De kerststal en ossegal

Op de radio een gesprek over of er nou wel of geen os en ezel in de stal waren bij de geboorte van Jezus?

Mensen hebben geen enkele kennis meer van Gods woord. Het zal u misschien verbazen als ik zeg dat er zelfs geen stal was waar Jezus in geboren werd. Al die gezellige kerststallen kunnen dus op zolder blijven met de kerst. Er staat dat de wijzen het huis binnen gingen en Jezus en Maria aldaar vonden. Om kort te gaan de kerststal kan weg.

De kerstboom dan, mogen we die dan nog houden? De kerstboom heeft niets met de geboorte van Jezus te maken maar vindt zijn oorsprong  in het heidense Germaanse geloof. De kerstboom kan ook het raam uit!

De ballen dan? Gun ons in ieder geval die mooi gekleurde ballen! De ballen (beter bekend als heksenballen) dienden vroeger om het kwaad af te weren en helaas, ook die hebben geen enkele bijbelse waarde. De ballen kunnen ook met een schop na de vuilnisbak in.

En al die mooie lampjes dan of de kaarsjes? Jammer maar ook die verwijzen naar het lichtfeest (midwinterfeest) en hebben niets, nul komma nul met de geboorte van de Heer te maken. Om kort te gaan de lampen kunnen uit (goed voor het milieu) en de kaarsen ook.

Ons lekkere eten met de kerst, laat aub het konijn op de zilveren schaal dan bijbelse gronden hebben, er moet toch iets zijn?
Helaas ook flappie heeft geen bijbelse verbanden dan dat hij in de ark van Noach moet hebben gezeten maar geen letter over het eten van konijn met de kerst.

De kerstkransjes dan, die zullen Jozef en Maria toch zeker wel ook gegeten hebben in de stal, ehh het huis?
Ook hierin moet ik teleurstellen omdat ze slechts verwijzen (als ze al een betekenis hebben) naar de kringloop van het jaar en aan het einde volgt nu eenmaal een nieuw begin. De kransjes kunnen aan de hond worden gegeven. Hap, hap.

Het kerstklokje dan, mogen we die dan houden?
Men beweert dat deze een herinnering zijn aan de klokjes die de herders bij hun kudde (schaapjes) om hadden gedaan. Wijs het mij even aan waar dat in de bijbel staat, dan kunt u wat mij betreft zwijmelen bij uw kerstklokjes...

De Kerstman met zijn arrenslede, die bestaat toch zeker wel? Aub zeg me dat het waar is?
Tja u gelooft zo te horen ook nog in sinterklaas? Santa Claus (Op zijn Engels) is slechts een verbastering van de naam: Sinter klaas. Sorry maar ook deze van oorsprong katholieke Bisschop is al eeuwen de pijp uit.

En de kerstster dan, laat ons in ieder geval die mooie kerstster. Heel misschien verwijst ons dat naar het volgen van de ster van Bethlehem (waarom wil het spelprogramma Bethlehem altijd weer in “Bedgeheim veranderen?) Ik zeg heel misschien want hebt u al eens een ster proberen te volgen? Probeer het eens! Misschien toch logischer dat die ster (lichtdrager) een engel was die de weg wees aan de wijzen uit het oosten? Hoe vaak worden engelen in de bijbel geen sterren genoemd? Maar goed ik zal u uw ster laten, maar besef wel dat alle pentagrammen, en hexagrammen, vaak een nogal duister achtergrond hebben.

En de spuitsneeuw, het engelenhaar, de gezellige rood gekleurde linten en de hulst?
Weet u wat, viert u kerst nou op uw manier en maak het gerust "gezellig" met al het bovengenoemde. Houd alleen in het oog dat het niets, nul komma nul, zero, nihil, noppes, geen bal of nog krasser, geen bliksem met de ware betekenis van kerst te maken heeft.
Kerst is niet eens een bijbels feest!

Denk daar eens aan als u:"stille nacht, heilige nacht zingt, vanonder uw warme dekbed met uw vrouw in de armen, terwijl die arme herdertjes lagen te barsten van de kou in dan lamlendige open veld...

Maagzweertje

Mijn maag speelt op. Was ook te verwachten want aan de buitenkant lijk ik onverwoestbaar, maar diep van binnen woont een kwetsbaar jongetje. Een kleine maagzweer of een maagontsteking als ze met de scoop naar binnengaan.

Dat is de uitslag die ik altijd krijg en na elf keer die slang door mijn keel te hebben gehad, weet ik het nu wel. Gewoon rustig blijven, wat op de medicijnen letten en het zal weer over gaan. Vroeger moest je veel melk drinken bij zoiets, maar nu heeft men wel door dat melk maagzuur verhoogt en dus nadelig werkt op een dergelijke ontsteking. Moe, pijn tot over mijn schouders en rug, beetje koortsig zijn de belangrijkste symptomen. Een Tramalletje (tramadol) meer en je kan weer door. Wel lekker spul (een opiaat) want het versterkt je stemming. En aangezien ik altijd opgewekt ben, geen straf. En als toetje slaap je er mooi op. Pa belde om teleurgesteld in mijn oor te fluisteren dat zijn clubje Ajax verloren had. Ik weet niets van voetbal dus het deed mij weinig pijn…

Het geheim van de achtste dag

De reden waarom ik altijd zo hamer op de slordigheid waarop de zondag de sabbat wordt genoemd en dat niet is, wens ik eens geheel uit de doeken te doen.

De opstandingdag (de zondag) is de achtste dag der week en aangezien deze niet bestaat als zodanig is deze achtste dag weer de eerste. Na de zevende ( de sabbatsdag ) waarop God zelf rustte, brak de eerste dag weer aan.

Het getal zeven verwijst naar de volheid. Het werk was af, alles was volkomen en klaar en nu kwam er de rust.

Het getal acht verwijst naar God en hierin ligt een groot geheim omdat acht (God) altijd weer tegelijk de grote één is.

Hij is de alfa (de eerste) en de omega (de laatste).

Alles is bij Hem begonnen en vindt zijn begin in Hem.

Het geheim van de zondag( Acht= Een) wordt hierin gevonden dat het iets heel nieuws inluidt. Het luidt het tijdperk van de genade in. Het tijdperk wat is opengebroken door de grote “Acht op de Zevende dag”

Terwijl Israel de rustdag vierde (de zevende) was onze grote Koning (de grote Acht) in het graf en wat meer, Hij proclameerde Zijn overwinning in het dodenrijk en brak deze van binnenuit open en vormde een nieuw begin (een nieuwe EEN).

God ( de Acht, maakte in Hem (Jezus) een nieuwe EEN (begin) voor jou en mij. Zonder deze grote Acht is er geen Een, om ons te redden. Zonder deze Acht is er geen nieuwe start (begin).

Mochten maar meer mensen begrijpen hoe goddelijk dit geheim is en die grote rust verstaan, welke wordt gevonden in die grote Acht die de eerste (EEN) is.

Die EEN (de genade) tot een ZEVEN (de wet) betitelen is teruggrijpen naar de wet en het: Gij zult) en totale onkunde als het gaat om wat de rust nu werkelijk is.

Dat neemt niet weg dat wij de rustdag mogen vieren (de zaterdag ) maar laten we hem nooit en te nimmer inruilen voor de opstandingsdag die het nieuwe begin vormt voor allen die behouden worden.

Zonder deze nieuwe EEN (dit nieuwe begin) komt er niets om ons te redden!

Wij zijn allemaal, niemand uitgezonderd, begonnen met de grote EEN.

EENTJE die zichzelf weggaf in de dood en onze ZES (getal van de mens) maakte tot een nieuw begin in Zijn sterven en opstanding.

Ik begrijp dat dit moeilijk te verstaan is, maar de waarheid is zo heerlijk en groot, dat het zonde is om de grote EEN waarin de ware rust te vinden is, terug te brengen tot de ZEVEN waarin slechts een schaduw van de te komen rust aanwezig is.

U en ik mogen rusten in het volbrachte werk van de grote ACHT die verwerd tot de nieuwe EEN, laat dat nooit van u afnemen!!!

Ik begrijp dat het geheimenis groot is, zo groot dat veel dominees het zelfs niet (willen?) begrijpen en het terugkoppelen aan de wet (dat gij de rustdag heiligen zult) zegt men op de zondag.
En dat terwijl de ware rust slechts gevonden wordt in de opstandingsdag( en wat meer is de opgestane Heer)  welke wij mogen vieren.
Maar laat u nooit wijsmaken dat dit de sabbat is. Zo te redeneren is de opstanding vieren zonder de opgestane Heer (de grote EEN)....

Waaraan herkennen mensen dat je christen bent?

Zomaar een vraag die ik ooit lanceerde in de jeugdclub. Ze begonnen al te roepen van:”Je ziet het aan de bijbel die je leest.” Een jongen die stevig aan het wisselen was sprak met consumptie tussen de tanden die hem nog in de mond stonden:”Je siet tut aan dat je sondags naar de kerk gaat.” Nadat ik mij had ontdaan van rondsuizend speeksel stak een blond meisje haar vingertje op en riep:”Als je voor het eten bidt, daar zien mensen het aan. “En van orgelmuziek houdt,” riep een ander. “En een vis op je auto, dat kan ook,” brulde een ietwat te zwaar jongetje.

We kwamen er niet uit die morgen. Waaraan zien mensen eigenlijk dat jij christen bent?

Waarom zitten de baarden en snorren in de christelijke ban?

Wat precies de oorsprong is van het afscheren van de gezichtsbeharing, is moeilijk te zeggen. Al in de tijd van het oude Egypte werd baard en snor afgeschoren en in de tijd van het oude Rome ging een geschoren man voor een jeugdige man door.

Vanuit de Joodse wortels is een baard op grond van de wet, onderdeel van het gehoorzamen van de wet. Waarom wij in de kerken wel elke zondag:’Gij zult niet stelen”,  te horen krijgen en niet:”gij zult uw baard niet afscheren”, is een redelijke vraag!

Sterker nog, ik meen dat op de zwaardere christelijke scholen, een baard en snor in de ban zitten. Dat de Here Jezus ook een baard droeg, is blijkbaar niet relevant genoeg. De tendens van: Haar is uit, gaat in onze dagen nog veel verder als de verkoop van bodyshavers een redelijke opmars heeft gemaakt. Kaal is de mode! Ook deze modegril stamt al uit de tijd van de oude Egyptenaren die reinheid en vitaliteit moesten uitdrukken. Daarnaast gaan er geluiden op dat het wegnemen van de lichaamsbeharing een streven is om ons verder los te maken van de behaarde aap waarvan wij af zouden stammen. Het wachten is op een handig apparaatje dat net als de zelfdenkende grasmaaimachine zo in je broekspijp gezet kan worden en de hele dag over je lichaam raast zonder te stoppen. Om kort te gaan wil ik een lans breken voor snorren en baarden. (bij de mannen wel te verstaan)

De zweet en gordeldoeken van Paulus

Misschien ben ik niet de enige die zich wel eens hardop afvraagt hoe wij het stukje uit   handelingen 19:12  moeten lezen en interpreteren. Het komt mij nogal katholiek over om waarde te hechten aan deze zaken en toch staat het in de bijbel en werkte het ten goede. En God deed buitengewone krachten door de handen van Paulus, zodat ook zweetdoeken of gordeldoeken van zijn lichaam aan de zieken gebracht werden en hun kwalen van hen weken en de boze geesten uitvoeren

Waarde toekennen aan dergelijke zaken komen wij tenslotte veel tegen in de katholieke geloofsbeleving, maar na de reformatie is weinig meer van overgebleven. Bij ons op de zaak werkte in het magazijn een jongen die katholiek zegde te zijn maar stevig vloekte wanneer hem dat zo uitkwam. Ik vroeg hem waarom hij dat deed maar hij meende dat dit gerust kon als “christen”... Toen ik ooit eens uit de lappenzak, een oude lange onderbroek haalde en deze ophing met de tekst: Dit is de originele onderbroek van PeertjeDonders, werd de jongeman zelf donders en vond het heiligschennis. Ik ben nu eenmaal “gezegend” met een ruime dosis humor. Peertje Donders stuurde volgens de overleveringen ook stukjes van zijn mantel naar zieke mensen die al dan niet genazen. Ik weet niet goed wat hiervan te denken, en werp het dus maar ter discussie in de arena van het weblog. Wat moeten we hiermee en als het bijbels is, waarom sturen wij dan onze sokken niet eens rond. Er zijn al mensen die zich hebben aangeboden, maar ik heb zo mijn twijfels en vrees ernstige gevallen van bezwijken, maar niet in de Geest...

Jezus is gekomen voor de zieken, de zwakken, de verslaafden en de moordenaars

Nou ja, dat hoor ik nog al eens beweren. Ik word daar altijd van binnen een beetje onrustig van. Laat mij vertellen waarom. Omdat ik niet verslaafd ben, nog nooit een echte moord heb gepleegd, niet zwak ben en dat ziekelijke valt ook mee te leven. En toch wil ik zo graag Jezus volgen als mijn Heer! Ik hoop dat het ook mag als je niet in het bekende rijtje geplaatst kan worden. Ik ben enkel maar een “gewone” zondaar. Ik heb nooit de behoefte gehad om mensen te doden of mij te laven aan cocaïne of ander “stuff”. Ik ben niet interessant meer voor de EO, want ik ga naar een heel gewone kerk, waar ik geen tekenen en wonderen doe of meemaak aan mijn lijf. Ik bid enkel veel, lees de bijbel, praat met mensen over de liefde van de Here Jezus en ga naar de kerk. Daar gooi je geen hoge ogen mee, want daarover te schrijven of benoemd te worden, neen dat zit er dan niet in. Ik wil toch een lans breken voor de ontelbare massa mensen die net als ik “slechts” zondaar zijn en niet blind, doof of verlamd. Ik wil hen in het licht stellen van de Meester die in mijn overtuiging niet eens in bijzonder kwam voor de lammen, blinden, verslaafden en moordenaars, doch om heel “gewone” zondaars zalig te maken. 

Donor of....

Veel malen heb ik in mijn leven bloed ontvangen van donoren en zonder dat had ik wellicht hier nu niet meer achter de Pc gezeten. Het gesprek of homoseksuele mensen ook donor kunnen zijn is volop in de media en terecht, dacht ik. Niet omdat men homoseksueel is, want ik geloof niet dat wij de ene zonde boven de ander moeten stellen en op grond daarvan al dan niet bloed moeten aannemen of weigeren. Toch zegt de hele discussie over het al dan niet bloed mogen geven van mensen met een seksuele geaardheid die logischerwijs meer kans lopen op SOA’s waaronder AIDS, heel veel over hetgeen voortkomt uit de wet gelijke rechten. Toen deze er kwam werd hij met veel gejuich ontvangen (ook onder christenen) maar ergens zit er toch een lelijke adder onder het “gras”.  Of het helemaal eerlijk is, blijft de vraag want hoeveel mensen hebben in onze tijd vrije en losse seksuele contacten en hoe zit het dan met die groep betreffende het al dan niet bloeddonor te zijn? Hoe sta jij tegenover bloed ontvangen van iemand die een seksuele geaardheid heeft die binnen de risico groepen valt?

De meest onderschatte gave van God

Veel mensen vragen aan mij:”wat is nu mijn taak in het leger van de Heer?” Dat is natuurlijk prachtig. Zeker jonge christenen die iets willen betekenen binnen het koninkrijk van de Heer. In bijna alle gevallen willen ze erop uit. Wonderen doen, de straten op, de mensen bezoeken en vertellen over de kracht van het evangelie maar…ze weten niet waar hun talenten of gaven liggen. Hele boeken zijn er volgekrast met zogenaamde gaventesten en dergelijke. Ik persoonlijk krijg er een gevoel bij van een belastingformulier, waarna je met optellen en aftrekken tot een teleurstellende slotsom van een te kort komt.

En dat terwijl de mooiste, heerlijkste, krachtigste en misschien wel allerbelangrijkste gave uit liefde voortkomend, over het hoofd wordt gezien. Een gave die wij allemaal, niemand uitgezonderd, hebben gekregen. De gave van gebed. 


Tegen iedereen die echt een duit in het geestelijke zakje wil doen, die nimmer waarde zal verliezen zeg ik:”ga bidden.” Voor het zieke buurmeisje in de straat, de oude man die de Heer niet kent, de jongeman die zo tobt met zijn geaardheid, de buren die zoveel tegenslag kennen, ach de lijst is te lang om op te noemen. Elke dag vijftien minuten gebedstijd, zal een bres openen in de hemel waarlangs het heil zal neerdalen. Velen willen wonderen doen, maar weinigen willen de weg daartoe openen middels het strijden in gebed. Strijdend bidden is misschien wel veel belangrijker dan de andere taken die God ons toebedeelt! Bid dus mee en laat je gebruiken in het leger van God! Maar bedenk wel dat bidden een worsteling is. Het is niet voor watjes die na een week weer geen tijd kunnen vinden om te bidden. Bidden is in mijn overtuiging het allerbelangrijkste werk en vergt ruggengraat bij de christen. Maar velen hebben als het om bidden gaat, de ruggengraat van een weekdier…
Is een christen die geen tijd voor gebed neemt eigenlijk wel christen?

Is er mate van verdoemenis

Ik besef dat er massa’s mensen zijn die niet in de hel geloven. Als God liefde is, dan kan Hij nimmer zoiets gruwelijks als de hel creëren, zo zegt men dan. Ikzelf kan me ook slecht voorstellen de hemel te kunnen genieten als er mensen zijn die mij dierbaar zijn en die naar deze gruwelijke plaats worden gezonden. Toch is juist diegene welke het allermeeste over de hel sprak, de Here Jezus zelf geweest. Keer op keer kunnen we Hem horen waarschuwen over deze gruwelijke plek. Een van de vragen die opkomt is of er mate van straf en dus ook mate van verdoemenis is? Of is het alles of niets? Moet mij ook van het hart dat ik niet uit de voeten kan in mijn denken als we het hebben over de hel. Een plek waar mensen eeuwig moeten lijden, lijkt in totaal contrast te staan met de God van genade…

Ik zou best nog eens willen...

Het zal wel heel erg vreemd klinken want als er iemand slecht in een groep kan zijn en de stilte opzoekt, dan ben ik dat zelf wel, maar ergens zit er een hunkering naar samenzijn. 

Een verlangen om in een grote groep samen te leven, te koken, te praten, te eten, samen te lachen en te huilen. Ik ga aan een dergelijke omgangsvorm stuk omdat ik dan opbrand zo intens beleef ik dat, en toch zit er iets oorspronkelijks in.

Voelt een gemeenteweekend of met een groep op vakantie, met z’n allen in een grote tent als een ontdekking van iets wat verloren was. Als de dagen van samenzijn er dan opzitten en je weer “lekker” samen (of alleen) bent, is er een enorme leegte en kilte alsof je afwennen moet van de warmte die je samen had opgebouwd. 

Herkenbaar of praat ik onzin en ben ik een sentimentele oude zak tabak geworden. Ik zou zo graag nog eens samen met een groep (22 christenen) op de Succes van Jan Schoen willen varen. Dat deden wij vroeger wel en het voelde als "eindelijk thuis". Eten, slapen, ondernemen de hele handel. Wat was het fijn met elkaar. 

Wel 12 piepkleine slaapkamertjes compleet met douche en toilet om in ieder geval als het geluk je te groot werd, je terug te kunnen trekken. 

Wie weet is er animo voor en kunnen we zulks eens ondernemen met de webloggers...???

Om een indruk te geven hoe het de vorige keer (10 jaar geleden) was, deze fotoserie

Alles kon, aan boort blijven lekker luieren, fietsen op de eilanden die we aandeden (wadden  zee). Lekker lezen, vissen, leren zeilen, de kokkin kussen, al voerde je het hele sprookje op van Hans en Grietje, zolang je maar gelukkig was...

Huilen om je hond

Vandaag is het zo ver die hond is te ziek om nog langer zo door te laten lopen. Hij piept al dagen en eet niet meer en verliest bloed. Geen smakelijke zaken en dan denk je terug aan de tijd dat je hem ophaalde als pup en beseft dat die ruim 13 jaar snel zijn gegaan. Te snel. Daarnet de dierenarts aan de lijn en om halfdrie laat ik hem inslapen. Paula weet het nog niet en ik denk dat ik het maar zo laat. Wat heeft het voor zin om nu al verdrietig te zijn als je nog een hele middag van niets weten kan. Dag Jip lieve hond we zullen je missen maar ook met veel plezier terugkijken op de jaren dat wij samen geweest zijn...

Huggen

Al vanaf kindsbeen af heb ik graag echt contact met mensen. Mag ze graag huggen en met liefde aan mijn brede borst drukken. In de Pinkstergemeenten waarin gebakken en gebraden ben, gaf dat geen enkel probleem want “iedereen deed het”.  In de gevestigde orde is het altijd link en als je een duidelijke uiting geeft op een dergelijke wijze klaagt men je niet aan voor openbare schending, maar soms heb ik wel eens het idee dat het er dichtbij komt. Wat zijn wij Hollanders toch voor vreemde koele kikkers die achter elke hug iets zoeken wat niet is. Laats riep een dame nog die ik voor de kerk omhelsde:”als mijn man dit ziet!” Nou en denk ik dan. Wat is dit voor een zielig gedoe! We loven de Heer en zingen aan Zijn boezem te willen vertoeven maar als broeders en zusters onderling een kleine uiting van genegenheid geven, krimpen we ineen als door een giftige spin gestoken. Onder de mannen is het nog erger! Dan kunnen wij van de Grieken waar een kus heel gewoon is, nog veel leren. Hoe zijn jullie ervaringen op dit vlak of behoor je misschien wel tot te kuise groep die minstens twee meter afstand de christelijke norm vindt?

Waar blijven de onverhoorde gebeden?

Misschien een voor de hand liggende vraag, maar ik stel hem toch. De reden is dat ik meen dat er dagelijks heel veel oprechte gebeden tot Hem worden opgezonden zonder (nog) vervuld te worden. Wat doet God met deze gebeden? Smijt Hij ze in de prullenbak als zijnde: niet belangrijk? Werpt Hij ze achteloos over Zijn brede schouders ergens de diepte van het heelal in of zit het anders? Ik meen dat ouders de foto’s van hun kinderen (kleinkinderen) koesteren omdat ze voor hen waardevol zijn. Ze herinneren hen aan mooie of misschien minder mooie momenten maar altijd zijn ze onderdeel van wat hun zo lief is (het kind). Zou God dan onze gebeden die oprecht waren vergeten?  We lezen in het boek openbaring: en toen het de boekrol nam, wierpen de vier dieren en de vierentwintig oudsten zich voor het Lam neder, hebbende elk een citer en gouden schalen, vol reukwerk; dit zijn de gebeden der heiligen.

Kijk daar zijn al de gebeden weer. Gebeden om genezing die toen niet kwam maar nu wel komt. Gebeden om hulp die nu volkomen vervuld wordt. Gebeden om verlossing van pijnen en moeiten, die nu volkomen worden weggenomen. Gebeden om begrip waarom dat lieve kindje zo vroeg moest sterven, die nu weer in je armen kan worden genomen.

Zo bewaart God al uw gebeden om ze uiteindelijk toch te vervullen door het offer van Zijn Zoon…Niet verhoorde gebeden kunnen achteraf wel eens kostbaarder en "geestelijker"  zijn dan de nu reeds vervulde in ons leven....

Het raadsel van Psalm 25

Nou vind ik mijzelf ten tijde behoorlijk slim, maar andere keren weer onwijs dom. Maar ik brak tijdens de dienst mij het hoofd over de zin: Heer, ai maak mij uwer wegen, door Uw woord en Geest bekend.

Wat is dat “Ai”? Ik ken het woord wel als ik mijn teen stoot tegen de stoeprand, pers ik iets in deze geest naar buiten. Onnodig te zeggen dat men vroeger toen ik geen christen was, iets krassers van mijn lippen las, maar dat terzijde.

Ik heb mij ernstig verdiept in dat woordje “Ai” en vond het volgende:

Ai staat in het Japans voor “geliefde”. Nou sluit dat mooi aan bij wie God is voor ons, maar ik heb het idee dat dit toch niet geheel bedoeld wordt met de titel van de psalm.

Dan is er het plaatsje “Ai” waar Josua met het leger tegen op moest treden om ze in de pan te hakken. God als Heer van het in de pan gehakte plaatsje lijkt mij ook niet geheel juist.

Dan is er nog Eddy christiani die met: ai, ai, ai de caballero een redelijke hit scoorde in de zeventiger jaren, maar ondanks de “christelijke" naam van Eddy, komen we daar ook niet echt veel verder mee. 
Ik geef het op. Wie weet het?

Beste Jan lock

Mijn brief aan Woord en Daad

Wij hebben al jarenlang verschillende adoptiekinderen bij Woord en daad omdat wij menen dat wij alles eerlijk met elkaar moeten delen. Mijn eigen inkomen bedraagt 17.000 euro op jaarbasis, zo wij proberen zo sober mogelijk te leven. Naast dat het een levenshouding is, stoelt deze bepaalde mate van soberheid ook op een in onze overtuiging christelijke levenshouding. Kunt u mij uitleggen waarom wij door moeten gaan om doormiddel van onze donaties voortgekomen uit een spaarzaam leven, waarin de naastenliefde hoog in het vaandel staat, tezamen met een houding van eerlijk delen, nu ik lees dat u een salaris van rond de 130.000 euro krijgt, wat een ruime acht maal meer is dan waar wijzelf van moeten leven? Kunt u mij een goede reden aangeven om de zes adoptiekinderen van a 20 euro per maand, nog langer door ons onderhouden zullen worden als u op een dergelijke grote voet lijkt te leven?

Met vriendelijke groet

Peter de Mooij

Gouda

Zodra ik het antwoord hoor, zal ik het plaatsen, misschien zien we iets over het hoofd...

Hoe ver gaan we als mens?

Eergisteren kwam ik hem weer tegen. Een zoon van een vriend waarbij we ooit een paar jaar in dezelfde kerk zaten. Pa reed op een oude motor (bike in het juiste jargon) en dus begon de zoon na de brommer er ook aan en kwam trots zijn eerste bike laten zien. Dat is leuk, vind ik. We richten in die dagen een kleine christelijke motorclub op waarbij we al snel werden benaderd door leden van de voormalige psalm 23 en die nu de CMA vormen. Pa en zoon voelden zich in deze grote club als een vis in het water en het duurde dan ook niet lang, voordat de eerste tatoe kwam. Na een jaar zat de zoon van onder tot boven onder deze ingestoken beeltenissen en begon zelf een tatoeshop. Nog altijd toffe gasten met lange baarden en een look die volledig voldoet aan het idee van biker zijn. De vraag komt op, hoe ver mag een christen daarin gaan en komt het dragen van  tatoe niet verschrikkelijk dicht in de buurt van de verboden beeltenissen uit de bijbel. 
Foto groot onder deze link...