk 2 kanten aan een verhaal zitten.Ik zie natuurlijk alleen een hulpbehoevend mens die in de steek gelaten is.Gisteren kwam ik een dochter tegen op de markt en ik heb haar vriendelijk begroet,zij was daar zo blij mee dat ze ervan moest huilen ze schaamde zich omdat ze weet wat voor vreselijke verhalen haar moeder over haar verteld ze heeft mij haar kant verteld en was heel opgelucht dat ze het kwijt was.
    Persoonlijk schiet jij hier natuurlijk niks mee op maar ik ben er zeker mee geholpen.

    Bedankt voor je verhalen en veel sterkte met je vader,
    groetjes Christel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Christel

    Het nare is dat hij later opbelt en zegt:"acht die stomme trut van de thuiszorg is zo dom als een varken maar heeft wel 25 euro van mij gejat."
    Natuurlijk weet ik dat zulks onzin is, maar ik merk hoe gemakkelijk zo'n leugentje in je eigen binnenste voor waar naar binnen wil glijden. Neen derhalve de mensen van de thuiszorg ook niet geheel en alles kwalijk, maar ik begrijp best dat als je niet sterk in je schoenen staat als dochter of zoon, dat je dan prompt in huilen uitbarsten kan, omdat je zo machteloos staat tegenover een zieke oude man die kan liegen of het gedrukt staat.

    Bedankt voor je reactie

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.